Écht overtuigend was het nog niet, maar tot nu toe won KVO de matchen die het moest winnen. Tegen clubs die de top zes ambiëren, wil het echter maar niet lukken. Zowel tegen Anderlecht, Genk als afgelopen weekend tegen Standard ging de kustploeg kansloos onderuit. Misschien tijd om in de toppers eens van je beproefde concept af te stappen en iets meer durf te tonen, coach?
Gert Verheyen beschikt alvast over voldoende weelde binnen zijn spelersgroep om creatief met zijn tactiek om te springen. De coach hield tot nu toe echter halsstarrig aan zijn 3-5-2-systeem vast. Met succes, want met dertien punten uit negen wedstrijden kan je best van een geslaagde start spreken. Al moeten we er wel bij noteren dat KVO weinig overschot had in de gewonnen matchen. Tegen de topploegen had het bovendien zo goed als niets in de pap te brokken.
Een gebrek aan kwaliteit om het de toppers lastig te maken? Misschien, maar die topmatchen – waarin KVO eigenlijk toch niets te verliezen heeft – zijn voor Verheyen de ideale momenten om eens uit zijn comfortzone te stappen en te experimenteren met zijn tactische mogelijkheden. Wij gingen alvast op zoek naar drie creatieve ingrepen die het proberen waard zijn.
1. Sander Coopman als nummer 10
In zijn huidige systeem speelt Gert Verheyen eigenlijk zonder een echte nummer 10, maar is dat niet net de creatieve schakel die dit KVO mist? Tegen Standard verliep de omschakeling bijzonder stroef en konden de spitsen vaak niet bereikt worden. De kustploeg speculeerde op de snelheid van Sakala en Zivkovic, maar heb je dan geen echte nummer 10 nodig die de spitsen met een geniale pass op weg naar doel kan zetten?
Verheyen greep in door in de 62ste minuut Sander Coopman te brengen. Hij nam de rol van spelverdeler op zich en jawel: KVO was plots wél gevaarlijk. Een rastalent als Coopman op de bank houden, lijkt ons zonde, al is het wel de vraag wie Verheyen zal opofferen.
2. Flanken dubbel bezetten
Met Capon en Bjelica beschikt Verheyen over twee lopers die een volledige flank voor hun rekening kunnen nemen. Tegen topploegen moeten zij echter voornamelijk aan verdedigen denken, dus waarom het eens niet met een dubbele flankbezetting proberen? Capon met een snelle Zivkovic voor zich, misschien kan dat vuurwerk opleveren? Op links kan Bjelica dan misschien een rijtje hoger schuiven en is De Bock inzetbaar als pure linksachter, de rol waarin hij zich in het verleden het best in zijn sas voelde. Ook Bataille, deze week nog goed voor drie goals bij de beloften, zou in dat systeem weer nadrukkelijker in beeld komen. En eigenlijk zijn ook Canesin en Boonen mannen die met een creatieve actie vanop de flank heel gevaarlijk kunnen zijn. Nadeel is dan wel dat je een verdedigende middenvelder en een spits moet opofferen. Of je schakelt over naar een viermansdefensie…
3. Twee centrale verdedigers in viermansdefensie
Verdedigend pootte de kustploeg meestal een stevig geheel neer. Met de nadruk op meestal, want tegen de toppers slikte Oostende wél heel wat goals. Tegen Anderlecht, Genk en Standard werd de KVO-defensie maar liefst tien keer gepasseerd, terwijl het in de zes andere wedstrijden slechts zes tegendoelpunten kreeg. Misschien valt het dus te overwegen om tegen de toppers naar een klassiek systeem met vier verdedigers over te schakelen. Verheyen beschikt alvast over voldoende jongens die de rol als centrale verdediger perfect kunnen vertolken: Wout Faes lijkt nu al een certitude, maar verder zijn er ook nog Nicolas Lombaerts, Goran Milovic en Zarko Tomasevic.
Stof tot nadenken dus voor Verheyen en misschien is de verplaatsing naar Waasland-Beveren de ideale gelegenheid om eens het een en ander te testen met het oog op de komst van AA Gent en de verplaatsing van eind oktober naar Club Brugge?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier