Drie smaakmakers uit tweede amateurklasse genoten hun jeugdopleiding bij Club Brugge

Michiel Clyncke, Aaron Vanfleteren en Daan Debouver. Als je het voetbal in de tweede amateurklasse niet volgt, zeggen die namen je wellicht niet zoveel. Maar deze drie spelers scoren aan de lopende band en staan al op menig scoutingslijstje. Daar waar jongens uit hun lichting als Sander Coopman, Brandon Mechele en Bjorn Engels wel een doorbraak forceerden, lukte dat voor hen net niet. “Je moet ook op het juiste moment wat geluk hebben. Momenteel loopt het goed, maar het is voor ons wellicht te laat om nu nog de stap naar het allerhoogste niveau te zetten”, klinkt het in koor.

Vorige zaterdagmiddag smikkelden ze eerst een pasta in Mister Spaghetti in Roeselare vooraleer ze zich naar de Roularta-gebouwen begaven. Een dag later vijzelden Daan Debouver (24, FC Gullegem) en Michiel Clyncke (23, KFC Mandel United) hun doelpuntenaantal op, Aaron Vanfleteren (23, Winkel Sport) was dicht bij zijn tiende treffer.

Dit drietal trekt straks in de winterstop samen voor enkele dagen naar Praag, vriendschap voor het leven. Ook Aaron D’hondt (ook al ex-Club, nu R. Knokke FC, red.) reist mee. Deze drie boezemvrienden zijn ook aan een dijk van een eerste seizoenshelft bezig. Hoewel het geen diepe spitsen zijn, scoren ze aan de lopende band. Aaron Vanfleteren nette er al negen, waarvan vijf op vrije trap. Zijn traptechniek alleen al is eerste klasse waardig. Daan Debouver scoorde er eveneens negen. “9,5 eigenlijk”, gooit hij er snel tussen, tot Michiel Clyncke klaarheid brengt. “Ik heb die bewuste goal gezien. Hij scoorde niet en krijgt hoogstens de assist toegewezen, het was Ferenc Soenens die de bal erin buffelde. Hij zou die jongen nog zijn goal afpakken ook!” Hilariteit alom, het zou de laatste keer niet zijn.

Het jeugdspelersbusje

Ferenc Soenens, zoon van Cercle-boegbeeld Kurt Soenens, kreeg trouwens ook zijn jeugdopleiding grotendeels bij Club Brugge. “Zelf dacht ik dit jaar eigenlijk geen enkele goal te maken”, oppert Michiel over zijn statistieken. “Ik startte het seizoen op de rechtsachter, maar sinds ik een rijtje vooruit ben geschoven gaan ze vlot binnen. In totaal scoorde ik al acht keer, waarvan vier op KM Torhout.”

Het blijven drie ploegspelers, maar het is duidelijk dat er een onderling wedstrijdje aan de gang is. Afgelopen weekend slaagde dus enkel Aaron Vanfleteren er niet in te scoren. Het kwam hem zeker op een jennend sms’je te staan. Een gelijkenis tussen de drie carrières van deze jongemannen is dat ze begonnen met voetballen in het dorp waar ze opgroeiden, maar dat ze er alras werden weggeplukt. “Ik speelde even bij SK Wenduine, maar na twee jaar trok ik naar Club Brugge en ik bleef er 14 jaar”, gaat Michiel verder.

“Misschien misten wij wel een tikkeltje ‘je m’en foutisme’ om door te breken”

Aaron Vanfleteren: “Van mij ging het via KFC Lendelede naar RC Harelbeke, KSV Roeselare en Moeskroen. Daar leerde ik ook al Daan kennen, we zaten samen op het busje dat de spelers kwam oppikken. Na drie jaar Moeskroen speelde ik tien jaar bij Club Brugge.”

De ‘moederclub’ van Daan Debouver is VV Tielt. Lorenzo Staelens haalde hem naar Moeskroen, daarna volgde Club Brugge. “Ik speelde er ook tien seizoenen, maar kende er heel wat blessureleed. Ik ben een jaar ouder dan Michiel en Aaron. Het duurde dus tot de U19 vooraleer we samen gingen spelen. Zelf sukkelde ik anderhalf jaar met pubalgie en in mijn periode bij Deinze werd ik twee keer geopereerd.”

Ook Aaron kende zijn deel van de blessures. “Ik stond op het punt aan te sluiten bij de A-kern en was uitgenodigd bij Philippe Clement voor een gesprek, maar scheurde toen net voor de derde keer de kruisband van mijn knie.”

Club Brugge is dus hun bindmiddel. Maar de anekdote wil dat pa Vanfleteren, toen Hans Galjé ten huize Vanfleteren de overgang kwam officialiseren, nog vroeg of het geen probleem was dat hij eigenlijk een zware RSCA-fan was en zou blijven. “Ik ben ook voor Anderlecht”, zegt Aaron. “Maar ik liep daar niet mee te koop.” Daan: “Sinds ik bij Brugge weg ben, ben ik voor Anderlecht.” (giert)

Michiel: “Ik heb 14 jaar lang een abonnement gehad bij Club. Nu niet meer, maar ik ga sporadisch wel nog eens kijken en ik blijf dus ook wel Club-fan.”

Obbi en Zinho in de spits

Het lijstje van spelers die deel uit maakten van hun lichting is indrukwekkend. Ze deelden de kleedkamer met Zinho Gano, de recordtransfer van KV Oostende en Bjorn Engels, die met Olympiakos de Champions League speelde. “Van Engels was het duidelijk dat hij ging doorbreken. Met Zinho voorin wist je ook wel dat hij plots zijn nek kon uitsteken om je voorzet tot een goal te promoveren.” Maar van anderen lag het talent er minder vingerdik op. “Dat Brandon Mechele nu vast in de ploeg staat bij Club, konden wij niet voorspeld hebben.” En dan was er nog Obbi Oulare, in 2015 door Watford voor 8 miljoen euro weggekocht bij Club. “Hij had talent zat, maar hij toonde niet altijd de nodige werkkracht.”

“Pa Vanfleteren vroeg of het een probleem was dat hij RSCA-fan bleef toen Aaron bij Club tekende…”

Oud-ploeggenoot Sander Coopman staat nog onder contract bij Club, maar speelt op huurbasis bij SV Zulte Waregem. Tuur Dierckx volgde Philippe Clement naar Waasland-Beveren, Nikola Storm (OH Leuven), Birger Verstraete (AA Gent), Boli Bolingoli (Rapid Wenen) en Jannes Vansteenkiste (Roda JC, Nederland) zijn stuk voor stuk profs uit die lichting.

De drie jongemannen uit West-Vlaamse klei genoten ondertussen met volle teugen van hun jeugdopleiding. “We speelden twee jaar na elkaar kampioen en wonnen drie keer op rij de beker met de beloften. Ook op de internationale tornooien sloegen we geen mal figuur. En dat allemaal met die jonge gasten hé. Toen bij een bepaalde match De Bock, De Sutter, Gudjohnson en Odjidja afzakten en sommige van ons naar de bank verwezen werden, verloren we prompt met 5-1.”

Met Club waren ze te gast bij de Aspire Academy in Qatar en ze speelden in hun Club-jaren ook toppers met de beloften tegen RSCA met Praet, Tielemans, Vadenborre, Mbemba… “We hebben niet enkel onze vriendschap te danken aan onze jeugd bij Club, maar genoten er een heel stevige opleiding.”

Waarom die andere jongens het wel maakten en zij niet? “Iedereen die bij Club speelt heeft talent, maar Aaron en Daan kampten ook met veel blessures tijdens hun Club-periode“, duidt Michiel. “En je moet ook wat geluk hebben dat je op het juiste moment je kans krijgt”, benadrukt Aaron. “Volgens mij ontbrak het ons vaak ook aan een vorm van je m’en foutisme“, gaat Daan verder. “Jongens als Dierckx en Ghano hadden dat wel. Wij als brave West-Vlamingen wat minder.” Aaron: “Wij zijn vaak te braaf. Hoewel we niets liever doen dan gewoon voetballen, zetten wij het kot niet op stelten als we eens op de bank belandden. Let wel: we zitten daar niet graag en vinden ook niet dat we daar thuis horen hé”, lacht Aaron, terwijl hij bijval krijgt van zijn twee kompanen.

Vriendin gezocht

Een spaarcent houden ze nu aan hun voetbal over, maar ze hebben alle drie een job. Aaron vestigde zich als zelfstandig personal trainer en werkt onder meer in Basic Fit in Roeselare. Hij betrok met zijn vriendin Davinia vorig jaar tot EOTS-voetbalvrouw van het jaar verkozen zopas een nieuwbouwappartement in Izegem. Daan Debouver is aan de slag als projectleider bij renovatiebedrijf Maes & Coucke in Dentergem. Hij ruilde na vijf jaar Gent weer voor geboortestad Tielt. “Kunnen wij langs deze weg een oproep doen om Daan aan een vriendin te helpen?”, schateren Michiel en Aaron het uit.

Michiel volgt als ‘business controller’ mee de kosten op bij Unilin in Wielsbeke. “Redelijk ver van mijn woonplaats Wenduine, maar dicht bij Ingelmunster waar ik ga trainen.” De profdroom hebben ze opgeborgen. “Je hebt wel eens uitzonderingen als een Thomas Meunier en Tom De Sutter die uit de lagere reeksen toch nog doorstoten, maar dat komt niet zoveel voor. Al zouden we het elkaar uiteraard wel gunnen.”

Tweede amateurklasse

“Best wel een aardig niveau, vergelijkbaar met de vroegere derde klasse. De meeste ploegen willen ook voetballen, al zitten er ook een paar andere in”, klinkt het bij het trio.

Clubambities

FC Gullegem mikt op een rustig seizoen, Winkel Sport is ambitieuzer en voor KFC Mandel United (fusie KFC Izegem en OMS Ingelmunster) was het wat koffiedik kijken in het eerste seizoen.

Aaron: “Met Winkel willen we minstens de eindronde spelen. Meer zal er wellicht niet in zitten, het gat met de koploper is al vrij groot geworden.” Daan: “De club zal blij zijn met de middenmoot, maar ik vind dat we op de eindronde mogen mikken. Al zullen we dan buitenshuis wat meer punten moeten pakken.”

Michiel: “Je mag de gevolgen van een fusie niet onderschatten. De start was moeizaam. We hebben ons nu wat herpakt, maar blijven met de voeten op de grond.”

Hoger mikken

Aaron: “Ik hoop zeker ooit nog een trapje hoger te spelen.”

Michiel: “Ik denk dat 1B het hoogste is waar we op termijn kunnen op mikken. De boot van 1A hebben we gemist.”

Daan: “Ja, het is nog maar december, maar we werden alle drie al gecontacteerd door ploegen. We hebben echter afgesproken daar niks over te zeggen.” (lacht)

Hun vaders

Het voetbalbloed stroomt wel door de aderen. Vader Martin Debouver speelde nog bij Harelbeke en Roeselare, tot in tweede klasse. Pa Lieven Vanfleteren speelde onder meer voor Gullegem en Izegem, tot in derde klasse. “Mijn pa? Hij staat in doel bij een minivoetbalploeg. Als goede beenhouwer staat hij ferm gekweekt en neemt met zijn postuur al een groot deel van de goal in”, aldus Michiel.

EOTS

EOTS ofte End of the Season is een event voor voetballers van tweede amateurklasse tot eerste provinciale in West-Vlaanderen. Maandelijks wordt ook een team en daaruit ook een speler van de maand gekozen. In oktober haalde Daan het voor Michiel. “Hij had een hele sociale mediacampagne opgezet”, steekt Michiel het vuur aan de lont.

Daan: “En jij dan? De slagerij van je pa hing vol affiches.”

Opvallend is dat naast Daan (oktober) ook de winnaars van september (Nathaniël Lagrou, KSKV Zwevezele) en november (Laurens Vandenheede, RC Harelbeke) hun jeugdopleiding bij Club Brugge genoten.

Zie ook www.kw.be/eots !