“Het is geen grand cru, maar armoe troef is het evenmin”

Zondag staat in De Haan-Vosseslag het provinciaal kampioenschap voor juniores op het programma. Het ideale moment om de huidige lichting eens te analyseren met de ervaren Rik Devoogdt, die al 18 jaar aan de slag is als ploegleider.

“We hebben dit jaar te maken met een matige lichting en dan druk ik mij nog genuanceerd uit. Helemaal anders dan vorig jaar toen Loran Cassaert een van de beste juniores van heel België was, met vooral ook Cériel Desal en Jens Vanoverberghe als steevaste uitblinkers. Dit jaar moeten we het met minder doen, maar moeilijk gaat ook.”

Aan het woord is de 56-jarige Rik Devoogdt. In zijn eerste koersleven bekend als Nonkel Rik (van Johan Museeuw), maar nu al 18 jaar de ploegleider van de betere koersende tieners. Het begon in 2000 bij Mez met de dierbare Freddy Casteleyn als roerganger, die na twee jaar afhaakte omwille van de hebzucht van enkele gieren van buiten de provincie. Nu is Rik aan zijn 16de campagne bezig bij Team Waasland, met eerst Avia en nu voor het tweede jaar Van Moer als financiële feedback. “In theorie mag ik nog 13 jaar de volgwagen besturen”, knipoogt Rik, “maar ik betwijfel of ik het nog zolang zal uitzingen. Soms heb ik het gevoel dat ik het allemaal beleefd heb, maar dat gaat telkens weer over. En met het lengen van de dagen ben ik weer helemaal heropgeladen voor een volgende campagne.”

Klavertje vier

De West-Vlaams lichting van 17- en 18-jarigen dus… “Het is geen grand cru, maar armoe troef is het evenmin, integendeel. Een coryfee als Loran Cassaert, de tweevoudige vicekampioen van België en globaal de seizoensbeste van 2017 die het nu uitstekend doet als neobelofte, zit er weliswaar niet tussen. Er zijn wel een paar waardevolle elementen die meer tijd nodig hebben, maar op hun beurt kunnen doorgroeien bij de beloften. Dan denk ik vooral aan Vito Braet (een toonbeeld van regelmaat in de interclubs: tiende in Kuurne, vierde in Zepperen, twaalfde in Nokere, vijfde in de Reybrouck Classic, vierde in de Ronde van Vlaanderen), Lennert Cappan, Henri Vandenabeele en Alex Vandenbulcke.”

De Wielerbond doet er verkeerd aan om een volledige jeugdwerking te eisen van de teams

“Lennert Cappan lag aanvankelijk overhoop, omdat de resultaten uitbleven, maar dat heeft hij inmiddels met vooral een vierde plaats op het BK tijdrijden en een regionale overwinning op de veelbelovende Brit Alex Haines in Waarschoot aardig bijgesteld. Nu komen zijn weken eraan. Op Hemelvaartdag kan hij bevestigd hebben in de niet te onderschatten Omloop der Drie Provincies in Outrijve. Zeventien dagen later is er het wegkampioenschap aan het wondermooie Lacs de l’Eau d’Heure, waar hij zeker een vinger in de pap zal hebben.”

“Henri Vandenabeele bevestigde tijdens deze lente al het goede dat over hem verteld werd. Hij reed bovenal een fabuleuze E3 van en naar Harelbeke die een nationale selectie opleverde voor de Vredeskoers in Tsjechië. Daar werd hij helaas door een zware val in de tweede rit uitgeschakeld, anders had hij nog meer vernomen over zijn niet-alledaagse kunnen. Hij is bovendien een teamplayer. Ook naar hem knipoogt het Lacs de l’Eau d’Heure.”

“Alex Vandenbulcke heeft zich als 16-jarige ontpopt tot de revelatie. Er staat niet altijd een hoofd op, maar op die leeftijd is dat geen vloek, maar een zegen. Hij lijkt wel met tien extra jaren een nazaat van Ludo Dierckxsens, die zich nog als dertiger waarmaakte. Alex is een wissel op de toekomst, zeker weten.”

Prikkelen

“Ziedaar mijn klavertje vier, maar er zijn er wel meer die wat in hun mars hebben zoals Lars Collie en vooral Nathan Decuypere (die zich liet opmerken op de Latijnse hoogtemeters) en Calvin Verbeeck (nog een eerstejaars, die tijdens een stage in Calpe imponeerde op zware hoogtemeters). Ik kan ze niet allemaal evalueren. Mogen zij die zich daardoor tekort gedaan voelen, geprikkeld zijn om mijn aandacht te trekken. Dan denk ik vooral aan Mathisse Grootaert (grote motor, maar te veel de te strenge vijand van zichzelf), Laurens Maes, Warre Vangheluwe, Kasper Saver, Wannes Geldhof, Jasper Dejaegher… Eigenlijk moeten we zondag bijna hopen op minder fraai lenteweer met vooral veel zijwind die het biljartvlakke parcours opvijzelt.”

Alex Vandenbulcke lijkt een nazaat van Ludo Dierckxsens en is een wissel op de toekomst

Droom van beloftenteam

“Het jeugdwielrennen in Vlaanderen zakt als een pudding in elkaar”, zucht Rik. “Het aantal clubs met bemiddelde sponsors neemt almaar af bij de tieners én de beloften. Het wegvallen van de Tieltse Renners is een klein drama en er zullen er helaas nog volgen. De Wielerbond doet er verkeerd aan om een volledige jeugdwerking te eisen. Dat leidde tot het wegvallen van Avia als jarenlange keursponsor. Goed dat Van Moer het overnam.”

“Bij de beloften heeft een ploeg als Lotto-Soudal U23 meer budget en daardoor mankracht en middelen om korter op de bal te spelen dan bijvoorbeeld EFC-L&R-Vulsteke. Ik begrijp Patrick Lefevere dat hij geen vruchten wil kweken die anderen plukken. Jammer evenwel dat wij nog steeds geen contact hadden om eens te brainstormen. Hij mag weten dat ik Quick-Step Floors nog steeds in mijn hart draag. Ik heb hem veel te vertellen, meer als biedende dan als vragende partij.”

“Ik wil het niet onder stoelen of banken steken dat ik ooit nog eens de sportieve leiding wil hebben over een beloftenteam, liefst een satellietploeg van een WorldTour team. Vraag mij niet hoe, daar moet ik met andere actoren uitkomen. Het zou mijn onverminderde drive een verse injectie geven. Verandering van spijs doet eten. Indien het er toch niet van komt, dan zal ik even gedreven verder doen met wat ik nu hartstochtelijk bezig ben”, besluit Rik Devoogdt.