Wegenwerken op de Pottelberg breken Ghislain: “Alles waar ik voor werkte, ben ik kwijt”

Ghislain...
Kurt Vandemaele
Kurt Vandemaele Reporter

Bij grote wegenwerken gebeurt het wel vaker dat handelszaken ten onder gaan aan de hinder die ze ondervinden. Ghislain Deschoemaeker baat in zijn eentje een bloemen- en plantenzaak, annex kwekerij uit. Achter de gevel gaat een groot bedrijf schuil dat 4.000 m² bestrijkt. “Ik ben de laatste kweker van vaste planten in Kortrijk,” zegt hij niet zonder enige trots. Maar van die trots blijft niet veel over, sinds de werken aan de Pottelberg zijn reserves hebben uitgeput. “Ik zit compleet aan de grond,” slikt hij zijn tranen in.

Het is ronduit aandoenlijk om zijn verhaal te horen. Ghislain Deschoemaeker vertelt snikkend hoe hij zich krom werkt om rechtop te blijven. Maar zijn noeste arbeid zal wellicht niet volstaan. Het zijn niet alleen de bulldozers voor de deur die hem hebben platgewalst. Misschien mist hij de commerciële veerkracht van modernere ondernemers om te overleven. En de weinige compensatiemaatregelen waar andere handelaars van de Pottelberg wel van konden genieten, zag hij in het kafkaiaanse doolhof van de administratie aan zijn neus voorbijgaan.

Noodgedwongen op de markt

“Het is nu anderhalf jaar dat ik spartel om het hoofd boven water te houden, maar het lukt me niet meer. Ik had een mooie spaarboek en die is weg. Niets heb ik nog. Mijn zaak is in die hele periode compleet onbereikbaar geweest. Soms lag er letterlijk een hoge zandberg voor mijn deur. Al mijn klanten ben ik kwijt. Het is anderhalf jaar dat ze elders gaan. Vroeger zette ik tot twaalf rekken met bloemen buiten. En mensen stopten om te kopen wat er stond uitgestald. Maar nu is er al anderhalf jaar geen passage meer.”

De Pottelberg gaat vandaag, vrijdag weer open.
De Pottelberg gaat vandaag, vrijdag weer open.© KVDM

“Patrick D’Haene verderop heeft een zaak in radiatoren, de enige in zijn soort in heel West-Vlaanderen. Wel, de mensen doen soms wat extra moeite om daar te geraken. Er zit daar ook een begrafenisondernemer. Als je met een sterfgeval zit, dan komt die wel naar je toe. Wie een Toyota gekocht heeft bij Jan Casteleyn, probeert tot daar te geraken voor het onderhoud. Maar een bloemenwinkel? Hoeveel bloemenwinkels zijn er niet in de buurt? Het is anderhalf jaar dat ik geen mens meer zie.”

“Tot voor kort kwam mijn moeder nog helpen, ze is intussen 85. Dat zij dit alles nog moet meemaken”

“Ik ben dan maar de markten gaan doen, maar daarmee kan ik de verliezen niet goedmaken. Ik werk zeven op zeven. Om vier uur ben ik uit de veren. Sommige dagen sta ik op twee verschillende markten en wanneer ik thuiskom, ga ik aan de slag in mijn serres. Vaak tot ‘s avonds laat. Ik betaal 12.000 euro grondlasten, om nog te zwijgen over mijn andere onkosten. Ik ben de laatste tijd zo vaak in het rood gegaan dat ik alles kwijt ben. Ik ben meer dan 35 jaar zelfstandig en ik heb niets meer. Bij de overheid moet ik niet aankloppen. Niemand geeft inlichtingen. Als je iets gaat vragen, weten ze het zelf niet.”

Aan zijn lot overgelaten

De compensatiegelden voor handelaars die zware hinder ondervinden van wegwerkzaamheden zijn de laatste jaren drastisch teruggeschroefd. De weinige subsidies waar Ghislain Deschoemaeker mogelijk recht op had, ontglipten hem in het administratieve doolhof waar zelfs zijn boekhouder zijn weg niet in vond. “Ik heb die dan ook maar bedankt. Ik heb niemand meer. En niemand kijkt naar me om. Ik heb aangeklopt bij minister Muyters, bij de stad Kortrijk. Maar overal word je afgewimpeld. Ze sturen je van het kastje naar de muur. Dat doet pijn. Ik ben 59 jaar. Wat kan ik nog doen?

KW Kortrijk – Menenhttps://www.facebook.com/kwkortrijkmenen/https://www.facebook.comFacebook1280

Anderhalf jaar duurden de werken aan de Pottelberg in Kortrijk, maar vrijdag gaat de vernieuwde weg weer open. Handelszaken uit de buurt halen opgelucht adem, maar voor Ghislain Deschoemaeker, uitbater van een bloemen- en plantenzaak annex kwekerij, is het te laat. "Mijn reserves zijn uitgeput, mijn spaarboek is leeg. Ik zit compleet aan de grond", slikt hij zijn tranen in.

https://kw.knack.be/west-vlaanderen/nieuws/samenleving/wegenwerken-op-de-pottelberg-breken-ghislain-ik-ben-alles-kwijt-alles/article-normal-344831.html

Geplaatst door KW Kortrijk – Menen op Donderdag 25 oktober 2018

video1.0https://www.facebook.com/kwkortrijkmenen/videos/312304332702113/500

De woorden komen er snikkend uit. “Ik heb vanalles geprobeerd. Kijk hier,” en hij wijst naar zijn oprit, terwijl hij met zijn andere hand zijn zakdoek uit zijn broekzak haalt om zijn ogen te drogen: “Je bent als handelaar zelf verantwoordelijk voor het scheiden van de leidingen van huishoudelijk afvalwater en regenwater. Particulieren en sociale instanties, zoals scholen, kunnen daarvoor van subsidies genieten. Ik heb zelf mijn oprit moeten openbreken en heb niet eens de centen om hem te herstellen. Ik heb mijn hele leven belastingen betaald, maar als puntje bij paaltje komt, word je aan je lot overgelaten. Altijd betalen, maar zelf ben je een nul. Een stuk vuil. Meer niet.”

Wegenwerken op de Pottelberg breken Ghislain:

Zelfs zijn duiven opgeofferd

Zijn stembanden verdrinken haast in zijn verdriet. “Je kunt niet geloven hoeveel pijn het doet om mijn levenswerk verloren te zien gaan. Ik word er ziek van. Ik kan ‘s nachts niet meer slapen. Ik ga slapen om 21 uur en om middernacht ben ik weer op. Van denken en doen. Niemand die naar me omkijkt. Ik heb wel een vriendin die af en toe eens komt helpen, maar ook zij vraagt zich almaar vaker af waar we mee bezig zijn. Tot voor kort kwam mijn moeder nog alle dagen werken. Maar zij is intussen 85. Dat zij dat nog moet meemaken. Het bedrijf bestaat van voor de Tweede Wereldoorlog. Ik ben de derde generatie. Nooit problemen gehad. Tot die werken begonnen. Pas op, ik doe het graag. Maar als je niets verdient, dan hou je het niet vol. Wat voor zin heeft het dan nog? Ik werk keihard, elke dag. Ik kan me niet herinneren wanneer ik nog eens een vrije dag heb gehad.”

Voor zijn hobby heeft hij evenmin tijd. Niet zo lang geleden had hij meer dan 300 duiven. “Nu heb ik er wellicht geen 80 meer. Ik heb ze allemaal moeten doden of laten gaan, omdat ik ze geen eten kon geven, omdat ik naar de markten moet. Ik zou er helemaal mee moeten stoppen, maar ik kan het niet laten. Ik speel al dertig jaar met de duiven. Het is het enige dat ik nog heb…”

Ghislains verhaal greep onze nieuwsmanager Mieke Verhelle danig naar de keel. Ze pende het van zich af in een beklijvende column.

Warme Kortrijkzanen zetten ondertussen een heuse crowdfundingsactie op poten. Tegen vrijdagmiddag werd zo al bijna 2.000 euro ingezameld voor de getroffen bloemist.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier