“Tegen de tijdsgeest in moet ze wat breder worden”

Mieke Verhelle
Mieke Verhelle Chef Nieuws Online

Ze is al zo’n tien jaar mijn metgezel tijdens mijn looptochtjes. Ze wil altijd richting Gent uit, maar blijft ook bij me als ik tegen de stroom inga. Ze zorgt voor een frisse bries op hete zomerdagen. Regen of koude, elk seizoen blijft ze me trouw opwachten. Tijdens al die seizoenen verandert ze al eens van kostuum. Fris en groen in de lente, dieprood en geel in de herfst.

Het is een trouwe, maar ook stille metgezel. Ze reflecteert mijn gedachten en biedt geen tegenspraak. Ze zorgt voor vrijheid in mijn hoofd. Ze laat ideeën langzaam borrelen en zorgt voor inspiratie tijdens mijn tochtjes. Haar stilte biedt troost in tijden van verdriet, verlichting in tijden van stress. Ze stuwt me voort in mijn enthousiasme en biedt me de kans om al eens af te dwalen. Te mijmeren.

Ze was de scherprechter in vele oorlogen. Ze bakende grenzen af. Maar ze bracht ook voorspoed en rijkdom naar de regio. Van haar armoede aan kalk en ijzer maakte ze een troef. Het vlas in haar armen bood een gouden aanblik. Het gaf haar een van haar vele namen: de Gouden Rivier.

Vele jaren werd vuiligheid in haar gedumpt, zonder scrupules. Het gebeurt nu nog, maar het respect herwint terrein. Er zwemt weer vis in de Leie, geboren in helderder water.

Momenteel werken ze hard aan haar figuur. Tegen de tijdsgeest in moet ze wat breder worden. Ze moet tientonners van schepen kunnen dragen. En dat terwijl ze al zoveel te verduren kreeg. Het is niet de eerste metamorfose die ze moet ondergaan. Haar uitwaaierende karakter werd in een strak keurslijf gegoten. Ze moest sneller stromen. Vele van haar armen werden geamputeerd, maar die vormden een bron van nieuw leven.

Ze is stokoud, maar blijft zich telkens vernieuwen. Misschien is dat wel daarom dat ik zo blij ben dat ik af en toe – en voor een stukje toch – haar metgezel mag zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier