Wim Kooiman werd door Cercle Brugge in 1980 als jonge amateur via gewezen trainer Roland Rotty bij onze noorderburen in Oud-Beijerland ontdekt. Acht jaar later trok hij naar Anderlecht om zes seizoenen nadien naar groen-zwart terug te keren. Ook zoon Jordi speelde ooit bij de jeugd van Cercle. Beiden hebben ondertussen een grote passie voor het triatlon.
Uitgerekend in zijn 300ste competitiematch voor Cercle viel Wim Kooiman met een zware knieblessure uit. De Zuid-Hollander stopte eind 1997 met voetballen, ging aan de slag als plaatser van zonneweringen bij Ducana uit Veldegem en stortte zich daarna op andere sporten zoals mountainbike en triatlon. Het waren Wims vrienden die voortdurend aandrongen om eens een volledige afstand te doen. Zo trok hij twee jaar geleden naar Maastricht, begin deze maand nam hij deel aan de Ironman in Barcelona. Wim finishte in 10u.54′ en werd hiermee zestiende in zijn leeftijdscategorie.
Jordi Kooiman (26) leeft eveneens voor de triatlonsport. Als lesgever bij de Brugse Zwemkring en leerkracht LO blijft hij gemotiveerd en gepassioneerd om dit verder te doen. Tot nu toe is dat de kwartafstand, met dit jaar deelnames in Beernem, Oudenaarde en Ieper telkens met een plaats binnen de top tien. “Volgend jaar zal ik misschien eens een halve afstand proberen. Een volledige is nog niet aan de orde”, klinkt Jordi. Hij voetbalde tot zijn zevende bij de jeugd van Cercle en Varsenare om bij SK Eernegem te eindigen. “Ik herinner mij nog heel vaag dat mijn vader bij Cercle speelde. Ik was toen vijf, zes jaar.”
Wim speelde in zijn twee periodes bij de Vereniging drie bekerfinales, waarvan één gewonnen op Anderlecht tegen Beveren waar hij de eerste penalty scoorde. En twee verloren, tegen Club Brugge. “Anderlecht en Cercle, daar had ik twee mooie periodes, maar uiteraard anders”, herinnert hij zich. “Met Anderlecht was het meer prestatiegericht, met drie kampioentitels, drie bekerfinales en Europese verplaatsingen. Bij beide ploegen was er een zeer goede vriendschap onder de spelers. Met Cercle waren er ook reizen naar Ethiopië, Seoel en Zambia waar Kalusha vandaan kwam.”
Onder impuls van zijn manager Louis De Vries trok Wim Kooiman naar Anderlecht. “Er was toen ook interesse van Club Brugge, maar ik had al voor paars-wit getekend.”
Trainer Raymond Goethals zorgde er voor dat er niet al te veel druk op de schouders kwam en Wim stond meteen voor een zestal jaar in de basis. Toen Josip Weber naar Anderlecht vertrok, werd Kooiman in deze transfer betrokken en keerde hij terug naar Cercle. Het voetbal interesseert hem echter nog bitter weinig. Zondag staan zijn beide ex-teams tegenover elkaar. “Ik wil vooral inzet, strijd en spelers die ervoor gaan. Spelers die in eerste klasse vol met opdrachten zitten en met angst voetballen, liggen mij niet. Daarnaast moet de sport gezond blijven. Ik ben tevreden dat Cercle door de komst van AS Monaco gered is. Anders bestonden ze niet meer. Maar ik ken geen enkele naam van de huidige spelers. Er wordt in het hedendaagse voetbal geen ploeg meer opgebouwd. Ik wil mooie matchen zien. Voor een bepaalde ploeg zijn, valt mij moeilijk.”
Een pronostiek voor zondag? “Ik waag mij niet echt aan prognoses. Het voetbal is onvoorspelbaar, maar als het dan toch moet, laten we het op een gelijkspel houden.”
Ook zoon Jordi tipt op een gelijkspel. “Ik volg het voetbal niet zo extreem. Anderlecht moet proberen uit die moeilijke periode te geraken. Voor Cercle zit er misschien wel iets in. Bij winst zou dat straf zijn en kan Anderlecht voor de rest van de competitie in de problemen geraken.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier