Het duel tussen Marke-Webis en Par-ky Menen is dé affiche in de achtste finales van de beker van België. Met Lars Maddens (20), Gilles Vandecaveye (22), Anshel Ver Eecke (25) en Jelle Sinnesael (32) kijken vier Par-ky-spelers zondag hun ex-ploeg in de ogen. “We blijven supporters van Marke-Webis. Ook na ons vertrek”, klinkt het.
De onschuldige hand was zowel Marke-Webis als Par-ky Menen gunstig gezind tijdens de loting voor de achtste finales van de beker van België. Beide ploegen kregen de droomaffiche waar ze stiekem op hoopten: veel sfeer en een korte verplaatsing. “En een vol huis”, stelt Menen-kapitein Jelle Sinnesael. “Ik verwacht meer dan 700 toeschouwers.”
Voor wie eraan twijfelt: de fans komen zondag niet alleen voor het volleybal. De Markse supporters zien met Lars Maddens, Gilles Vandecaveye, Anshel Ver Eecke en Jelle Sinnesael enkele bekende koppen terug. De Par-ky-spelers hebben alle vier een Wevelgems verleden. “Man, wat hebben we daar zotte tijden beleefd”, lacht Sinnesael.
Nu maak je mij benieuwd.
Jelle Sinnesael: “De sfeer tijdens wedstrijden was top. Er viel altijd wel iets te beleven. Op het veld, maar vooral ernaast. Daar zat de Green Army, de supportersclub van Marke-Webis, voor een groot deel tussen.”
Anshel Ver Eecke: “De Markse supporters zijn de grootste sfeermakers in België. Samen met die van Menen, natuurlijk.”
Gilles Vandecaveye: “Die mannen zwijgen nooit. Ik herinner mij nog goed de match tegen Antwerpen in de kwartfinale van de beker. Ondanks het verlies gingen de supporters helemaal uit hun dak. Na de match deden we de Viking Clap van IJsland. Iedereen deed mee. Om kippenvel van te krijgen.”
Gilles, jij behoort vandaag nog altijd tot de Green Army.
Gilles: “Dat klopt. En daar ben ik trots op. Het waren destijds enkele maten die Green Army oprichtten. Maar vrienden of niet: ik pik geregeld nog een wedstrijd mee van Marke-Webis. Dan neem ik met plezier plaats tussen de harde kern.”
“De club en de Markse supporters steunen hun spelers, ook als die andere oorden opzoeken” – Lars Maddens
Anshel: “Of je het nu wil of niet: de supporters nemen je altijd mee in hun enthousiasme. En voor je het weet, sta je zelf mee te brullen.”
Lars: “Of roep je onnozele dingen naar spelers van de tegenploeg of de scheidsrechter.” (lacht)
Hebben jullie misschien enkele pittige anekdotes?
Lars: “Die moet je aan Jelle vragen. Hij weet er genoeg. (lacht) In mijn tijd waren de supporters al braver.”
Jelle: “Er zijn er zoveel. Zoals de zangkoren tegen Timothy Buys (ex-speler van Lennik en Maaseik, die betrapt werd op doping, red.). Heel de zaal deed mee. Het waren taferelen die je meestal alleen in het voetbal ziet. Of die keer tegen Brecht Van Kerckhove (ex-assistent-coach Yellow Tigers en ex-trainer Maaseik, red.). Als speler had Brecht altijd uitgesproken kapsels. Voor een match tegen ons had hij eens zijn haar blond geverfd. De supporters riepen bij elke fout ‘we willen seks met de blonde’. Geweldig toch?”
Anshel: “Ook wordt de scheids bij elke fout op de korrel genomen. Zo gooien ze al eens rosse centjes naar de ref.” (lacht)
“Ik pik geregeld nog een match van Marke-Webis mee en dan neem ik met plezier plaats tussen de harde kern” – Gilles Vandecaveye
Lars: “Maar over de schreef gaan, doen ze nooit. Ze blijven hun ploeg altijd steunen. Ook bij een verlies. Ze zullen even ontgoocheld zijn, maar de volgende thuismatch staan ze daar opnieuw. Met hun enthousiasme tillen ze de ploeg naar een hoger niveau.”
In tegenstelling tot veel andere clubs heeft Marke-Webis heel wat jeugdploegen in competitie. Is de jeugdwerking daar zo goed?
Gilles: “Absoluut. We konden er rustig doorstromen naar een hogere jeugdreeks. Dat vergemakkelijkte de stap naar de herencompetitie.”
Jelle: “Webis heeft ook heel wat goede trainers. Daar was Dirk Courtens zeker een van. Hij maakte van elke ploeg een sterk geheel.”
Anshel: “In mijn jeugdjaren had Marke een heel goede lichting. Zeker bij de C-jeugd (nu de U17, red.). Met Stijn D’Hulst aan de pas, Lander Vandecaveye als oposite en Louis Vandecaveye die als klein manneke alles pakte als libero. We speelden los kampioen en raakten ver in de eindronde.”
Hielden jullie veel vrienden aan die periode over?
Jelle: “Zeker. Met Dieter Vandenbroucke en Brecht Plasman zelfs twee van mijn beste maten. Vandaag is dat minder het geval, maar vroeger gingen we na elke training of match een pint pakken in café De Middenstand. Het gebeurde dat we er drie dagen in de week zaten.”
“Ik droomde er altijd van om mijn carrière bij Marke-Webis af te sluiten, maar daar ben ik intussen van afgestapt” – Jelle Sinnesael
Gilles: “Dat konden wij ons niet permitteren, maar het ook ik heb veel vrienden aan die periode overgehouden en dat maakt het ook zo plezant.”
Geldt dat ook voor jou, Lars? Het bestuur van Marke-Webis was destijds niet opgezet met je transfer naar Menen.
Lars: “Ik heb bij Marke-Webis drie topseizoenen beleefd, maar toen kwam Menen met een heel interessant voorstel. In de eerste ploeg van Marke zou ik derde setter worden, terwijl ik bij Menen een kans kreeg op het hoogste niveau. Dat kon ik niet weigeren. Natuurlijk begreep ik de ontgoocheling van het Markse bestuur. Ze gaven mij veel kansen en zagen mij toen plots vertrekken. Vooral Jan Van Huffel (coach van Marke-Webis, red.) had het er moeilijk mee. Maar dat is allemaal vergeven en vergeten. Als ik een wedstrijd van Marke bijwoon, geeft iedereen mij een hand. Ook het bestuur. Ze beseffen dat mijn transfer naar Menen de enige juiste keuze was. De club en de supporters steunen hun spelers. Ook als die andere oorden opzoeken.”
Anshel: “Dat mochten we aan de lijve ondervinden tijdens de vorige bekerconfrontatie in 2014. Cris Moerkerke (huidig bestuurslid Marke-Webis, red.) kondigde ons toen luidkeels en voor de hele zaal aan. Er heerst een groot wederzijds respect tussen de club en zijn ex-spelers. Daarom ligt Marke-Webis ons vandaag nog altijd na aan het hart.”
Zien de supporters van Marke jullie ooit nog in het shirt van hun club terug?
Jelle: “Ik droomde er altijd van om mijn carrière bij Marke-Webis af te sluiten. Daar ben ik intussen van afgestapt. Wellicht wordt Menen het eindstation, maar je weet maar nooit.”
Anshel: “Een terugkeer valt nog af te wachten. Hopelijk moet ik pas binnen tien jaar aan mijn afscheid denken. Maar ooit wil ik puur voor de fun met vrienden in provinciale spelen. Dan staat Stijn aan de pass en Louis op de hoek. En misschien Jelle als kapitein?” (lacht)
Jelle: “Neen, dat zal niet meer lukken. Tegen dan ben ik oud en versleten.” (lacht)
(Jens Demets)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier