Gerben Kuypers (17) is, net als zijn drie jaar jongere neef Milan, tot nader order vooral veldrijder. Hij begon ermee als 13-jarige aspirant en sindsdien ging het almaar meer crescendo. In die mate dat de zoon van ex-renner Nico zaterdag op het BK in Koksijde één van de outsiders voor de Belgische titel is.
Deze winter is Gerben Kuypers, als tweedejaarsjunior, aan zijn beste campagne ooit bezig. Als achtste in de tussenstand van de Superprestige, zeventiende in de Wereldbeker en zestiende (en vierde Belg na Jarno Bellens, Ryan Cortjens en Niels Vandeputte) in de algemene UCI-ranking behoort de Ramskapellenaar (bij Nieuwpoort) ontegensprekelijk tot de internationale subtop. Gerben behaalde (nationale) overwinningen in Knesselare, Neerpelt, Mol en Bredene. In het kampioenschap van West-Vlaanderen werd hij tweede na Maxim Dewulf, een plaats die hij ook vorige zondag in Leuven (na Jarno Bellens) bekleedde.
Te onregelmatig
“Ik ben tevreden, al was ik liever nog iets regelmatiger geweest”, evalueert Gerben. “Vooral in de Wereldbeker kende ik meer dalen dan pieken. Het werd allemaal overstegen door mijn selectie voor het Europees kampioenschap in Tabor, dat op zich al een mijlpaal was. Dat ik die aanwezigheid met een verdienstelijke veertiende plaats kon verzilveren, maakt het nog zoveel mooier. Er zat zelfs nog meer in, want op zeker ogenblik kwam ik in aanmerking voor de zevende plaats, die ik na een stuurfout echter moest laten varen. De top tien wenkte nog steeds, maar ik wilde weer opschuiven en deed dat veel te onbezonnen. Met tot gevolg een tweede uitschuiver die mij terugzette naar die veertiende plaats.”
“Op een dag dat alles in de juiste plooi valt, is er veel mogelijk”
Op een superdag…
Komende zaterdag is er het kampioenschap van België in het nabije Koksijde. Als nieuweling deed Gerben het in het BK tweemaal meer dan behoorlijk: zesde als eerstejaars in 2015 en vijfde als tweedejaars. Als eerstejaarsjunior moest hij zich in Oostende, waar de eerstejaars en de tweedejaars samen reden, vergenoegen met de twintigste plaats. De Duinencross van november 2017 werd voor Gerben echter een afknapper van formaat. “Ik werd verteerd door stress en maakte de ene foute keuze na de andere“, zucht Gerben. “Het werd afgestraft met een teleurstellende dertiende plaats, waarmee ik nog steeds geen vrede heb, tenzij het de slechte generale repetitie was van een perfecte opvoering komende zaterdag.”
Op de eerste rij
“Op een dag dat alles in de juiste plooi valt, is er veel mogelijk. Dat ik op de eerste rij mag starten, is een enorm voordeel. Zij die achteraan moeten postvatten, moeten te veel deelnemers voorbij die in het zand blijven steken en geloof me, dat zullen er nogal wat zijn. Het zand moet voor mij een natuurlijke bondgenoot zijn, tenzij ik een offday beleef. Daar denk ik echter niet aan. Ik heb mij tot in de puntjes voorbereid en het voelt momenteel bijzonder goed aan. Ik zal, behalve door mij familie, ook aangemoedigd worden door vrienden en kennissen, Koksijde is immers zo goed als een thuiscross voor mij.”
Nico Kuypers: “Ik zie in Gerben meer als wegrenner”
“Gerben is inderdaad meer dan goed bezig”, stelt Nico met genoegen vast. “In Koksijde kan hij er iets moois van maken. Hij amuseert zich meer in het veld dan op de weg, omdat er daar te weinig verloop is door te veel rechte stukken waarop je niets kunt forceren. Gerben moet het van ritmeveranderingen hebben. Toch ben ik niet zeker dat hij veldrijder blijft. Ik zie hem als belofte naar de weg overschakelen. Ik zal hem in zijn keuze wel niet beïnvloeden, hij moet zijn hart volgen. En waarvoor hij ook kiest, ik blijf pal achter hem staan. Ook als student elektromechanica is hij uitstekend bezig. In september begint hij gegarandeerd aan een hogere studie. Hij is een doorzetter.”
Zelf geen crosser
“Zelf heb ik amper aan veldritten deelgenomen”, herinnert Nico zich.” Hooguit twee op het laatste moment van de winter om mijn basisconditie aan een competitieve test te onderwerpen en vast te stellen dat het goed zat. Als wegrenner was ik keer op keer een vroege vogel.”
Nico Kuypers was een decennium geleden een vast begrip bij de eliterenner zonder contract. Hij oversteeg het regionale circuit met een maximale deelname aan interclubs. Dat bewijzen ook de hoogtepunten uit een aanzienlijke staat van tientallen overwinningen: een loepzuivere hattrick (vanaf 2003) in de Omloop van de Westhoek in Ichtegem, de Tweedaagse van de Gaverstreek in 2005 en 2007, de Ster van Zuid-Oost Vlaanderen in in Anzegem in2006, de Grote Prijs van Geluwe in 2006, Zillebeke-Westouter-Zillebeke in 2006, een dagzege in de Ronde van Namen in 2006, Gent-Staden in 2007 en 2009, het kampioenschap van West-Vlaanderen op de weg in 2009 en 2010, de Grote Prijs Claude Criquielion in 2009… Meer uitleg is overbodig, lijkt ons.
Binche 2009
2009 was Nico’s beste jaar. Vijf jaar nadat hij in Tielt (na Jurgen Vermeersch) tweede was geworden in het kampioenschap van België, veroverde hij in Binche de titel en bijbehorende driekleur. Het was bijna een aangekondigde kroniek, waarop hij zich tot in de kleinste puntjes had voorbereid. Nico voelde de pedalen niet maar hield er het koppeke bij. Het jaar daarop nam hij in absolute schoonheid afscheid met onder meer een tweede West-Vlaamse titel op een rij. Daarna maakte hij nog een kortstondige comeback, maar de passie van weleer keerde niet meer terug. Hij was tenslotte al 38 jaar. “Bij Soenens-Germond en bij Lispanne heb ik heel mooie tijden beleefd. Met veel dank aan de mensen die het voor ons allemaal in orde brachten.”
“De koers is de universiteit van het leven. Ik heb er veel van meegenomen om optimaal te functioneren in het gewone leven. Als beroepsmilitair (technieker in de kazerne van Koksijde, red.) kan ik verder kijken dan mijn neus lang is.”
Nico Kuypers: “Ik zie in Gerben meer als wegrenner”
“Gerben is inderdaad meer dan goed bezig”, stelt Nico met genoegen vast. “In Koksijde kan hij er iets moois van maken. Hij amuseert zich meer in het veld dan op de weg, omdat er daar te weinig verloop is door te veel rechte stukken waarop je niets kunt forceren. Gerben moet het van ritmeveranderingen hebben. Toch ben ik niet zeker dat hij veldrijder blijft. Ik zie hem als belofte naar de weg overschakelen. Ik zal hem in zijn keuze wel niet beïnvloeden, hij moet zijn hart volgen. En waarvoor hij ook kiest, ik blijf pal achter hem staan. Ook als student elektromechanica is hij uitstekend bezig. In september begint hij gegarandeerd aan een hogere studie. Hij is een doorzetter.”
Zelf geen crosser
“Zelf heb ik amper aan veldritten deelgenomen”, herinnert Nico zich.” Hooguit twee op het laatste moment van de winter om mijn basisconditie aan een competitieve test te onderwerpen en vast te stellen dat het goed zat. Als wegrenner was ik keer op keer een vroege vogel.”
Nico Kuypers was een decennium geleden een vast begrip bij de eliterenner zonder contract. Hij oversteeg het regionale circuit met een maximale deelname aan interclubs. Dat bewijzen ook de hoogtepunten uit een aanzienlijke staat van tientallen overwinningen: een loepzuivere hattrick (vanaf 2003) in de Omloop van de Westhoek in Ichtegem, de Tweedaagse van de Gaverstreek in 2005 en 2007, de Ster van Zuid-Oost Vlaanderen in in Anzegem in2006, de Grote Prijs van Geluwe in 2006, Zillebeke-Westouter-Zillebeke in 2006, een dagzege in de Ronde van Namen in 2006, Gent-Staden in 2007 en 2009, het kampioenschap van West-Vlaanderen op de weg in 2009 en 2010, de Grote Prijs Claude Criquielion in 2009… Meer uitleg is overbodig, lijkt ons.
Binche 2009
2009 was Nico’s beste jaar. Vijf jaar nadat hij in Tielt (na Jurgen Vermeersch) tweede was geworden in het kampioenschap van België, veroverde hij in Binche de titel en bijbehorende driekleur. Het was bijna een aangekondigde kroniek, waarop hij zich tot in de kleinste puntjes had voorbereid. Nico voelde de pedalen niet maar hield er het koppeke bij. Het jaar daarop nam hij in absolute schoonheid afscheid met onder meer een tweede West-Vlaamse titel op een rij. Daarna maakte hij nog een kortstondige comeback, maar de passie van weleer keerde niet meer terug. Hij was tenslotte al 38 jaar. “Bij Soenens-Germond en bij Lispanne heb ik heel mooie tijden beleefd. Met veel dank aan de mensen die het voor ons allemaal in orde brachten.”
“De koers is de universiteit van het leven. Ik heb er veel van meegenomen om optimaal te functioneren in het gewone leven. Als beroepsmilitair (technieker in de kazerne van Koksijde, red.) kan ik verder kijken dan mijn neus lang is.”
Nico Kuypers: “Ik zie in Gerben meer als wegrenner”
“Gerben is inderdaad meer dan goed bezig”, stelt Nico met genoegen vast. “In Koksijde kan hij er iets moois van maken. Hij amuseert zich meer in het veld dan op de weg, omdat er daar te weinig verloop is door te veel rechte stukken waarop je niets kunt forceren. Gerben moet het van ritmeveranderingen hebben. Toch ben ik niet zeker dat hij veldrijder blijft. Ik zie hem als belofte naar de weg overschakelen. Ik zal hem in zijn keuze wel niet beïnvloeden, hij moet zijn hart volgen. En waarvoor hij ook kiest, ik blijf pal achter hem staan. Ook als student elektromechanica is hij uitstekend bezig. In september begint hij gegarandeerd aan een hogere studie. Hij is een doorzetter.”
Zelf geen crosser
“Zelf heb ik amper aan veldritten deelgenomen”, herinnert Nico zich.” Hooguit twee op het laatste moment van de winter om mijn basisconditie aan een competitieve test te onderwerpen en vast te stellen dat het goed zat. Als wegrenner was ik keer op keer een vroege vogel.”
Nico Kuypers was een decennium geleden een vast begrip bij de eliterenner zonder contract. Hij oversteeg het regionale circuit met een maximale deelname aan interclubs. Dat bewijzen ook de hoogtepunten uit een aanzienlijke staat van tientallen overwinningen: een loepzuivere hattrick (vanaf 2003) in de Omloop van de Westhoek in Ichtegem, de Tweedaagse van de Gaverstreek in 2005 en 2007, de Ster van Zuid-Oost Vlaanderen in in Anzegem in2006, de Grote Prijs van Geluwe in 2006, Zillebeke-Westouter-Zillebeke in 2006, een dagzege in de Ronde van Namen in 2006, Gent-Staden in 2007 en 2009, het kampioenschap van West-Vlaanderen op de weg in 2009 en 2010, de Grote Prijs Claude Criquielion in 2009… Meer uitleg is overbodig, lijkt ons.
Binche 2009
2009 was Nico’s beste jaar. Vijf jaar nadat hij in Tielt (na Jurgen Vermeersch) tweede was geworden in het kampioenschap van België, veroverde hij in Binche de titel en bijbehorende driekleur. Het was bijna een aangekondigde kroniek, waarop hij zich tot in de kleinste puntjes had voorbereid. Nico voelde de pedalen niet maar hield er het koppeke bij. Het jaar daarop nam hij in absolute schoonheid afscheid met onder meer een tweede West-Vlaamse titel op een rij. Daarna maakte hij nog een kortstondige comeback, maar de passie van weleer keerde niet meer terug. Hij was tenslotte al 38 jaar. “Bij Soenens-Germond en bij Lispanne heb ik heel mooie tijden beleefd. Met veel dank aan de mensen die het voor ons allemaal in orde brachten.”
“De koers is de universiteit van het leven. Ik heb er veel van meegenomen om optimaal te functioneren in het gewone leven. Als beroepsmilitair (technieker in de kazerne van Koksijde, red.) kan ik verder kijken dan mijn neus lang is.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier