1 + 1 = 1?

Steven Claerhout
Steven Claerhout Columnist

Steven Claerhout maakt van het ‘huwelijk’ met zijn Dwars door Amerika-kompaan Wouter Deboot een open relatie. Elke week gaat hij op date en brengt hij hier verslag uit. “Ik zoek niks, maar ik sluit ook niets uit”, zo houdt Steven de kans op de ultieme match open.

Wanneer vertel je je vrienden dat je een nieuwe partner hebt? En hoe stel je haar aan hen voor? Lang hoef ik mijn kop daar niet over te breken, want mijn entourage is van het feestende soort. Verjaren is klinken, en de plus-één slaat dan zowel op leeftijd als op de toegelaten genodigden. Maud mag mee dus, en ik zie tot mijn grote voldoening dat ze daar opvallend kalm onder blijft. Het is en blijft een kleine test, maar allebei zien we dit niet als een sollicitatiegesprek. De voorgeschreven regels daaromtrent zijn niet veel meer dan tegeltjeswijsheden. Houd het luchtig, verdeel de aandacht, steun elkaar… Ingetrapte deuren die alle spontaneïteit genadeloos buitensluiten. Het gebeurt niet zo snel dat ik iemand officieel tot lief durf te bombarderen, maar als ik het doe, dan weet ik dat het ten dele ook is omdat ze zich zonder mij uit de slag weet te trekken. Dat is nu eenmaal het type waar ik willens nillens altijd voor val. Zelfstandig, op het harde af, vermeend complementair met de onverbeterlijke softie die ik zelf nog altijd ben.

De kalmte van Maud brengt met zich mee dat we een uur later dan verwacht op het verjaardagsfeestje aankomen. “Klaar voor een priemende blik of vijftig?” vraag ik haar, terwijl ik onze fietsen gespeeld nonchalant aan elkaar koppel voor één nacht. “Nooit meer dan nu. Jij?” Ik stop het gesprek. Doen alsof ik de sterke ben, zet mijn zwakte alleen maar extra in de verf. Eendracht hebben we nodig nu. Niets is zo gênant als een twistziek koppel in het openbaar. Ik beperk me dus tot die ene plagerige poging van daarnet om haar dat uurtje vertraging in de schoenen te schuiven. Bovendien hoeft ze helemaal geen priemende blikken te vrezen. Mijn vrienden oordelen niet snel, en daarvoor alleen al verdienen ze minstens een acht op tien.

Het gebeurt niet zo snel dat ik iemand officieel tot lief durf te bombarderen

“Hey iedereen, dit is Maud. De rest moet je aan haar vragen.” Lang heb ik niet nagedacht over een binnenkomer, maar nog minder lang duurt het vooraleer de wens dat mijn date ook alleen uit de voeten kan, vervuld wordt. Mijn neus-keel-oorarts verdwijnt bijna meteen om buiten te gaan roken. Wellicht niet gewoonte nummer een in haar branche, maar die enkele keer ziet ze ook bij zichzelf graag door de vingers. Eerst wilde ze uroloog worden – “heerlijk, van mijn hobby mijn beroep maken” – maar uiteindelijk liet ze de schaamstreek onaangeroerd en zocht ze het dus toch iets hogerop. Dokter Maud, gespecialiseerd in het scoren bij vrienden. Iedereen blijkt fan te zijn. Rokers, niet-rokers, mannen en vrouwen. “Die moet je houden”, zo seinen de meesten onder hen me nu al door in koor.