Dankzij programma’s als Expeditie Robinson, Bartel in het wild en Ultimate Survival maakte het grote publiek kennis met bushcraft, de vaardigheid om comfortabel te leven in de natuur. Negentien gezinnen konden afgelopen weekend van bushcraft proeven in de Sint-Sixtusbossen tussen Poperinge en Vleteren.
Geen elektriciteit, geen stromend water en geen dak boven je hoofd. Dat was het vooruitzicht voor de deelnemers aan het bushcraftweekend, georganiseerd door Natuurpunt, Regionaal Landschap Westhoek, de gemeenten Poperinge en Vleteren en het Agentschap Natuur en Bos in de Sint-Sixtusbossen. Toch was het weekend met 52 inschrijvingen in een mum van tijd volzet.
“Opvallend is dat kinderen tijdens onze weekends bijna nooit ruziemaken”
“Bushcraft is moeilijk te vertalen”, zegt Harald Lamon van Bushcraft West, die het weekend in goede banen leidde. “Bush betekent vrij vertaald wildernis, craft is kennis en kunde. Het is wel geen stoere survival. De bedoeling is om met een beperkte hoeveelheid aan bagage, maar met veel kennis en met veel vaardigheden de natuur in te trekken en je comfortabel te voelen, met respect voor de natuur.”
‘s Middags trokken de deelnemers het bos in om zelf een slaapplaats te bouwen. “We leren ze snijtechnieken om met hun mes piketjes te maken”, legt Harald uit. “Hazelaartakken zijn daarvoor het meest geschikt. We legden uit hoe dat kan met natuurlijke materialen, maar door de beperkte tijd dit weekend deden we het hier met touwen en een zeil. Toch is het een ander gevoel. Je zit gewoon onder een zeil en niet in een gesloten tent.”
In het bos is er geen fornuis, toch kwam er een heus feestmaal in de gamellen. “We sjorden zelf een spit en roosterden zeven kippen, ongeolied en gekruid”, zegt deelnemer Stijn Gevaert (38) uit Elverdinge, die samen met zijn elfjarige zoon Elias de natuurelementen trotseerde. “Er waren ook heel lekkere mosselen. Die moet je stapelen met hun scharnier omhoog. Vervolgens maak je er een groot vuur boven met stro. Daardoor gaan de mosselen open en krijgen ze er nog een lekkere rooksmaak bij. Ik ben alvast blij dat we niet zoals Bear Grylls kevers en zo moesten eten. Daarvan zijn we gespaard gebleven.”
Nog op het menu: pastinaakpuree, gerechten met noten, brandnetelsoep, gerookte camembert uit de vuurtipi en rijstcurry in de Dutch oven, een zware gietijzeren pot die je boven het vuur hangt…. De kinderen eindigden met marshmallows. Afsluiten deden de deelnemers door naar de sterren te kijken en te leren hoe je je kunt oriënteren op basis van de maan en de sterren.
Slapen onder de sterren
Daarna volgde de grootste beproeving: de koude nacht – het was 4 graden – in de zelfgemaakte slaapplaats. “Het was koud. Het was écht koud”, knikt Stijn.
“Maar je kon van alles in je slaapzak doen om je warm te houden”, pikt Elias in. “Ik was goed ingepakt en heb goed geslapen. Ik werd slechts één keer wakker om naar het toilet te gaan.”
“Naar het toilet gaan in de koude is niet zo plezant. Ik heb op een gegeven moment een tweede slaapzak moeten gebruiken”, zegt Stijn. “We hadden de tip gekregen dat we een muts moesten aandoen, omdat je veel warmte verliest langs je hoofd. Maar het was wel te doen. Je moet je er ook op instellen. Putje winter zou het al een grotere uitdaging geweest zijn.”
Zelfs kinderen van zes jaar genoten met volle teugen van deze Expeditie Robinson in het klein. Mattijs Keyngnaert en Nick Dutry uit Poperinge hadden hun zesjarige jongens Miel en Leon mee. “Het leukste? Dat was zelf vuur maken”, zeggen Miel en Leon, terwijl ze met een firesteel kleine vuurgensters op watten mikken.
De hele zondagvoormiddag stond in het teken van vuur maken. “We leerden ze ook vuur maken met vuurstenen en vuurslagen, dat is een oudere techniek”, zegt Harald. “Er was ook een demonstratie van de vuurboog, vuur maken door wrijving, maar dat is al heel wat moeilijker. Je hebt al vlug enkele uren nodig om dat te leren. Om een aantal redenen is vuur heel belangrijk: vuur kan je verwarmen, vuur geeft licht, vuur zorgt ervoor dat je een aantal dingen eetbaar kan maken. Water kan je ook drinkbaar maken met vuur. Daarvoor moet je het koken. Met vuur kan je ook signalen maken om gevonden te worden als het nodig is. Misschien nog het belangrijkste is dat vuur goed is voor de moraal.”
De populariteit van bushcraft is volgens Harald niet alleen te danken aan tv-programma’s als Expeditie Robinson. “Mensen hebben nood om te ontsnappen aan hun drukke leven. Bovendien willen ze hun kinderen respect voor de natuur bijbrengen. De kinderen amuseren zich fantastisch. Ze leren en beleven enorm veel. Opvallend is dat kinderen tijdens onze weekends bijna nooit ruziemaken. Omdat er zo veel te beleven valt. Ze vallen van de ene verrassing in de andere. Ze spelen weer zoals wij vroeger deden.”
De elfjarige Elias kan dat beamen. “Thuis speel ik graag op de iPad, maar hier heb ik hem niet gemist. Er was altijd wel iets te doen.”
“De kinderen komen ook weer met de voetjes op de grond en beseffen welk luxeleven ze thuis hebben”, zegt Mattijs.
“Ik heb zelf ook heel veel geleerd, al betwijfel ik of ik nu wel zou kunnen overleven op een onbewoond eiland”, knipoogt Nick.
“Meer aanvragen dan we aankunnen”
Bushcraft West leidde het weekend in goede banen. “Bushcraft West bestaat ongeveer vier jaar”, zegt Harald Lamon. “We zijn begonnen met twee en stilletjesaan begonnen we te groeien. Mensen die na een activiteit enthousiast zijn blijven hangen. We volgen ook verschillende externe opleidingen en deden ervaring op in onze achtertuin en in de Ardennen, maar ook tijdens trektochten in het buitenland, tijdens kanotochten doorheen de Zweedse ongerepte bossen en tijdens cursussen van Woodlore (Ray Mears) in Engeland. We zijn nu met negen. We verzorgen zo’n zestig activiteiten per jaar. Het is eigenlijk een heel uit de hand gelopen hobby. We zijn ook een vzw, dus we doen het vrijwillig uit liefde voor de natuur. Wij krijgen heel veel aanvragen, meer dan we aankunnen. Ook leuk is dat mensen vaak terugkeren naar onze weekends.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier