Whytic Priem kwam als gewezen wegrenner uitstekend terecht in de triatlonsport

Op 10 mei zal het al tien jaar geleden zijn dat Whytic Priem kampioen van West-Vlaanderen bij de eerstejaarsnieuwelingen werd, een titel die hij twee jaar eerder ook al behaalde bij de 13-jarige aspiranten.

Whytic haalde het in Wijnendale van Indiana Slabinck, Martijn Degreve, Stijn De Craemer, Alexander Maes, Paco Ghistelinck, Robin Degezelle, Emiel Vermeulen, Gregory Berrevoets, Christopher Naessens… Geen van hen stootte helemaal door. Meer zelfs: enkel Alexander Maes en Emiel Vermeulen zijn tien jaar later nog doorgedreven actief, alsook Whytic Priem maar wegens gezondheidsproblemen niet meer als wegrenner, wel als gedreven triatleet. “Mijn tweede West-Vlaamse titel was één van mijn mooiste herinneringen, misschien wel de mooiste”, blikt Whytic nog even terug. “Ik reed de perfecte koers door mij al topfavoriet langdurig gedeisd te houden en mijn moment af te wachten. Niels Houtekier en Indiana Slabinck hadden een mooie voorsprong maar verloren voorsprong. Laurens Colle hing er ideaal tussen om als springplank te benutten. Ik deed met alle drie een haasje over en dat was net op tijd, want ze werden door het ijlende peloton overspoeld. Mij kregen ze net niet te pakken zodat ik op het hoogste schavotje van het podium werd geroepen.”

Zware val in koers

“Schril in contrast daarmee was er mijn zware val in de koers van Beitem, waar ik met een dubbele schedelbreuk werd opgeraapt”, zucht Whytic. “Daarna is het met mij fysiek nooit helemaal meer goed gekomen en dat heeft mijn overstap naar du- en later triatlon bespoedigd.”

“Ik behoor tot de betere triatleten in Vlaanderen. Winnen lukte nog niet, maar dat hoop ik dit jaar wel te kunnen”

“Zondag begin ik in Veurne aan mijn derde seizoen als triatleet”, maakt Whytic een sprong van enkele jaren. “Ja, ik heb er de volste zin in, want ik behoor tot de beteren in Vlaanderen. Navenant de vorm en de omstandigheden maak ik overal kans om in de top van de uitslag uit te komen. Een overwinning is er nog niet uitgerold. Die hoop ik dit jaar te behalen in een kwart- of in een halve triatlon. Lopen en uiteraard fietsen zijn mijn sterkste punten, zwemmen het mindere, maar daar wordt hard aan gewerkt om het verschil tussen een overwinning en een nederlaag ongedaan te maken. Nooit was ik meer gedreven als tijdens de jongste maanden. Ik vertrouw erop dat dit zal lonen.”

(Klein)zoon van

Whytic is de kleinzoon van Freddy Priem (een halve eeuw geleden één van Jean-Pierre Monserés beste vrienden) en de zoon van Didier Priem, die wel tot de beroepscategorie doorstootte en enkele seizoenen een meer dan degelijke contractrenner was. Whytic is een Poolse naam die zijn ouders hem gaven omwille van de originaliteit. Hij is dagdagelijks in de weer als conciërge van het MSKA, een afkorting die staat voor de MiddenSchool Koninklijk Atheneum in Roeselare.

Net als destijds als wegrenner geniet Whytic als triatleet veel empathie én dus sponsoring van zijn werkgever, fietsen Atom, Eye Catcher Photography, eet- en praatcafé Montmartre en brasserie De Elleboog. Whytic is hen één voor één even dankbaar, zij bezorgen hem een extra boost en dus laat hij niet na hen in zijn successen te betrekken. (Bernard Callens)