Sterren van Morgen: Ryan en Ian Lodens

Sam Bracke
Sam Bracke Medewerker KW

In het sportwereldje gaat het ontzettend snel. Wie vandaag de top is, kan morgen al vergeten zijn. Achter de schermen maken heel jonge sporters zich klaar om de sterren van morgen te worden.

Sterren van Morgen: Ryan en Ian Lodens
© Davy Coghe

Wie zijn Ryan en Ian Lodens?

Leeftijd: 17 en 19.

Woonplaats: Knokke.

Familie: zonen van Rebecca Amor en Pascal Lodens. Broers van Ray Lodens (13) en halfbroers van Michael (28) en Jill Lodens (24).

Studie: Ryan zit in het zesde jaar LO en sport aan het KTA in Brugge en Ian studeert ergotherapie aan Vives Brugge.

Club: Ippon Zwijndrecht.

België is een topland in het jiujitsu. Hoewel de sport niet zo veel bekendheid geniet, staan Belgische vechtsporters bekend voor hun strikte en harde trainingsregimes. Wij spenderen wekelijks gemiddeld zowat 15 uur op de tatami. We hebben Filipijnse roots, maar in ons moederland is het jiujitsu niet echt populair. We zijn er trouwens nog nooit geweest. We voelen ons op en top West-Vlamingen, maar willen graag ooit wel eens een bezoekje aan de Filipijnen brengen. Onze belangrijkste concurrenten komen uit Italië en Slovenië.

Sterren van Morgen: Ryan en Ian Lodens
© Davy Coghe

(Ryan) In het jiujitsu zijn we internationale top bij de jeugd. Terwijl we in het karate eerder tot de nationale subtop behoren. Vandaar dat we ons vooral op het jiujitsu – een mix van judo en karate – toeleggen. De opstap van de jeugd naar de volwassenen is nog behoorlijk groot, maar we hebben er vertrouwen in dat het zal lukken. Naast mijn vechtsport speel ik ook nog voetbal bij de U21 van KFC Heist. Ik zit in mijn laatste jaar middelbaar en de kans is groot dat ik volgend seizoen aan de politieschool ga studeren. Dat combineren met topsport lijkt me geen probleem, want een paar collega’s van Ippon Zwijndrecht zijn eveneens bij de politie aan de slag.

(Ian) Karate is een olympische sport. Jiujitsu, onze beste discipline, jammer genoeg nog niet. Jiujitsu wordt wel aangeboden op de Wereldspelen, eigenlijk de wachtkamer voor de Olympische Spelen. Vandaar dat de World Games van 2021 in het Amerikaanse Birmingham (een stad in Alabama, red.) ons grote doel zijn. Dat moeten ‘onze’ Spelen worden. De kans bestaat dat jiujitsu tegen de Spelen van 2024 in Parijs wel als olympische sport erkend zal worden. Het stiekem een droom om daar ook te kunnen scoren.

“Op het afgelopen Europees kampioenschap stonden we in de finale nog tegenover elkaar”

(Ryan) Ondertussen heb ik een viertal wereldtitels op mijn palmares staan. Die van 2016 in Madrid is me het meest bijgebleven. Als 16-jarige nam ik er samen met mijn broer bij de U21 deel. Het was ons eerste tornooi samen en we pakten meteen het goud. Onvergetelijk. Om in duo te kampen moet je elkaar blindelings vertrouwen, maar dat is bij ons geen enkel probleem.

Sterren van Morgen: Ryan en Ian Lodens
© Davy Coghe

(Ian) Dankzij onze sport zagen we al een groot stuk van de wereld. Zo was ik onlangs nog op het WK in Colombia actief. Ik hoopte er op een finale, maar moest me tevreden stellen met brons in duo. In maart trekken we samen naar het wereldkampioenschap voor de jeugd in Abu Dhabi en eerder kampten we al in Spanje, Polen, Roemenië, Griekenland, Montenegro… Die reizen maken we samen met het Belgische team en een coach. Bij grote tornooien krijgen we wel de nodige aandacht van het BOIC (het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité, red.) en de media, maar in de tussenperiodes worden we vaak ‘vergeten’ en dat is wel jammer.

(Ryan) Als bijverdienste werk ik ook nog in een bistro. Mijn broer klust bij in een slagerij in Knokke. Veel tijd hebben we er niet meer voor, maar in de weekends en op feestdagen zijn we present. Zo kunnen we onze reizen mee helpen bekostigen, want daar komt de federatie amper in tussen. We trainen ook twee keer in de week in Zwijndrecht en dus slorpen die verplaatsingen ook een deel van het budget op. Gelukkig behaalde Ian recent zijn rijbewijs en hoeft mama ons niet meer te voeren.

(Ian) In de categorie mixed duo komen we regelmatig tegen elkaar uit. Op het afgelopen Europees kampioenschap stonden we in de finale nog tegenover elkaar. Mijn partner en ik konden met één puntje verschil winnen. (lacht) Maar dat lukt lang niet altijd, want op het wereldkampioenschap was de titel voor Ryan. Ik heb dat lang mogen aanhoren, maar na het EK gingen de plagerijtjes ook eens in de andere richting. (lacht) We gunnen het elkaar wel, maar toch is het nog een extra motivatie om tegen elkaar te kampen. We zijn overigens enorm aan elkaar gewaagd.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier