Yoeri De Deyger trok zes maanden op reis naar Zuidoost-Azië maar bleef uiteindelijk in China hangen. Inmiddels is hij er al drie jaar aan het werk en hij leerde er zijn vriendin kennen. “Gesprekken volgen lukt al aardig. Zelf de taal spreken valt iets moeilijker uit”, glimlacht hij.
Yoeri De Deyger (28) werkte bij de boekhouding van Accent. “Ik had zin in een reis naar Zuidoost-Azië,” opent hij. “Aanvankelijk stond China zelfs niet op de planning maar ik trok er toch heen. Toen die zes maanden erop zaten was het kiezen tussen blijven of terug naar Hooglede vertrekken. Ik koos om er te blijven. Ik leerde er ook mijn vriendin Cherry kennen. We ontmoetten elkaar op hotel, zo’n drie jaar geleden. Inmiddels wonen we er al twee jaar samen.”
Yoeri verdient in China de kost door Engelse les te geven aan kinderen van vier tot tien jaar. “Educatie is in China heel erg belangrijk,” verduidelijkt Yoeri. “De Chinezen krijgen slechts één examen en daar hangt hun hele toekomst van af. Het hele schoolgebeuren staat in functie van dat ene examen. Wie daarop heel hoog scoort, krijgt aanbiedingen van de allerbeste universiteiten. Hoe lager de score, hoe slechter de universiteit en hoe kleiner de kans op een goede job. De meeste Chinezen hebben dan ook maar één kind dus de druk is enorm groot. Hoewel de eenkindpolitiek is afgeschaft, kiezen de meeste gezinnen toch voor slechts één kind omdat de opleidingen heel duur zijn.”
Gesprekken
De drie jaren in China zorgden ervoor dat Yoeri al heel wat Chinees heeft opgepikt. “Ik ken de basis. Gesprekken volgen lukt goed maar zelf spreken is wat minder. Vooral de tonen zijn moeilijk. Het Chinees bevat zo’n 2.000 à 3.000 tekens, ik ken er inmiddels een paar honderd. Het voordeel aan de taal is wel dat er geen vervoegingen zijn van de werkwoorden.”
“Je lijdt enorm gezichtsverlies als je niet zelf voor je familie zorgt”
Yoeri en zijn vriendin Cherry wonen in Xian, de vroegere Chinese hoofdstad die relatief centraal gelegen is. Cherry is er aan de slag in de export van plantenextracten voor medicijnen en cosmetica. In Xian wonen 9 miljoen mensen, geen wonder dat Cherry even moest opkijken toen ze in het landelijke Sint-Jozef terecht kwam. Het doorsnee loon in China bedraagt zo’n 700 euro. “Het basisleven is er goedkoop,” vult Yoeri aan. “Op gebied van voeding is er veel variatie. Er wordt daar vrij veel op restaurant gegaan. Als je er afspreekt met vrienden is dat bijna altijd ergens gaan eten. Ook het westerse eten vind je er terug maar het is behoorlijk duur en niet van dezelfde kwaliteit. Een spaghetti daar kan niet tippen aan wat bij ons geserveerd wordt.”
vooruitgang
Verder is Yoeri sterk te spreken over het openbaar vervoer en de technologische vooruitgang. “Het publieke transport is heel goed georganiseerd. Alles is er ook vrij nieuw. Verder heb je er nauwelijks nog cash geld nodig. Alles kan betaald worden met de gsm, zelfs een krant of een blikje cola. Veel mensen hebben er zelfs geen portefeuille meer.”
Een groot verschil tussen China en hier is het gebrek aan rusthuizen. “Rusthuizen bestaan er wel,” verduidelijkt Yoeri. “Maar in de praktijk worden ze nauwelijks gebruikt. Het is gezichtsverlies als je niet zelf voor je familie zorgt. Familie is daar heel erg belangrijk. Nu heeft iedereen er vakantie vanwege het Chinese Nieuwjaar dat tien dagen duurt. Dit feest wordt er bij de ouders en grootouders gevierd waardoor er doorheen heel China een grote volksverhuizing plaats vindt. De treinen zijn al maanden op voorhand volgeboekt. De Chinezen hebben niet zo veel vakantie en in die periode is iedereen thuis.” (JT)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier