Luna schildert de oorlog met brandnetelvezels

Haar ingeving om van brandnetelvezels textiel te maken, kreeg een extra dimensie toen Luna Goessaert ontdekte dat de vezels tijdens WO I al gebruikt werden als alternatief voor katoen en wol. Met man en macht probeert ze het oorlogslandschap uit de Westhoek in het materiaal te vangen.

De Kuurnse Luna Goessaert (22) heeft een creatieve geest en dito vingers. Na een kunstopleiding aan het VTI in Kortrijk ging ze textielontwerp studeren aan Luca School of Arts Gent. “Een opleiding waarbij creativiteit belangrijk is, maar ook de toepassing ervan. Ik ben eerder een doener dan een denker”, meent ze. Het project waarmee ze daar eind dit schooljaar wil afstuderen onderstreept dat: “Mijn project groeide vanuit mijn eigen interesse voor de natuur en ecologie. Toevallig botste ik online op een filmpje waarin een Brit toont hoe hij van brandnetels die hij in een bos plukte een stuk stof maakt. Dat intrigeerde me enorm. Ik ontdekte dat er in Nederland een bedrijf was dat tot in 2015 kledij maakte uit brandnetelvezels. In Duitsland worden de vezels ook wel gebruikt, maar dan samen met andere vezels. Vorig jaar ben ik zelf beginnen te onderzoeken hoe ik dat proces zelf zou kunnen uitvoeren. Zo kwam ik ook bij Texture, het voormalige vlasmuseum, terecht waar ze mij erg geholpen hebben.”

“Net zoals je geen oorlog voert in je eentje, zoek ik mensen die mij helpen plukken”

Tussen de tekstbestanden over brandnetels die Luna van het Texture-team kreeg toegestuurd vond ze ook een oproep uit WO I aan de bevolking om brandnetels in te zamelen. Door de bezetting was er een schaarste aan onder meer katoen en wol ontstaan, en als alternatief ging men over op brandnetelvezels om onder meer uniformen en parachutestof te maken. “Toen wist ik zeker dat dit mijn project zou worden, de puzzel viel in elkaar. Brandnetels groeien vooral op verstoorde grond, de link met een oorlogsgebied is snel gelegd. Ik ben toen in mijn eentje in oktober vorig jaar brandnetels gaan plukken aan het Westfront – Ieper, Ploegsteert, de Palingbeek, Nieuwpoort… – en kon uiteindelijk mijn onderzoeksproject en enkele staaltjes textiel gemaakt van brandnetelvezels, voorstellen op school.”

Een uitdeinend verhaal

Maar Luna voelde dat haar verhaal nog niet verteld was en werkt het project dit schooljaar nog verder uit. “Ik wil nu proberen om een zo groot mogelijk stuk brandneteltextiel te produceren, dat verwijst naar het oorlogslandschap in de Westhoek. Vandaar de bewust ruwe vormgeving ervan. Zoals een kunstenaar met verf schildert, wil ik als het ware schilderen met vezels, en het stuk stof presenteren als een autonoom werk.”

En net zoals mensen geen oorlog gaan voeren in hun eentje, zoekt Luna nu ook zo veel mogelijk mensen om haar met haar project te helpen. Niet alleen met het plukken van de brandnetels, maar later ook met de bewerkingen die daarop volgen: het strippen van de stengels, het roten, drogen en wassen. Daarvoor mag ze enkele oude vlaszwingels van Texture gebruiken. En dan volgen nog het kammen van de vezels, het spinnen ervan en het weven. “Bijzonder arbeidsintensief dus, maar ook dat aspect vind ik boeiend. Het hele proces wordt overigens gefilmd door iemand die aan het RITS studeert en zo ontstaan telkens nieuwe mogelijkheden die het project nog kunnen verruimen. Er is bijvoorbeeld ook belangstelling van sociale werkgroepen uit de regio om een handje toe te steken”, aldus Luna, die nog meegeeft dat brandnetels ook hun nut bewijzen op culinair vlak: “Je kunt er thee van trekken, die naar verluidt een zuiverende werking heeft, en van de blaadjes kan je zelfs lekkere chips maken!”