Jens Keukeleire in de Sierra Nevada: “Dit is de beste locatie voor een hoogtestage”

Jens Keukeleire (30) kende in 2018 door herhaaldelijke pech niet zijn meest succesvol jaar. De Bruggeling, bezig aan zijn tiende profseizoen, is dan ook extra gemotiveerd om de komende weken van zich te doen spreken. Om in allerbeste doen aan de Vlaamse voorjaarsklassiekers te beginnen, trok de renner van Lotto-Soudal in februari 20 dagen op hoogtestage naar de Sierra Nevada. Exclusief voor deze krant hield Keukeleire alle details bij. In beeld, in woord en in cijfers.

0,5

Het aantal dagen dat Keukeleire in België was tussen de Ronde van San Juan in Argentinië en de hoogtestage in de Sierra Nevada. “Normaal was het de bedoeling om na Argentinië twee dagen thuis te zijn, maar dat is niet gelukt. Ik ben pas op woensdagochtend 6 februari vanuit Argentinië in Parijs geland. Daarna heb ik de tgv genomen en ben ik een halve dag thuis geweest. Donderdagochtend hadden we vanuit Oostende om half zeven onze vlucht naar Malaga. Dat was een tegenvaller. Je moet weten: er is niet alleen vijf uur tijdverschil met Argentinië, ook de levensstijl van de Argentijnen is nog eens zes uur later. De ritten startten er pas in de namiddag en ‘s avonds zaten we niet voor tien uur aan tafel. Ik lag er zelden voor middernacht in bed. Dat heeft de jetlag heel zwaar gemaakt. Toen ik die donderdag om vier uur moest opstaan, zou ik in Argentinië nog niet eens in mijn bed gelegen hebben. Normaal kan ik goed tegen een jetlag, maar die dag was ik precies een zombie. Het heeft tot in Malaga geduurd voor ik wakker werd. Gelukkig heb ik de eerste nacht elf, twaalf uur kunnen slapen en voelde ik me de dag erna stukken beter.” Ter vervollediging: in januari en februari was Keukeleire welgeteld vijf dagen in België.

4

Het aantal trainingsblokken waarin Keukeleire zijn hoogtestage opdeelde. “Ik heb het gedaan zoals ik het in het verleden altijd heb aangepakt. Eerst vijf dagen op vlakkere wegen trainen, omdat het lichaam zich aan het slapen op hoogte moet aanpassen. Daarna volgden vier blokken van telkens drie dagen trainen en één dag rust. Vanaf het derde blok trainde ik zwaar en werkte ik intervallen tussen één en 20 minuten af. In totaal haspelde ik hier 1.918 kilometer af in 77 uur, 55 minuten en 58 uur, overwon ik 36.598 meter hoogteverschil en verbruikte ik 57.582 calorieën. Globaal samengevat waren dat trainingsweken van 28 tot 30 uur, mijn trainingen in de fitness meegerekend.”

5

Het aantal dagen dat vriendin Sheena Maesen en zoontjes Lou en Bas ook in de Sierra Nevada verbleven. “Ik had Sheena gevraagd om mee te gaan, anders zou ik na Argentinië iets langer thuis gebleven zijn en vier of vijf dagen in mijn hoogtetent geslapen hebben. Het was ideaal dat ze het met haar werk heeft kunnen regelen. Zo’n tent is goed om het hoogteblok langer te maken, maar toen ik het vroeger op die manier deed, had ik nooit het gevoel dat ik sneller aan de hoogte was aangepast. En dus zou ik al vlug een week training kwijt geweest zijn.”

Die vijf dagen met Sheena en de kindjes in de Sierra Nevada waren mentaal heel belangrijke voor mij. Een zalige periode

“Met Sheena en de kindjes er de eerste vijf dagen bij was het een perfecte combinatie van aanpassen aan de hoogte, recupereren van de wedstrijd en tijd spenderen met mijn gezin. In een leuke omgeving, want het sporthotel is gelegen in het skidorp. Lou is intussen ook al oud genoeg om met de slee te spelen. Hij is nog net te jong om te skiën, maar dat is dan iets wat we een van de komende jaren wel zullen kunnen doen. Mentaal was dit heel belangrijk voor mij. Een zalige periode.”

9

Het aantal keer dat Keukeleire al op hoogtestage was. “Eerder trok ik naar Andorra, Livigno en de Dolomieten. Alle bekende Europese locaties heb ik intussen dus gehad, behalve de Teide op Tenerife dan. Het is hier heel goed meegevallen. Ik heb al vaak zitten denken: wat is de beste locatie om op hoogtestage te gaan? Wel, dit is de beste. Voor deze periode van het jaar toch alleszins. Hier weet je dat je in de vallei elke dag goed weer hebt en bovendien hadden we nu ook nog eens enorm veel geluk met het weer. Eigenlijk konden we hier elke dag met de fiets vanuit het sporthotel vertrokken zijn. In Andorra bijvoorbeeld moet je elke dag eerst met de auto naar de vallei afdalen.”

“Eén van de grootste pluspunten vond ik het sporthotel. Het is allemaal wel heel basic. De kamer is ruim genoeg, maar niets meer dan dat. Het restaurant is zoals een refter op school, waarbij je een plateau moet nemen om het eten op te zetten. Ook de maaltijden zijn simpel, maar met voldoende variatie. Je hebt er keuze tussen vis en vlees, tussen pasta, rijst en aardappelen, en er is een saladebar.”

“Er is ook heel veel te doen. Er is een 50 meter-bad. Er is een looppiste, momenteel wel met sneeuw op, maar men probeert die altijd vrij te maken. Er zijn drie fitnesscentra… Je hebt hier alles. Nooit moet je naar de winkel in de vallei gaan. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Topsporters zijn speciale gasten, hé. Er is altijd wel iets dat ze nodig hebben. Hier niet. Neem nu de grote waterton van 20 liter die in elke gang staat. Je kunt perfect drie weken op de Sierra Nevada verblijven zonder naar een winkel in de vallei te moeten gaan. Dat is de grootste troef.”

Je kunt perfect drie weken op de Sierra Nevada verblijven zonder naar een winkel in de vallei te moeten gaan. Dat is de grootste troef

“Het enige nadeel dat ik zie, is de hitte in de zomer. Boven zal het wel meevallen, maar volgens wat ik hoor van andere renners, is het hier heel vervelend om in die maanden je trainingsroutes te plannen, aangezien je om het kwartier drank nodig hebt.”

12

Het aantal wielrenners dat de voorbije weken op hoogtestage in de Sierra Nevada was. “Het was hier een komen en gaan. Peter Sagan is een week geleden toegekomen en blijft tot Tirreno-Adriatico. We hebben een paar keer goeiendag gezegd, maar nooit een echte conversatie gevoerd. Iedereen volgt nu eenmaal zijn eigen programma. De hele ploeg van Bora was er trouwens. Een mecanicien, een kok, een volgwagen, zelfs een coach die dagelijks de stabilisatieoefeningen verzorgde. Een echte ploegstage dus.”

“Ook heel wat andere atleten verbleven in het sporthotel. Een snelheidswandelaar zat er drie weken. De nationale handbalploeg van Spanje is er geweest. En er waren vooral heel veel zwemmers. Een Duitser, Japanners, Denen, Noren… Logisch natuurlijk, met dat olympisch 50 meter-bad.”

15

De temperatuur in skidorp Pradollano in de Sierra Nevada, op 2.320 meter hoogte. Daar heeft Keukeleire de voorbije drie weken geslapen. “In de schaduw was het hier boven natuurlijk niet erg warm. ‘s Nachts ging het kwik alleszins serieus onder nul, tot min acht zelfs. Overdag was het in de schaduw tussen nul en zes graden, maar van de 20 dagen hier waren er slechts drie bewolkte bij. In de zon steeg het kwik dus vlotjes naar tien tot 15 graden. Het was hier dus meestal heerlijk vertoeven. In de vallei was het vooral vanaf de tweede week heel aangenaam en altijd warmer dan 15 graden. Met andere woorden: altijd net wel of net niet in korte broek dus.” (glimlacht)

25

De lengte in kilometer van de klim naar Pradollano, waar Keukeleire verbleef. Een bekende beklimming uit de Ronde van Spanje. “Ik heb hem heel vaak gedaan, want van de 20 dagen dat we hier waren, ben ik een keer of tien, twaalf naar boven gereden, telkens goed voor een inspanning van anderhalf uur of zo’n 25 km.”

2.200

De afstand in kilometer die Danny ‘t Kint ongeveer overbrugde om naar de Sierra Nevada te rijden. Gelukkig niet met de fiets. “Deze winter hebben Jelle (Wallays, red.) en ik een appartement in Calpe gehuurd”, legt Keukeleire uit. “We hadden daar nog heel wat materiaal staan en Danny zag het zitten om alles te vervoeren. Hij is hier nog enkele dagen gebleven. Danny was er ook al eens bij toen ik twee jaar geleden met Guillaume Van Keirsbulck op hoogtestage in Andorra zat.”

“Het is natuurlijk doodjammer dat Jelle (Wallays kwam zwaar ten val in San Juan en liep daarbij heel wat averij op, red.) niet mee op hoogtestage kon. Gelukkig voor mij was ploegmaat Tiesj Benoot er de voorbije weken bij. Anders zouden het drie eenzame weken geweest zijn. Ik heb wel de indruk dat het stilaan weer beter gaat met Jelle. Hij heeft nog lang getwijfeld om ook naar hier te komen, maar het was vrij delicaat. Jammer. We hebben hem hier gemist.”