Yvon denkt na carrière van 50 jaar nog niet aan pensioen

Yvon Desmet (64) uit Wevelgem is nog niet aan pensioen toe. Hij gaat nog altijd met evenveel liefde bij Wienerberger werken als toen hij er 50 jaar geleden zijn carrière begon. “Werk geeft levensvreugde en je inkomen is hoger”, is de mening van Yvon.

Lauwenaar Yvon Desmet startte 50 jaar geleden als 14-jarige bij De Leie aan het station in Lauwe. “Dat was een bedrijf van Koramic en mijn vader Urbain werkte daar ook”, vertelt Yvon. “Toen ik nog maar 12 jaar was, had hij al werk gevraagd voor mij, zodat ik er zeker aan mijn 14de kon starten. Ik kreeg na school twee weken vakantie en op 15 juli 1968 mocht ik er beginnen. We maakten daar stenen om plafonds te plaatsen. Omstreeks 1985 is het daar gesloten. Ik kwam dan zes maanden naar ‘Sterreberg’, zoals ze de afdeling in Aalbeke noemen, en dan trok ik naar de afdeling ‘Pottelberg’ die toen in Kortrijk lag. Ik heb daar zo’n acht jaar gewerkt. Ik woonde toen al in Heule.”

Handenarbeid

Volgens Yvon was het daar heel ander werk dat hij deed. “Het was meer handenarbeid”; legt hij uit. “We zetten pannen op paletten. We hadden geen handschoenen en in de winter beschermden we onze handen met opengesneden binnenbanden en onze vingers met kapotte tubes”, herinnert Yvon zich. “We moesten de gestapelde pannen soms lostrekken omdat ze aan elkaar gevroren waren.”

Yvon werkte gedurende zijn carrière op vele plaatsen. “Ik stond aan de pers, reed met de tram, was koerarbeider en vuller. Ik heb wel eens met de clark gereden, maar dat deed ik niet hele dagen.”

Drie generaties Dumolin

Ook de afdeling op de Pottelberg stopte en zo kwam Yvon definitief in de vestiging in Aalbeke terecht. “Dat moet halfweg de jaren negentig geweest zijn. In Aalbeke deed ik anderhalf jaar de paletten, was ik sorteerder en daarna zo’n acht jaar chef van de sorteerders en de koerarbeiders.” Yvon veranderde daarna naar ST4, de afdeling waar hij nog altijd werkt. Hij maakte ondertussen al drie generaties Dumolin en vier directeurs mee, maar gaat nog elke dag met plezier naar zijn werk. “Ik kon al stoppen op mijn 56ste, maar wou dit niet. Ik voelde me nog veel te jong. Ik dacht toen om nog een tweetal jaar te gaan, maar doen die om waren, zag ik het nog niet zitten.”

“Als de leeftijdsgrens voor pensioen opgetrokken wordt tot 67 jaar, zou ik daar niet om rouwen”

“Volgend jaar word ik 65 en zal ik hoogstwaarschijnlijk stoppen, al sta ik er nog niet voor te springen. Als de leeftijdsgrens voor pensioen tegen dan opgetrokken wordt tot 67 jaar, zou ik daar niet om rouwen”, vindt Yvon die wel toegeeft dat door de automatisatie het werk niet meer zo zwaar is als vroeger.

Grote tuin

Yvon woont nu al bijna 25 jaar in Wevelgem met Ingrid Feys, die bejaardenzorg aan huis doet. Ze hebben elk twee kinderen. Ook Ingrid wil tot haar 65ste blijven werken. “We hebben de weekends waarin we altijd wel ergens naar toe gaan. In de winter gaan we graag naar de cyclocross, maar ook naar andere koersen.”

Yvon houdt ook van powerliften. “Tot mijn 39ste deed ik wedstrijden. Ik ben nog Belgisch kampioen geweest bij de junioren”, vertelt Yvon. Het koppel heeft een tuin van duizend ²m, daar is ook werk aan.

Levensvreugde

Yvon en Ingrid trekken ook vaak naar zee. “In Heist hebben we een vast logeeradresje van vrienden waar we altijd naar toe kunnen. Je bent van daar ook snel in Nederland. We gaan ook in onze streek graag iets drinken of eten. Ik kreeg van de firma Wienerberger alvast een fantastisch etentje voor 15 personen in Het Verloren Schaap in Wevelgem cadeau. Als ik met pensioen zou gaan, zal ik een receptie geven voor mijn collega’s, maar eerst zal ik nog met veel plezier een tijd werken. Werk geeft optimisme en levensvreugde. Je bent bij vrienden, kan eens een praatje slaan en je inkomen is hoger. Mensen zeggen dat je moet profiteren, maar als je inkomen maandelijks minder is, kan je ook minder profiteren”, besluit Yvon.

(Els Deleu)