Matthias (30), priester met lege kerk: “Zondag streamen we de eucharistieviering opnieuw”

© JOKE COUVREUR
Philippe Verhaest

Het moet wennen geweest zijn, de zondagsmis opdragen met slechts drie mensen in de kerk, maar via het internet wel vlot meer dan 5.000 mensen bereiken. De Izegemse pastoor Matthias Noë bereikt via sociale media veel meer mensen dan met een traditionele eucharistieviering. Toch hoopt hij vooral dat hij zo snel mogelijk weer zijn parochianen in de Heilige Familiekerk kan begroeten. “Voor veel mensen is het geloof nu een houvast.”

“De impact van het coronavirus op de Kerk is significant. De eucharistievieringen zijn al sinds donderdag 12 maart afgeschaft. Er mogen nu enkel nog uitvaartdiensten in beperkte kring plaatsvinden. Aanvankelijk waren ook nog huwelijken en doopvieringen met een klein publiek toegelaten, maar dat is niet langer mogelijk.”

“In normale omstandigheden werk ik op dinsdag en donderdag een eucharistieviering af en in het weekend volgen nog drie diensten. Nu ben ik zo goed als technisch werkloos. Een erg bevreemdend gevoel, maar dat betekent niet dat ik met de vingers zit te draaien. Deze week had ik drie uitvaarten en die heb ik tot in de puntjes voorbereid. Erg belangrijk voor de nabestaanden en ik wil mijn job ook gewoon goed doen. Tot en met 5 april stonden er ook een twintigtal doopvieringen en één huwelijksplechtigheid op de agenda, maar die heb ik allemaal moeten annuleren. De mensen zijn natuurlijk ontgoocheld, maar ze reageren stuk voor stuk begripvol. Enkele gezinnen hadden zelf al beslist om de viering uit te stellen, want ze willen dat hun grootouders die momenten ook zonder zorgen kunnen meemaken.”

Tot in Limburg

“Ik wilde ook koste wat het kost ervoor zorgen dat mijn parochianen de zondagsmis konden meemaken. Die fysiek bijwonen was natuurlijk niet mogelijk, maar daar heb ik samen met een van mijn vormselcatechisten iets op gevonden. We hebben rond het altaar een tijdelijke televisiestudio gebouwd, compleet met verlichting en een laptop met een sterke ingebouwde camera. Tijdens de viering zelf waren naast mezelf en de technicus enkel nog de kosteres en pianist aanwezig. Tijdens de dienst richtte ik me dus naar de lens. Dat voelde aanvankelijk wat ongemakkelijk aan, maar gaandeweg kreeg ik een erg intiem gevoel. Je weet dat je rechtstreeks bij de mensen in de huiskamer binnenkomt, dat je hen van erg dichtbij kan aanspreken, ondanks de afstand. Hier in de kerk zitten de mensen ook op zo’n dertig meter van het altaar.”

Ik heb mijn PlayStation 4 van onder het stof gehaald en heb FIFA 20 gekocht. Dat zal ik nu wel grijs spelen

“Ons initiatief werd fel gesmaakt. Live hadden we een 160-tal kijkers, maar uitgesteld is de hele viering al ruim 5.000 keer bekeken. Ik bereik dus meer mensen dan via de traditionele weg, dat klopt. Het doet ook deugd. Het bewijst dat hier nood aan is. Je mag niet onderschatten dat een gesloten kerk voor veel mensen erg ingrijpend is. We kregen zelfs te horen dat onze eucharistieviering in woon- en zorgcentra in Limburg werd gestreamd. Daar krijg ik toch een warm hart van. Achteraf kregen we ook een pak positieve reacties. Zelfs van kinderen die de mis hebben gevolgd. Daarom zullen we zondag de dienst opnieuw integraal streamen, dat willen we doen zolang de coronamaatregelen aanhouden. Ondertussen valt ook palmzondag (5 april, red.) al binnen de quarantaineperiode. We moeten nog onderzoeken hoe we die viering aanpakken. Normaal wijden we dan palmtakjes, nu lijkt het me echter geen goed idee om die bijvoorbeeld achteraf beschikbaar te stellen en zo weer mensen samen te brengen. In normale omstandigheden is het de taak van de Kerk om parochianen dichter bij elkaar te brengen, maar nu passen we ons aan.”

Matthias (30), priester met lege kerk:
© JOKE COUVREUR

“In tijden van crisis bewijst de Kerk meer dan zijn nut. Nu heb je twee soorten mensen: zij die twijfelen aan hun geloof en zij die er net een houvast in zien. Die tweede groep is in de meerderheid. Ik hoor verhalen van gezinnen die samen een verhaal uit de kinderbijbel lezen en bespreken. Door te bidden zal het coronavirus niet verdwijnen, maar het kan wel troost bieden. Dat zeg ik ook aan mensen die me om advies vragen. Ik ben van plan om een video te maken over de rol van God en de Kerk in deze tijden en hoe je in huiselijke kring samen kan bidden.”

Matthias Noë

Matthias Noë is 30 jaar oud en werd in april 2015 in Izegem tot priester gewijd. Hij is van de Damse deelgemeente Vivenkapelle afkomstig, maar is ondertussen al vijf jaar pastoor binnen de pastorale eenheid Sint-Crispijn in Izegem. Zijn uitvalsbasis is de pastorij en de Heilige Familiekerk op de Bosmolens in Izegem. Matthias raakte in maart 2019 in heel Vlaanderen bekend als de ‘rappende pastoor’. Met de regelmaat van een klok lanceert hij via sociale media een nieuwe video en probeert hij het geloof dichter bij de mensen te brengen.

“Ook op persoonlijk vlak voel ik de impact van de maatregelen. Ik mijd fysiek contact zoveel mogelijk, want ik mag niet ziek worden. Wie zal er anders de uitvaarten begeleiden? Daarom stel ik ziekenbezoeken uit en spreek ik mensen via de telefoon. We moeten allemaal even op de pauzeknop duwen, straks komen we hier sterker uit. Ik heb nog altijd veel werk, maar de vrijgekomen tijd wil ik aan een oude hobby besteden. Ik heb mijn PlayStation 4 van onder het stof gehaald en heb FIFA 20 gekocht. Dat spelletje zal ik de komende weken waarschijnlijk grijs spelen. Mijn broer maakt zich al op voor een pak online partijtjes.”

Pinksterrap

“Een rap over Covid-19 zal ik niet maken, maar ik was wel druk in de weer met de laatste voorbereidingen voor een pinksterrap. Die plannen zijn nu even uitgesteld, maar de rap komt er. Na Pinksteren, al zal de boodschap even sterk zijn. Ondertussen kan ik iedereen aanraden om een versnelling lager te schakelen en hoopvol te blijven. Spreek elkaar moed in, laat je hoofd niet hangen en maak tijd voor je eigen gezin.”

Volg de zondagsmis via

www.facebook.com/Pastoor.Matthias.Noe