Sinds 1 januari maakt Arno Debeir (18) deel uit van Marlux-Bingoal. De Torhoutse eerstejaarsbelofte kwam de voorbije winters uit voor opleidingsteam Lares-Doltcini en mag zich nu meten met de grote jongens. Ploegleider Mario De Clercq, zelf drievoudig wereldkampioen veldrijden bij de profs, ziet Debeirs toekomst positief tegemoet, ook al kreeg hij de voorbije weken met rugklachten af te rekenen.
Arno Debeir beleefde als neobelofte hoegenaamd niet zijn gelukkigste winter in het veld. Beste moment uit de donkerste dagen was dat hij vanaf 1 januari 2018 in de mooie kleuren van Marlux-Bingoal mocht aantreden, zo ook in de winter 2018-2019. Voor de rest werd hij de jongste weken vooral gekweld door een zwaar opspelende rug, die zijn prestatievermogen verlamde. In het kampioenschap van België in Koksijde moest hij met ondraaglijke pijn afstappen en ook het voorbije weekend werd hij uit voorzorg aan de kant gehouden. Toch blijft hij het volste vertrouwen genieten van de ploegleiding.
Enorm potentieel
“Omdat wij weten dat er bijzonder veel potentieel in hem schuilt”, beklemtoont zijn ploegleider Mario De Clercq. “En bovenal omdat ik weet dat hij te goeder trouw is, er alles voor doet en dus maximaal krediet verdient. Iedereen kan al eens een slechte winter hebben toch?! Moeten we hem daarom al meteen dumpen? Néén toch?! Hij heeft zijn deugdelijkheid trouwens al enkele keren bewezen en dat vooral in de Koppenbergcross (elfde, red.) en in Asper-Gavere (zestiende, red.). Wat hem ook enorme parten speelt, is de nadelige startorde omdat hij amper UCI-punten kon verzamelen. Het is een vicieuze cirkel.”
“Iedereen kan al eens een slechte winter hebben! Moeten we hem daarom meteen dumpen?”
Slechte startpositie
“Ja, dat is een frustrerende discriminatie”, zucht Arno, “maar er valt weinig tegen te beginnen. Op de Koppenberg ging mij dat toch redelijk goed af. Ik startte er in 26ste positie maar kon tijdens de loopstroken aardig wat concurrenten passeren. Bij de laatste materiaalpost zag ik de tiende zo voor mij optrekken. Met mijn uiteindelijke elfde plaats was ik best tevreden. In de B-crossen eindigde ik dichter (zesde in Wiekevorst, negende in Emelgem en zelfs vierde in Zelzate, red.) maar die resultaten zijn hoegenaamd niet vergelijkbaar met die in de A-crossen. Na de openingscross in Wiekevorst werd ik trouwens ziek. Ik dacht dat het een aanslepende verkoudheid was maar het bleek sinusitis waarvoor ik medicatie moest nemen. Anders had ik naar de Koppenbergcross toe nog beter kunnen opbouwen en er allicht een top tien gehaald.”
Winter 2018-2019
“Arno heeft de perfecte mentaliteit”, neemt Mario over. “Hij ligt uitstekend in de groep en is een voorbeeldige teamplayer. Voorbije zomer etaleerde hij ook als wegrenner zijn kunnen op de hoogtemeters met een dertiende plaats in de Kleeberg Challenge (in Nederland, red.) en kwam hij ook goed uit de verf in de internationale Driedaagse van Axel. Die jongen verdient alle kansen en zal die ook krijgen van ons. De omstandigheden heeft hij evenwel niet aan zijn kant. Toch zal hij, let op mijn woorden, op volwassen wijze zijn… rug rechten. Zichzelf iets wijsmaken zal hij niet doen. Dat zou overigens niet pakken bij hem thuis want zijn ouders zijn hardwerkende zelfstandigen, voor wie plantrekkerij een taboe is. Arno is een welopgevoede jongen die men alles zou gunnen. Ik wil zijn eerste pleitbezorger zijn en blijven. Samen komen we er wel doorheen, al is zijn fragiele rug een serieus probleem. Er wordt intens aan gewerkt met gepaste oefeningen, die door een kinesist medisch ondersteund worden. Wij hopen dat het helemaal goed komt. De winter van 2018-2019 wordt wat dat betreft cruciaal.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier