‘t Een en ‘t Ander, de lijm van Schuiferskapelle, viert zijn vijfde verjaardag

Hoe een café annex buurtwinkel een in slaap gedommeld dorp weer tot leven wekte. Dat is het korte verhaal van ‘t Een en ‘t Ander in Schuiferskapelle. Het dorpscafé mag vijf verjaardagskaarsjes uitblazen en bracht onderweg de Kapellenaars weer dichter bij elkaar. “Aan onze toog ontmoeten de mensen elkaar weer écht”, zeggen Mieke De Jaegher en Patrick D’hont. “Daar doen we het voor.”

Met een stokoud concept een nieuwe wind laten waaien door een woonkern met net duizend zielen? Mieke De Jaegher (57) en Patrick D’hont (64) zijn er met brio in geslaagd. Het koppel ruilde een bestaan als respectievelijk vakjournalist en architect in voor een volledig nieuw leven als cafébaas en uitbater van een buurtwinkel. “Na de bankencrisis kwam het pand waar nu ons café gevestigd is, leeg te staan. Hier was jaren een filiaal van Dexia gevestigd, maar dat verdween”, graven Mieke en Patrick in hun geheugen.

Financiële zelfmoord?

Ook de bijhorende geldautomaat verliet zo het Schuiferskapelse grondgebied en Tielts kleinste deelgemeente dommelde zo stilaan in een diepe winterslaap. Maar dat was buiten de ondernemingszin van het koppel gerekend. “Het bewuste gebouw was de grootouderlijke thuis van Patrick en we stelden ons toen de vraag wat we ermee konden aanvangen. Werkelijk alles is de revue gepasseerd. Een winkel in laten onderbrengen, maar we dachten zelfs aan een fitness… Tot we ons afvroegen wat Schuiferskapelle nodig had. Dat was een buurtwinkel. Alleen, hoe konden we dat aanpakken? Studies bewezen dat een dergelijke winkel pas vanaf een zeker aantal inwoners rendabel is en dat was in het geval van Schuiferskapelle allesbehalve zo. Financiële zelfmoord zou het zijn.”

Onze zaak brengt de mensen bij elkaar. Dat geeft ons bakken energie

Tot Patrick en Mieke op het lumineuze idee kwamen om aan de buurtwinkel ook een café te koppelen. “Dat was nog zoiets dat ons dorp mankeerde. De mensen van ‘t Smoefelaerke leveren met hun brasserie al jaren uitstekend werk, maar een echt dorpscafé hadden we niet meer.”

De twee concepten werden in elkaar geïntegreerd en op 1 februari 2014 – na een half jaar intensief verbouwen – zwaaide ‘t Een en ‘t Ander officieel de deuren open. “Onze naam verwijst uiteraard naar onze twee activiteiten en was vanaf dag één een succes. Onze allereerste zondag was een gekkenhuis. Ons café zat zó vol dat we de plateaus met drank boven de hoofden van de klanten moesten doorgeven. Er was geen doorkomen aan.”

Oer-Vlaamse traditie

Patrick en Mieke voelden al snel dat ‘t Een en ‘t Ander op kruissnelheid zat en toen hun buurvrouw Erna van het Veegeetje haar huis wilde verkopen om naar haar zus in Heestert te verhuizen, hapte het koppel meteen toe. “Niet evident, maar we wisten dat we die kans niet aan ons voorbij mochten laten gaan. In juli 2015 was de uitbreiding een feit en had onze buurtwinkel zijn definitieve stek.“

Onze mooiste momenten zijn wanneer er in ons café een spontaan feestje uitbreekt of als twee klanten van onze buurtwinkel tien minuten lang met elkaar blijven babbelen

Sindsdien gaat het ‘t Een en ‘t Ander voor de wind. En met de zaak ook het hele dorp. “In hippe termen zijn we een combinatiewinkel”, klinkt het. “Maar eigenlijk halen we een oer-Vlaamse traditie van onder het stof. Vroeger vond je overal cafés die tegelijk een buurtwinkel, kapsalon of bakkerij waren. We spelen gewoon in op de noden van de Kapellenaars en dat wordt gesmaakt. En wat meer is, ook de mensen uit de ons omringende gemeenten vinden de weg naar ‘t Een en ‘t Ander. Ze lopen snel-snel binnen om een kleine boodschap en veel mensen schuiven makkelijk door naar het café, waar ze dan weer een bekende tegen het lijf lopen. Heerlijk toch? Aan onze toog ontmoeten de mensen elkaar weer écht. Daar doen we het voor.”

Nonchalante stijl

De verklaring voor het succes ligt volgens Mieke en Patrick in het feit dat iedereen welkom is in ‘t Een en ‘t Ander. “Wie hier ook binnenkomt, we begroeten die met een brede glimlach. We hanteren een eerder nonchalante stijl en dat appreciëren de mensen. Vooral op zondag is het hier gezellig druk. Dan blijven de plakkers zelfs wat langer plakken. Op die manier zijn we misschien wel de lijm van Schuiferskapelle.”

Die sociale functie beseft het koppel ook zelf. “Veel mensen zeggen ons ook letterlijk dat ze ‘t Een en ‘t Ander niet meer zouden kunnen missen. We hebben uiteraard een commercieel doel, maar de gemeenschap bij elkaar brengen vinden we even belangrijk. En dat geeft ons energie. Samen met andere mensen hebben we voor een nieuwe vibe in Schuiferskapelle gezorgd. Dat doet deugd. Neem nu de zomermaanden. Dan zit ons terras vaak gezellig vol en lokken we ook mensen van ver buiten ons dorp naar hier. En die zijn stuk voor stuk door onze thuis gecharmeerd.”

Straks ook logies

De toekomst oogt mooi, zeggen Patrick en Mieke. “Binnenkort openen we onze logies. In totaal zullen we zeven volwassenen en twee kinderen een slaapplek kunnen aanbieden en het idee past volledig in ons concept: de mensen tonen dat Schuiferskapelle een prachtige plek is. Onze mooiste momenten zijn wanneer er in ons café een spontaan feestje uitbreekt of als twee klanten van onze buurtwinkel tien minuten lang met elkaar blijven babbelen. Dan weet je dat je ergens een verschil maakt.”