Op 5 april 1998 stond de 60ste Gent-Wevelgem op de dagorde. Bij fraai lenteweer met (te) weinig wind werd het een gesloten koers die pas openbrak bij de tweede beklimming van de cruciale Kemmelberg? onder impuls van Frank Vandenbroucke met ploegmaats Carlo Bomans, Gianluca Bortolami en Nico Mattan in steun. Het Mercatone Uno-Bianchi van topfavoriet Mario Cipollini hersloot de uitgedunde rangen.
“Normaal gezien hadden Frank en ik die Gent-Wevelgem niet eens gereden”
Dat was het sein voor Mattan om op 20 kilometer van de finish te versnellen, achternagezeten door Lars Michaelsen die, met Vandenbroucke als waakhond in zijn spoor, aansloot. Nico en Frank namen de sterke Deen in de tang tot VDB in de slotkilometer het verschil maakte. Nico vergenoegde zich met het statuut van lachende derde. “Normaal gezien hadden we die Gent-Wevelgem niet eens gereden”, verrast Nico. “We waren immers voorzien voor de Ronde van het Baskenland maar Frank zag dat niet zitten. Hij beloofde Patrick Lefevere dat hij in eigen land zou toeslaan en deed het nog ook. Ik was zijn bliksemafleider, die zelf ook mocht winnen, maar daar op het einde door krampen overmand werd. Op ons trainingsparcours kon ik mijn copain wel aan de overwinning helpen en dat deed mij in de gegeven omstandigheden evenveel plezier als wanneer ikzelf won.”
Revanche in 2005
Dat laatste was niet verloren, maar slechts uitgesteld tot in 2005, toen Nico in onverkwikkelijke omstandigheden nog tot bij en over Juan Antonio Flecha geraakte en in de nadagen van zijn carrière, op zijn 34ste, Gent-Wevelgem won. 1998 en 2005 waren niet de enige keren dat Nico Mattan een hoofdrol vertolkte in de vlasklassieker. Dat deed hij vooral ook in zijn beste seizoen in 2001, toen hij op de wereldranglijst als beste Belg uitkwam op de zeventiende plaats. Dat jaar deed hij de bevlogen quote dat het vooral de koersen met beginletter P aan hem waren besteed. Dat jaar won hij inderdaad tijdens de lente (de Driedaagse van De) Panne-Koksijde, in de zomer Plouay en in de herfst Piemonte.
1998 en 2005 waren niet de enige keren dat Nico Mattan een hoofdrol vertolkte in de vlasklassieker. Dat deed hij vooral ook in zijn beste seizoen in 2001
Tussendoor werd hij vooral achtste in Waregem, dertiende in Harelbeke, elfde in de Ronde van Vlaanderen, derde in Isbergues, tweede in Paris-Bourges en last but not least vijfde in Gent-Wevelgem. “Dat was mijn beste beurt”, specificeert Nico. “Ik maakte met George Hincapie, Arvis Piziks, Leon van Bon en Steffen Wesemann deel uit van de beslissende ontsnapping met vijf, maar kreeg vanaf Menen te maken met een trage leegloper. Voor een wielwissel was het te laat. Toch demarreerde ik nog op één kilometer van de finish in de Vanackerstraat, maar ik kon niet voldoende snelheid ontwikkelen en werd door de vier anderen ingehaald. Bij het afstappen bleek dat er nog slechts twee kilo druk op de lekke tube zat, anders won ik met de vingers in de neusgaten. Winnaar Hincapie bofte, want ook hij zou in normale omstandigheden kansloos zijn geweest.”
Dat Gent-Wevelgem één van de koersen was die hem best lag, bleek ook in 2004 toen hij als wegkapitein van Relax-Bodysol demarreerde in de slotkilometer en ternauwernood werd bijgehaald en voorbijgestoken door de spurttrein van winnaar Tom Boonen.
Kwaremont-ploegleider
Met de inmiddels 46-jarige Nico Mattan gaat het anno 2018 uitstekend. Hij heeft het helemaal naar zijn zin als sales promotor van Kwaremont: het heerlijke product aanprijzen en vakkundig schenken. Het sluit naadloos aan bij zijn hoedanigheid van ex-renner en (door anderen uitgeroepen) cultfiguur. “Ja, ik hou zielsveel van deze job”, bevestigt Nico. “Ik vertoef veel onder de mensen en behoud gelijk mijn affiniteit met het wielrennen.”
“Ik betreur dat men van Gent-Wevelgem een karikatuur heeft gemaakt. Men had beter meer lokale rondjes getrokken in het Heuvelland”
Op zijn vrij(gemaakt)e dagen begeeft Nico zich ook op pad als ploegleider van het Zannata Galloo Cycling Team Menen. “Wij beschikken niet over een effectief als bijvoorbeeld Acrog-Pauwels Sauzen en Van Moer”, beseft Nico. “Maar af en toe een tiener gewapend naar een ambitieus team als belofte laten doorstromen, geeft ook aardig wat voldoening.”
Slotvraag: wie wint op zondag 25 maart de 80ste Gent-Wevelgem? “Eén van de schoonbroers: Jürgen Roelandts, die met zijn vijfde plaats in Sanremo bewees herboren te zijn”, moet Nico niet lang nadenken. “Of Jens Debusschere, die eveneens goed op dreef is en die ik het zeker zou gunnen. Hij kan opnieuw verrassen zoals hij de voorbije jaren enkele keren deed.”
Niet in Schuiferskapelle
“Ik betreur wel dat men van Gent-Wevelgem een karikatuur heeft gemaakt”, oppert Nico. “Voor mij is deze klassieker: vertrekken uit Gent of Deinze, in gestrekte draf naar de kust, daarna via Veurne de Moeren in als aanloop naar de cruciale Kemmelberg. Indien men per se anders wilde, had men beter wat meer lokale rondjes getrokken in het Heuvelland zoals de Ronde van Vlaanderen doet in hartje Vlaamse Ardennen. Maar wie ben ik om te beweren?”
“Ik betreur wel dat men van Gent-Wevelgem een karikatuur heeft gemaakt”
Wie jij bent, Nico Mattan?! Een ervaringsdeskundige die de vlasklassieker als weinig anderen kent en op wie men beter een beroep had gedaan voor de restyling.
Bovenal was deze ridicule uitspraak van Wouter Vandenhaute gênant: “Waarom moet Gent-Wevelgem per se in Wevelgem arriveren?”. Waar dan wel? In Schuiferskapelle misschien?! Néén toch! (Bernard Callens)
Profwielrennen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier