Veel wilskracht, stressbestendig én cool: Rhune Dean heeft het allemaal. Met de nationale ploeg doet ze het meer dan uitstekend.
Hoe komt een meisje erbij om te gaan schieten met een luchtgeweer of karabijn? Volgens Rhune Dean is het een uit de hand gelopen hobby. Bij X-Shooting Veldegem leerde ze de basisknepen en maakte ze indruk tijdens de wedstrijden. Bij Sint-Pieters Roos in Brugge ontplooit ze zich verder én werd ze ontdekt door de Belgische nationale ploeg. Talent drijft altijd boven.
“Vorig jaar nam ik puur voor de fun deel aan het provinciaal kampioenschap. Tot mijn grote verbazing won ik goud! Die wedstrijd heeft veel veranderd, ik wilde méér”, vertelt de zesdejaarsleerlinge aan SIVI Torhout. De passie groeide zienderogen. “Tijdens normale weken train ik tien tot twaalf uur per week. Voor grote wedstrijden vijftien uur. Mijn vrienden en vriendinnen weten dat ik niet naar fuiven kan in periodes van wedstrijden en die zijn er zo goed als het hele jaar door…”
“Mijn leven is nu anders, maar dat zal iedereen die een sport beoefent op een bepaald niveau wel weten. Ik krijg veel steun van vriendinnen en ook de leerkrachten op school vinden het de max. Mijn club staat me met raad en daad bij. Ik ben blij dat ik mijn hobby op deze manier kan beoefenen.”
“Dit is geen sport voor cowboys”
“Ik doe het gewoon graag. Gevaarlijk? Maar neen, dit is geen sport voor cowboys. Ik zou iedereen karabijnschieten aanraden. Het geeft rust. Veel mensen denken dat het een mannensport is, maar niet dus”, lacht de Zedelgemse.
Veel aandacht krijgt karabijnschieten echter niet. “Je hoort en leest dagelijks over voetbal en wielrennen, maar sportschieten? Hoorde iemand al eens iets over het Belgisch kampioenschap luchtgeweer en pistool? Karabijnschieten is nochtans een olympische discipline. Wat ik wil bereiken? Ik ben net bezig en ik zie wel waar ik uitkom.” (DL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier