Zaakvoerder gelooft in de redding van Tielts slachthuis: “Niemand verliest hier zijn job!”

Het slachthuis van Tielt zit in slechte papieren. Het weerzinwekkende filmpje van Animal Rights én daarna de uitgebroken varkenspest in Wallonië brachten het bedrijf op de rand van de afgrond. Bescherming tegen schuldeisers moest worden aangevraagd. Desondanks gelooft ceo Thomas De Roover De Brauwer in een goeie afloop, zelfs zonder eigen personeel af te danken. “De vraag is hoe de varkenspest zal evolueren. In die glazen bol kan ik niet kijken.”

Hoewel de werkdag op zijn einde loopt, rijden er nog geregeld vrachtwagens af en aan bij Debra-Meat, het slachthuis op een lap grond van 15 hectare langs de Wingensesteenweg. “Vrachtwagens op de parking, dat is een goed teken.” Er klinkt opluchting in de stem van Thomas De Roover De Brauwer. De ook zichtbaar strijdvaardige zaakvoerder werkt momenteel volop aan een reorganisatie- en schuldenafbouwplan om het faillissement van zijn zaak af te wenden. Oorzaak van de problemen: het ontluisterende filmpje van Animal Rights, waarin meerdere voorbeelden van dierenleed te zien waren. Na het zien van de gruwelijke beelden van de dierenmishandeling en de verontwaardigde reacties stopten alle grote warenhuisketens de samenwerking met het bedrijf, dat net moest groeien om van de recente overname van Goossens Slachthuizen een succesverhaal te maken.

Ik ga er alles aan doen om dit bedrijf te redden. En dat betekent: herstructureren

“Na die actie van Animal Rights zakte de Belgische markt voor ons in elkaar, waardoor we onze focus verplaatsten naar de export“, vertelt ceo Thomas De Roover De Brauwer. “Maar toen brak in Wallonië de varkenspest uit, zodat ook die zo goed als volledig stilviel. En dat in een periode waarin Vlaanderen Varkensland het al moeilijk heeft door onder meer de nog altijd heersende boycot door Rusland en de lage marges. Ik ga er alles aan doen om dit bedrijf te redden. En dat betekent: herstructureren.”

Tegen 15 maart moet het reorganisatieplan ingediend zijn. Welke acties zult u ondernemen?

Thomas De Roover De Brauwer: “Eén onderdeel van de onderneming hebben we gesloten: onze versnijzaal. Daar versneden we de karkassen naar de wens van de klant: ontbeend of niet, verpakt of onverpakt, vers of bevroren… Het heeft dan ook geen zin om nu varkens te versnijden. Door het filmpje haakten supermarktketens Delhaize, Colruyt en Carrefour af. Zij waren goed voor de helft van het werk in de versnijzaal, wat in één klap verdween. Het was ons doel om dat terug te krijgen, maar tot nu toe is dat ons nog niet gelukt. Naast het sluiten van de versnijzaal willen we vooral de vaste kosten drukken, ofwel terugkeren naar onze structuur van voor de overname van Goossens Slachthuizen. Beperktere activiteit, kleine structuur, kortere lijnen. Daarbij willen we focussen op het slachten voor derden, karkassenhandel en het verkoop van bijproducten.”

Welke gevolgen houden deze acties in voor het personeel?

“In de versnijzaal werkten ongeveer twintig eigen mensen, aangevuld met onderaannemers en zelfstandigen. Op die laatste doen we geen beroep meer. Via het kabinet van minister van Werk Kris Peeters kunnen we gebruik maken van het systeem van werkloosheid door overmacht. Zo moeten we niemand van ons eigen personeel ontslaan. De vraag is natuurlijk hoe de varkenspest zal evolueren. In die glazen bol kan ik niet kijken.”

Hoe schat u de situatie van de varkenspest op dit moment in?

“Het aantal gevallen neemt nog altijd toe, maar het blijft binnen dezelfde perimeter in Wallonië. Dat is positief. Maar zolang we de exportlanden niet kunnen overtuigen dat er bij ons niets aan de hand is, voelen we de gevolgen. We blijven afhankelijk van het vertrouwen van de big five: China, Korea, Japan, de Filipijnen en Zuid-Afrika. Zij willen varkensproducten waar we in Europa geen interesse in hebben. En elk heeft zijn eigen wensen. China wil oren, poten, snuiten en volledige koppen, Zuid-Afrika vooral buikribben en harten. In de Filipijnen zijn ze vooral zot van het vel en de kelen, in Korea en Japan vragen ze heel veel buiken en spiering. Ja, van een varken kan je alles opeten. Behalve de oorring, want die is van plastiek.” (lacht)

Ik heb geen spijt van de overname van Goossens. Ik zou het meteen opnieuw doen

In uw bedrijf werd een voorlopige bewindvoerder aangesteld. Dat wijst er in de meeste gevallen op dat er geen eensgezindheid is over de te bepalen weg.

“Dat is de theorie, maar dat is hier niet het geval. Bovendien is zijn mandaat van 21 dagen al ten einde gelopen. Enkele varkensproducenten met openstaande vorderingen stapten samen naar de rechtbank van koophandel en vroegen het toezicht van een voorlopige bewindvoerder. Die kan drie dingen doen: niets, het faillissement vorderen of meewerken om een GRP (gerechtelijke reorganisatieprocedure, red.) te bekomen. Hij deed dat laatste, nadat hij geen onregelmatigheden vond en zag dat er al gesprekken in een ver gevorderd stadium zaten met enkele varkensproducenten. Nota bene min of meer dezelfde die de aanvraag deden. Zijn besluit: dit bedrijf is niet in staat van faillissement en kan een doorstart maken.”

Heeft u spijt van de overname van Goossens Slachthuizen?

“Neen, zeker niet! Ik zou niet weten waarom. Dat het nu een molensteen rond mijn nek blijkt? Tja, dat kon niemand vooraf weten. Toen was het de beste strategische zet om een nog grotere speler te worden. Goossens lag slechts 18 kilometer verder, we konden zonder problemen alle personeelsleden laten overkomen, er waren enorme synergieën in het cliënteel… ‘t Gaapte als een oven. Ik zou het meteen opnieuw doen.”

Heeft u overwogen om Goossens Slachthuizen weer af te stoten?

“Dat kan niet meer. Dat bedrijf is intussen helemaal vermengd in het onze. En het zou betekenen dat je nog minder volume draait. En dat hebben we net nodig om er bovenop te geraken.”

Aantallen voor een slachthuis zijn belangrijk. Welke aantallen moeten worden gehaald?

“In onze cashplanning, een wezenlijk onderdeel van onze aanvraag voor bescherming, mikken we op 21.000 à 25.000 dieren per week. Nu zitten we al aan een kleine 22.000 en elke week zullen er beetje per beetje bijkomen. Het gaat de goede kant op. Met 25.000 zouden we ongeveer op het niveau zitten dat we draaiden voor de overname. Toen we Goossens net hadden overgenomen, was het ons plan om stapsgewijs te groeien naar 40.000 slachtingen, tot uiteindelijk 50.000 in 2020.”

Waar haalt Debra-Meat nu zijn varkens?

“Bij onze leveranciers van vroeger. We zijn hen met mondjesmaat aan het overtuigen om weer met ons in zee te gaan. Dat is essentieel om ons plan te doen slagen. Al onze varkens komen uit Vlaanderen, waarvan 55 procent wordt gekweekt in West-Vlaanderen. Varkens uit de perimeter van de varkenspest hebben we nooit gehad. Wallonië is te ver voor ons.”

Hoe zijn de reacties in de sector?

“Ik denk niet dat ze tegen ons zullen zeggen wat ze echt denken.”

Krijg u ook negatieve reacties? Dat u het verdiende na het filmpje van Animal Rights?

“Zoiets heb ik nog niet gehoord, neen. Tegen mij zullen ze dat ook niet zeggen.”

Voor de rechter? Het schijnt, maar ik heb nog altijd geen dagvaarding ontvangen

Hoe is het voor u als ondernemer, en als vierde generatie van de ondernemersfamilie De Brauwer, om bescherming tegen schuldeisers te moeten vragen?

“Aangenaam is dat niet. Het gaat over leveranciers met wie ik jarenlang heb samengewerkt, met wie ik een bepaalde band heb. Maar in deze situatie is dit het beste wat we konden doen. Iedereen wordt nu gelijkwaardig beschermd: de onderneming en de schuldeisers. Niemand wordt voorgetrokken, iedereen wordt op gelijke voet behandeld.”

Naar aanleiding van het filmpje van Animal Rights moeten u en de vennootschap zich eind februari verantwoorden voor de rechter, voor inbreuken op dierenwelzijn, hygiëne en volksgezondheid.

“Naar het schijnt, maar ik heb nog altijd geen dagvaarding ontvangen. Natuurlijk weet ik waarover het gaat, maar ik kan niet reageren op iets waarvan ik niet weet hoe het omschreven wordt. Als de dagvaarding komt, zullen we onze plicht vervullen en ons neerleggen bij het eventuele oordeel van het gerecht.”

Hoe is het op vlak van dierenwelzijn gesteld met het bedrijf? Kunt u garanderen dat feiten zoals we die zagen in de filmpjes van Animal Rights niet meer plaatsvinden in uw bedrijf?

“Dat is een heel moeilijke vraag. In pakweg een bouwbedrijf of een grote tuinonderneming zullen er ook soms anomalieën zijn, maar het moeilijke in onze sector is dat we werken met levende dieren. Kan een ondernemer garanderen dat er nooit een anomalie gebeurt in zijn bedrijf? Dat iedereen zich altijd en honderd procent aan de procedures houdt? Dat kan niemand. Je kan wel verzekeren dat het systeem zodanig uitgerust is dat de verantwoordelijken het meteen kunnen opmerken en er direct iets aan kunnen doen. Ik ben ervan overtuigd dat ons personeel nu voldoende opleiding geniet om, volgens principes die ontwikkeld zijn door de Thomas More hogeschool, de dieren met respect te behandelen en tegelijkertijd zelf ergonomischer te werken.”