De dag waarop zelfs Michel Wuyts de superlatieven niet spaarde

© BELGA
Tom Vandenbussche

Twee winters lang verliep het sms-verkeer tussen ondergetekende en Klaas Vantornout in grote lijnen als volgt. Wij: djuu, nog altijd geen regen op komst. Hij: merde, anders doe ik weer mee. Vorige week vrijdag klonk de toon echter anders. Wij: zondag zou wel eens een interessante dag kunnen worden. Hij: haha, eindelijk eens wat modder! Het vervolg kent u. Zelfs een haast lyrische Michel Wuyts spaarde zijn lof niet. Halleluja!

U hebt het zondag voor uw televisiescherm ongetwijfeld ook opgemerkt: Sporza-commentator Michel Wuyts die 59 minuten en 52 seconden lang de loftrompet over Klaas Vantornout (35) stak. Jawel, u hebt het goed gelezen. Dezelfde Wuyts die Klaas tot voor kort als dé antagonist van de hyperpopulaire Sven Nys naar voren schoof. The Beauty versus the Beast. De stijlrijke, berekende Brabander uit Baal versus de niet op zijn mondje gevallen West-Vlaming uit het verre Torhout. Wekelijks, tot treurnis toe. Wuyts kwam, sprak en overwon. De meute keerde zich. Tegen Klaas. Een duel was geboren. Een duel dat Klaas alleen sportief soms kon winnen.

Rare wending

Maar zie, soms neemt het leven van een topsporter een rare wending. Nys is intussen gestopt. Klaas niet. Nog niet. Afgelopen zondag in Asper-Gavere herrees hij uit de doden, met als gevolg dat het uitgekookte publiek prompt zijn naam begon te scanderen en zelfs Michel Wuyts de superlatieven hoegenaamd niet spaarde. Klaas kwam, zag, overwon – zijn vierde plek voelde als een zege – en sprak. Met kamerbrede en uitgestreken glimlach. “Nog nooit heb ik zoveel supporters gehad. Waar die plots vandaan komen, weet ik niet. Maar ik heb de indruk dat de mensen respect hebben voor mijn carrière.” Klaas genoot, zichtbaar met volle teugen. En nam met een eresaluut afscheid van zijn Gavere.

High Intensity Interval

Maar wel of geen superlatieven, in topsportland zijn het nog altijd de benen die het moeten doen. En die heeft Vantornout teruggevonden, zoveel is duidelijk. Het is ook Marc Hemeryck, zijn trainer sinds jaar en dag, niet ontgaan. “Eerst en vooral is Klaas weer gezond. Maar nog belangrijker: zijn ploeg (Marlux-Napoleon Games, red.) laat hem met rust. Hij mag weer zijn eigen trainingen afwerken en dat is een zegen voor Klaas. Kijk, ik heb al met behoorlijk wat crossers samengewerkt en ik ben ervan overtuigd dat deze sport een specifieke en individuele manier van trainen vereist.” Hemeryck verduidelijkt. “Die lange duurtrainingen, allemaal goed en wel, maar voor een crosser geloof ik meer in het fartleksysteem (een soort intervaltraining die de sporter voorbereidt op wisselende wedstrijdtempo’s, red.) vanuit de atletieksport. High Intensity Interval noemen we het. Een heel specifieke manier van trainen, maar op het eerste zicht eigenlijk een vrij simpel en onnozel systeem. Als je echter de regels van de recuperatie zorgvuldig respecteert, brengt het gegarandeerd op. En dat is waar we met Klaas op korte termijn in zijn geslaagd. Het is volgens mij de belangrijkste reden waarom hij nu een stuk beter presteert. Klaas heeft trouwens zelf ook altijd in dat systeem geloofd. In het verleden was het dan ook een bepalende factor in zijn behaalde successen.”

Maar dat is uiteraard niet de enige verklaring, benadrukt Hemeryck. “De parcoursen liggen hem de laatste tijd wat beter. De omstandigheden zijn hem tegenwoordig gunstig gezind. En hij kan zelf kiezen welke crossen hij wel en niet betwist. Ik herinner me nog goed de weken voor het BK in Erpe-Mere. Op een bepaald moment heb ik Klaas tijdens de kerstperiode uit competitie moeten halen, omdat hij simpelweg oververmoeid was. We zijn toen blijven trainen, maar intussen vond hij wel zijn frisheid terug. Met succes, want even later behaalde hij zijn tweede Belgische titel. Wat ik echter nog belangrijker vind: Klaas is nog altijd bijzonder gemotiveerd om te trainen én om te crossen. Dat en dat alleen is en blijft de basis.”

Veelbelovende Iserbyt

Op het loodzware modderparcours in Asper-Gavere zagen we overigens nog een andere West-Vlaming prominent op de voorgrond treden: Eli Iserbyt. De kersverse Europese beloftekampioen, die door een val zijn mooie ereplaats mocht vergeten, toonde in het verleden al enkele flitsen van klasse in het snellere werk, maar bewees voor de eerste keer in zijn carrière nu ook in het loodzware ploeterwerk zijn ding te kunnen doen. De Bavikhovenaar, die pas enkele weken geleden zijn 20ste verjaardag vierde, deed het tussen de grote jongens. Een veelbelovend teken voor de toekomst, nietwaar?

De vijf strafste modderstoten van Klaas Vantornout

Eerste grote zege in Gieten 2008, na een prangende sprint met Bart Wellens. (Foto Bart)
Eerste grote zege in Gieten 2008, na een prangende sprint met Bart Wellens. (Foto Bart)© BELGA

1. Het BK ‘baggeren’ in Hamme-Zogge (2007)

Januari 2007, de overvloedige regenval zorgt in Hamme-Zogge voor verzopen maïsvelden en weiden. “Bij ons zetten ze de varkens nog niet in zo’n grond”, fulmineert Tim Van Nuffel. Met gevolgen: goud voor loper Bart Wellens, zilver voor die andere loper, Klaas Vantornout, en slechts brons voor een ingestorte Sven Nys.

2. Eerste grote zege in het kille Gieten (2012)

November 2008, in Gieten boekt Vantornout zijn eerste zege ooit in een klassementscross. Na een beklijvende finale rekent hij af met Bart Wellens en Sven Nys. “Zware crossen van dit kaliber zijn voor mij een geschenk”, laat Vantornout na afloop optekenen.

3. Opnieuw WK-zilver in Louisville (2013)

Februari 2013, drie jaar na Tabor strandt Vantornout voor de tweede keer op een zucht van de wereldtitel. In Louisville gaat hij zij aan zij met Sven Nys de slotronde in, maar een hapering aan een lint van een bocht kost hem het goud.

4. De allersterkste in Gaverse modder (2014)

November 2014, de piepjonge Mathieu van der Poel blijkt op het loodzware parcours nog iets te groen achter de oren en dus zet Vantornout vakkundig de cross naar zijn hand voor ploegmaat Kevin Pauwels en de na pech teruggekeerde Sven Nys. “Of Nys mij zonder tegenslag had geklopt? Neen, ik voelde me vandaag de sterkste.”

5. BK in Erpe-Mere voor de geschiedenis (2015)

Januari 2015, wat een suspense! Een beklijvend moddergevecht – met Wout van Aert als falende topfavoriet, Sven Nys als onverwachte verrassing na een rotwinter en de verbaasde blik van een triomferende Klaas Vantornout – levert zelfs topkijkcijfers op: 1,25 miljoen mensen zien hem twee jaar na Mol andermaal Belgisch kampioen veldrijden worden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier