De familie Coucke uit Kortrijk ademt basketbal

FOTO BWL
Redactie KW

Vader Stefaan is op zijn 48ste nog steeds actief speler bij Wikings Kortrijk Two en bestuurslid van Kortrijk Sport CB. Mathieu (17) speelt bij Kortrijk Sport en de 21-jarige Michelle, wiens vriend Kevin De Vos basketbalt bij Wytewa Roeselare, volgde de liefde van vader en broer.

Zus Danielle speelde een aantal jaren basketbal, maar is intussen gestopt. Mama Ione ten slotte is minder basketbalgek.”Mama komt enkel kijken als ik in de bekerfinale sta”, lacht Mathieu. “De laatste keer dat ze kwam kijken, dateert van vorig seizoen toen we met de U18 de bekerfinale van West-Vlaanderen wonnen van Izegem.”

“De laatste keer dat ze naar mij kwam kijken, dateert al van in 2011 toen we met Wikings kampioen speelden”, lacht Stefaan. Zus Michelle is daarentegen een zeer bekend gezicht in het West-Vlaamse basketbalwereldje. Als ze niet als scouter op de wedstrijdbank zit, vervult ze vaak een functie aan de wedstrijdtafel.

Ik ben het niet gewoon om zomaar in de tribune te zitten, dat voelt onwennig aan

“Anderhalf jaar geleden ging ik voor het eerst kijken naar een basketbalwedstrijd van BC Oostende. Ik mocht gewoon in de tribune zitten en genieten van de sfeer. Dat was volledig nieuw voor mij. Ik ben het niet gewoon om zomaar in de tribune te zitten. Als dat hier in Kortrijk eens uitzonderlijk gebeurt, voelt dat onwennig aan”, vertelt Michelle, die recent afgestudeerd is als leerkracht handel, bureautica en informatica, en momenteel les geeft in het volwassenenonderwijs.

“Ik ben in het basketbal gerold door mijn vader. In mijn kindertijd heb ik hem altijd weten spelen in Desselgem. Vijf jaar lang bekleedde hij er drie functies. Hij was er voorzitter, speler en sponsor. Ik ging altijd kijken. Toen later Mathieu, als vierjarig knaapje, begon te spelen, ben ik hem, samen met papa, altijd gevolgd naar de matchen.”

Michelle zelf speelde nooit basketbal. “Ik ben eerlijk gezegd allesbehalve balvaardig. Ik beoefende wel 11 jaar lang ballet, maar ik vind basketbal een heel mooie sport. Door het samenspel en de vechtlust en de wetenschap dat een wedstrijd nooit gespeeld is, ook al sta je tien punten voor met nog twee minuten te spelen.”

Scouter met i-pad

In een ideaal weekend is Michelle actief op zes wedstrijden. “In de week is er voor mij weinig tot geen basketbal. Ik ga niet naar de trainingen. Ik onderhoud wel de website, de Facebook- en Twitterpagina van de club. Daarmee ben ik vooral in de week bezig. In het weekend zie ik de wedstrijden van Mathieu bij de U18, de U21 en de Two-ploeg. In die matchen ben ik ook scouter op de bank met de i-pad. Daarnaast ben ik de vaste scouter van de One-ploeg. Die matchen hebben voorrang op de matchen van de Two.”

“Mijn vijfde wedstrijd is, als alles past wat tijdstippen betreft, de match van mijn vriend Kevin. Daar zit ik bijna altijd aan de wedstrijdtafel om een functie op te nemen. Meestal is dat trouwens samen met de ouders van Kevin. In ideale weekends is de zesde match die van mijn vader bij Wikings. Mijn weekends zijn dus goed gevuld”, lacht Michelle. “Vroeger scoutte ik op papier, de laatste jaren gebruik ik het programma ‘I-scout’ en dat gaat via de i-pad.”

“In de vorige periode van mijn vader bij Wikings zocht de club iemand voor de wedstrijdtafel. Toen ik 16 jaar werd, stapte Karel Cambien naar me toe. Hij ging me dat eens leren. Aangezien ik altijd mee was, was dat voor de club gemakkelijk. Ik leerde zowel het wedstrijdboek, de chrono als de 24.”

Geleerd op playstation

“Met scouting begon ik toen Laurent Petraroli Kortrijk Sport verliet. Zijn vader deed de scouting bij de One-ploeg, maar hij volgde zijn zoon naar zijn nieuwe club. Kevin leerde mij om scouting op papier te doen. Mathieu speelde een match op de PlayStation, ik zat te kijken met scoutingspapieren en Kevin zat naast me. Hij vertelde me wat er gebeurde en hoe ik dat moest noteren. Nadien heb ik ook in veel echte matchen geoefend vanuit de tribune.”

“In De Pinte zat ik voor de eerste keer op de bank. Coach Dirk De Waelle vroeg mij drie seizoenen terug of ik vaste scouter wou worden van de eerste ploeg. Het lukt goed. Met de i-pad is het ook makkelijker.”

“Ik geef de fouten door aan de coach, hou de scores bij van de tegenstander en in de rust geef ik een overzicht van alles. Soms is het eens ambetant als de coach ervoor loopt, maar de spelers op de bank helpen wel altijd als het nodig is.”

Mijn broer Mathieu heeft een goed shot, maar mist snelheid en explosiviteit

Zus Michelle volgt broer Mathieu overal. “Hij heeft een goed shot, maar mist snelheid en explosiviteit. In zijn eerste stap is hij nog niet goed genoeg. Defensief moet hij ook nog veel beter worden”, luidt de harde analyse van de zus.

Naar match in de NBA

“Hij leeft wel voor zijn basketbal. Hij traint heel veel en heeft er alles voor over. Als hij klein was, zei hij altijd tegen papa: “Ik ga later in de NBA spelen. Ga jij mij dan voeren, papa? Ik blijf hem alleszins overal volgen en hoop dat hij slaagt in zijn ambitie.”

Intussen kent Michelle ook al heel wat van basketbal. “Coaching ambities heb ik momenteel niet. Soms denk ik wel eens dat ik sommige zaken anders zou doen. (lacht) Hetgeen wel nog op mijn bucketlijst staat, is het meepikken van een match in de NBA.”

Keeper werd basketter

Vader Stefaan leek aanvankelijk geen basketcarrière uit te bouwen. “Toen ik 18 jaar was, was ik keeper bij SV Waregem. Op een dag regende het te fel en moesten we in een sportzaal trainen. De herenploeg van Basket Waregem was aan het trainen en de coach kwam naar mij toe: “Langen, zou je niet eens willen basketten in plaats van dat voetbal?” vroeg hij. Ik stemde toe en een paar weken later speelde ik bij de reserven van Waregem. Basketbal welteverstaan.”

“Het was de tijd dat bondscoach Vergeylen coach was van de Waregemse heren, met spelers als Peter Castelein en Luc Rogge. Later zat ik vaak op de bank bij de eerste ploeg. Ik hield er de bijnaam ‘Spekke’, waar velen mij nu nog mee aanspreken, aan over. Vóór een wedstrijd ging ik altijd een zakje snoepen kopen, om tijdens de match op de bank van te snoepen. Plots riep de coach mij: “Jij daar, spekke“. Mijn bijnaam was gemaakt.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier