“Politiek is bijna uit de man”

Redactie KW

Ereburgemeester Willy Vanhooren is enkele weken geleden zeventig geworden. Wie Willy vandaag dartel op zijn koersfiets ziet rondhossen, geeft hem ongetwijfeld niet meer dan vijftig lentes. “Ik verzorg me goed, heb de politiek stilaan volledig achter me gelaten en reis en sport meer dan ooit”, probeerde Willy deze week een verklaring te geven voor zijn blakende conditie.

Hoe zou het nog zijn met de man die bijna dertig jaar lang Bredene politiek leidde? Zijn zeventigste verjaardag, die hij twee weken geleden vierde, leek een uitgelezen kans om het hem zelf te vragen. En of die bijzondere verjaardag hem iets deed?

“Goh, 70. Het is maar een cijfer”, vindt Willy Vanhooren, 21 jaar lang burgemeester van deze badplaats. Dat hij deze verjaardag niet bijzonder vierde, is symbolisch voor zijn nonchalance. “Of toch, met mijn fietsvrienden, waarmee ik tijdens de week ga rijden. Het is de bonte bende die je vaak aan de hoek van de Noordzeestraat (waar de ereburgemeester residentie houdt, red.) ziet staan. Toffe gasten waarmee ik onderweg zelden iets kan gaan drinken, omdat ik anders de fiets niet meer op geraak”, grapt Willy.

Soms harken

Fietsen, koersen zeg maar, het was naast politiek altijd al een grote passie voor Willy Vanhooren. “Ik rijd zelfs met 70 lentes achter mijn naam nog altijd vaak en goed. Bij WD Breduinia kan ik nog altijd lekker mee met de A-ploeg”, geeft Willy trots mee. “Jonge gasten allemaal, die serieus kunnen vlammen en een gemiddelde van 30 km per uur halen.

Toegegeven, het is soms harken om met hen mee te gaan. En heb ik een slechte dag, dan is het kwestie van me goed weg te steken in het peloton. Aanklampen. Maar nooit plooien.”

Het moet gezegd, Willy Vanhooren oogt scherp en fysiek top. “Tien jaar lang al schrijf ik dagelijks mijn gewicht op. Ik ga alle dagen op de weegschaal, let op mijn voeding, ga graag eten en hou van een glas wijn maar sta vandaag op 78 kg drooggewicht. Vroeger was dat makkelijk 83 kg.”

Het was de tijd dat hij als burgemeester natuurlijk heel wat recepties, vieringen en feesten op zijn weg vond. “Pas op, ook toen dronk ik met mate. Een pintje op een receptie en klaar.”

Mee op de rail gezet

Het heikele woord is eruit: de politiek. Van nabij volgen, doet hij het steeds minder. “De eerste drie jaar na mijn afscheid zat ik er nog kort op. Het ging toen nog om projecten die ik mee op de rails had gezet: de serviceflats, VC De Fakkel, de aankoop van het voormalige Electrabelgebouw dat vandaag GC Sas is. Dat laatste project was trouwens een van de mooiste uit mijn politieke loopbaan, ook omdat het vandaag onderdak biedt aan de harmonie, het Rode Kruis, de BKO, talloze verenigingen,…”

Het was de tijd toen Willy samen met zijn politieke tweelingbroer Jacky Maes het politieke landschap in Bredene beheerste en onze badplaats een nieuwe aanblik gaf. “Jacky was de pitbull die vastberaden de rode lijn bewaakte, ik was altijd meer de man van de consensus en het compromis.”

Het leverde het socialistische duo een indrukwekkende politieke carrière op. “Na 27 jaar aan het bewind heb ik zelf kunnen beslissen wanneer mijn verhaal geschreven was. Dat was belangrijk voor mij want ik wou mijn houdbaarheidsdatum niet overschrijden. Dat Jacky en ik tijdig de plaats ruimden, was belangrijk voor de nieuwe generatie. Op die manier konden zij doorgroeien. En dan dacht ik niet meteen aan mijn zoon Jens. Het is trouwens Jacky, die hem gevraagd heeft voor de lijst. Niet ik”, verzekert Willy.

“Je komt binnen, danst met iemand de buitenkant van de danspiste, trekt naar het toilet en verdwijnt langs de achterdeur”

Of Maes en Vanhooren als prille zestigers het politieke toneel te vroeg verlaten hebben? “Wie zal het zeggen. Ik besefte dat ik Steve (Vandenberghe, red.) de nodige tijd moest geven om zich in te werken. Zijn autoriteit te vestigen. Dat is aardig gelukt, denk ik.”

Trok hij de eerste drie jaar na zijn afscheid nog dagelijks naar het gemeentehuis, dan heeft hij de politiek vandaag losgelaten. “Jens, van nature wat gesloten, vertelt me bovendien nooit wat over waar ze mee bezig zijn in het gemeentebestuur. Geen probleem hoor, de nieuwe generatie is nu aan de macht, ze krijgen een aardige verloning dus moeten ze hun eigen boontjes doppen.”

Dat zowat alle grote projecten intussen zijn gerealiseerd, ontkent Willy ferm. “Het nieuwe woonzorgcentrum komt eraan, er moet een nieuw zwembad gebouwd, het Sas is vernieuwd, er is een nieuwe sporthal… Er zullen altijd voldoende uitdagingen zijn. Toegegeven, vroeger was het wel makkelijker om Brussel geld af te troggelen, met Jacky in het parlement en SP.A in de meerderheid.”

Mijn strategie

De stijl van Vanhooren en zijn opvolger, die loopt wel uiteen volgens de ereburgemeester. “Steve is een knuffelaar, die kust echt alles wat maar in zijn buurt komt. Ik was wat afstandelijker, ging vaker voor de kwinkslag. Mijn strategie voor feesten was: je komt binnen, danst met iemand de buitenkant van de danspiste, trekt naar het toilet en verdwijnt langs de achterdeur. Ik besefte al snel dat ik niet altijd overal aanwezig kon zijn.

Steve heeft die les intussen ook geleerd. Zijn nadeel is dat hij vandaag met de alomtegenwoordige sociale media wordt geconfronteerd. Nu, Steve is zelf een verwoed twitteraar, maar je moet toch proberen aan de constante druk van de sociale media te ontsnappen. Steve heeft bijvoorbeeld overal zijn smartphone mee en die gaat echt elke paar minuten over. Dat hou je niet vol.”

Willy en kompaan Jacky waren nochtans zelf permanent met politiek bezig. “Op de fiets, tijdens het voetballen,…alles stond in het teken van de politiek. Van stemmen winnen. Jacky en ik belden ook dagelijks met mekaar.”

Verslaving verteerd

De verslaving is intussen verteerd, zo blijkt meermaals. “De eerste jaren meldde ik nog geregeld problemen (een kapotte straatlamp, een zetel die buiten stond) na een wandeling of fietstocht door Bredene. Maar ik ben intussen zeven jaar weg uit de politiek. Die gewoonte heb ik afgeleerd. Ook omdat ik niet wou dat ze me als een oude zaag gingen beschouwen aan het Centrumplein.”

Ook al heeft hij de deur van het gemeentehuis definitief achter zich dichtgetrokken, toch sluipt meer dan hij zelf bevroedt een politiek thema het gesprek binnen: over de SP.A-burgemeesters Vande Lanotte en Landuyt, over een eerlijke vergoeding voor politici, over Crombez’ cumulverbod, over het aan de macht blijven…

“Toen de burgemeester van Damme enkele jaren geleden veroordeeld werd omdat een straatlicht stuk was op een plek waar een dodelijk verkeersongeval plaatsvond, was dat voor mij een teken aan de wand. Ik besefte toen dat je als burgemeester vandaag zo’n verpletterende verantwoordelijkheid draagt. Het beangstigde me wel, moet ik bekennen. Het bespoedigde mijn afscheid.”

Een plek opgeschoven

Wat ons terugbrengt bij Willy’s tweede, aloude passie: fietsen. “Nadine zegt altijd: ‘Vroeger kwam ik op de derde plaats na de politiek en de fiets. Ik ben nu toch al een plek opgeschoven.’ Nadine is een verwoed wandelaar. Ik probeer haar daar nu wat in tegemoet te komen. Vorig jaar heeft ze een stuk van de Compostelaroute gewandeld. Ik heb haar begeleid, zoals zij me jarenlang bijstond tijdens onze Mont-Ventouxuitstappen. We skiën ook nog af en toe en ik probeer wat te tuinieren. Ik hou van de natuur. Van de mooie panorama’s vooral, vraag me geen details. Wanneer Nadine me tijdens een fietstocht op de aanwezigheid van een reiger attent maakt, dan moet ik haar vragen hoe dat dier eruit ziet”, lacht de kersverse zeventiger.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier