Waarheid of durven

Steven Claerhout maakt van het ‘huwelijk’ met zijn Dwars door Amerika-kompaan Wouter Deboot een open relatie. Elke week gaat hij op date en brengt hij hier verslag uit. “Ik zoek niks, maar ik sluit ook niets uit”, zo houdt Steven de kans op de ultieme match open.

Ouder worden. Ik herinner het me nog levendig van vroeger. Nu ben ik het stilaan, maar gelukkig veranderen sommige dingen nooit. Zo ben ik bijvoorbeeld nog altijd graag alleen. Althans, zo maak ik mezelf graag wijs. Het klinkt stoer om dit te beweren, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het eigenlijk helemaal niet klopt. Toen niet, en nu nog minder.

Na één langgerekte avond Netflix in de zetel kies ik de dag erop meestal opnieuw voor compagnie. De wereld is een dorp geworden, waarin je ziet wie voorbijkomt en zelf bepaalt wie je laat passeren. Talloze mobiele apps schieten daarbij te hulp. Met zin voor detail vertellen ze je de drijfveren van iedereen die bereikbaar wil zijn. Esther, 38, is 20 kilometer van mij verwijderd en zoekt iets serieus met iemand die haar aan het lachen kan brengen. Ik voel me niet aangesproken. Het is niet omdat ik de helft van mijn leven heb gebasket dat ik meteen na mijn nog niet herstelde breuk op zoek ben naar een reboundrelatie. Eerst heb ik zin in een ander soort spel. Met mijn telefoon als roulette, die overuren draait en stopt bij elk profiel dat prikkelt.

Bluft ze? Of probeert ze ook heel even iemand te vergeten?

Dat van Liv lijkt door de hemel gezonden. Slechts drie woorden sieren het. Truth or dare… Een ondeugende glimlach op haar fotogenieke gezicht laat niet veel aan mijn op hol slaande verbeelding over. Intussen probeer ik me de spelregels van ‘waarheid of durven’ voor de geest te halen, en pijnig ik vooral mijn hersenen over wie eigenlijk ooit voor ‘waarheid’ kiest. Heel even wordt er over koetjes en kalfjes gechat, maar al snel wijst Liv mij op de orde van de dag.

“Wat kies je?” vraag ik haar dan maar. “Dare natuurlijk,” zegt ze, “wat is in godsnaam het plezier aan truth?” Het lijkt alsof ik mezelf hoor spreken, dus zeg ik even niets. Aan vrouwen met een missie is doorgaans geen gebrek op dating-apps, maar deze insteek had ik niet verwacht. Bluft ze? Of probeert ze ook heel even iemand te vergeten? Misschien kan ik het achterhalen met een heel gedurfde dare. Om te lachen.

“Bel over een half uur bij me aan met slechts drie kledingstukken aan, kousen en schoenen niet meegerekend.” Ik had het beter niet gezegd. Liv beweert dat ze me weet wonen en dat de weddenschap een feit is. Dertig minuten later gaat het alarm pas echt af. Daar staat ze, gehuld in een zorgvuldig dichtgeknoopte halflange mantel. Opnieuw probeer ik een normaal gesprek op gang te brengen, maar opnieuw haalt het niets uit. De vraag hoe ze aan mijn adres kwam, wordt beantwoord met een afwezige lach. “Al die vragen, rekenwonder. Tel je nog tot drie vanavond?”