Stefanie Decock uit Heist ondergaat in februari een geslachtsoperatie

Stefanie is bijna niet meer te onderscheiden van Anthony. Op 6 februari wordt ze officieel vrouw. © JRO
Redactie KW

De 30-jarige Stefanie Decock werd geboren als Anthony. Op 6 februari ondergaat ze een geslachtsverandering, de laatste stap in haar proces om voor altijd als vrouw door het leven te gaan. “Na al die jaren komt een einde aan mijn lijdensweg”, zegt Stefanie.

Stefanie voelt al haar hele leven dat er iets mis is met haar. De bekende showqueen uit Heist wilde ooit als vrouw door het leven gaan. “Als kind was ik zeker niet zoals een gewone jongen”, vertelt Stefanie. “Ik was nogal een ‘specialleke’. Ik wist dat er iets mis was, maar wat precies, daar had ik toen nog geen idee van. Mijn oma had dat wel al door. Ze zei me altijd: ‘Jij bent anders. Je zal veel tegenkantingen krijgen, maar je zal je er altijd door slaan.’ Ze had ook gelijk. Het was net alsof ze mijn volledige levensloop al kende.” Op haar twaalfde besefte Stefanie wat er precies mis was.

Geen doorsnee jongen

“Op de middelbare school merkte ik dat ik niet tussen die andere 24 jongens paste. Ik werd heel dikwijls anders bekeken door mijn klasgenoten, want ook zij hadden door dat ik niet de doorsnee jongen was. Daardoor werd ik heel vaak gepest. Zeven jaar lang diende ik als boksbal van de klas. Ik voelde me verschrikkelijk (lange stilte). Dat pestgedrag heeft me erg veel pijn gedaan. Maar ik ben er wel sterker door geworden. Ondertussen heb ik het een plaats kunnen geven, maar het heeft me veel tijd gekost. Ik ben ook een emotionele mens. Ik duwde veel mensen weg uit mijn leven omdat ik het alleen wou oplossen.”

Eindelijk komt er een einde aan mijn lijdensweg

Van zodra Stefanie haar school had afgemaakt, begon ze als Anthony gestaag te transformeren in Stefanie. “Dankzij mijn oma kon ik extensions steken. Daarnaast deed ik er alles aan om die baard weg te krijgen. Ik moet toen zo’n 19 jaar geweest zijn. Het lukte me enigszins om als vrouw door het leven te gaan, maar gemakkelijk was het niet. Mijn contouren in mijn gezicht verraadden dat ik een man was.” Op haar 27ste startte Stefanie met hormonen. “Ik hield dat leven vol tot ik 27 was. Die hormonen hebben mijn leven totaal veranderd en hebben mijn stem vrouwelijker gemaakt. Ik zat voor mijn 27ste al enige tijd in een musicalgroepje en moest ik zingen. Daardoor kreeg ik stemtraining en kon ik mijn stem wat vervormen. Daarnaast was ik ook professioneel danser en later danseres. Die hormonen maakten me erg prikkelbaar. Ik merkte meteen de vrouwelijke kantjes in mezelf op. Ik startte ook met laserbehandeling om alle haar te doen verdwijnen. Mijn contouren veranderden ook.”

Belang van borsten

Op 24 oktober onderging Stefanie de voorlaatste stap om voor altijd als vrouw door het leven te gaan. “Die dag kreeg ik borsten en dat heeft mij nog een stuk verder gebracht om mij beter te voelen in mijn lichaam”, zegt een emotionele Stefanie. “Ik ben professioneel showqueen. Als je dan met siliconen en een gewone BH rondloopt, is optreden niet zo evident. Ik zag er enorm van af, maar het moest.” Ondertussen zit Stefanie bijna op het einde van haar lijdensweg. Op 6 februari beëindigt ze haar transitie met geslachtsoperatie. “Na al die jaren komt er nu eindelijk een einde aan mijn lijdensweg. Die jaren van onzekerheid over mezelf, jaren van pesten, gesprekken… eindelijk komt daar allemaal een eind aan. Ik kijk er enorm naar uit.”

Zeven jaar lang was ik de boksbal van de klas. Ik voelde me verschrikkelijk

“Ik mis mijn moeder”

Eindelijk kan Stefanie dan gelukkig zijn, al is er nog iets dat het gevoel compleet zou maken. “Mijn echte papa leeft niet meer. Mijn mama heeft nooit iets van mijn transitie geweten, want we spreken al 2,5 jaar niet meer tegen elkaar. Ze woont nochtans op amper vijf minuten van mijn deur. Ze koos voor haar vriend en ik respecteer ook haar keuze. Maar ze accepteerde me nooit echt. Ondanks alles mis ik haar enorm. Ik had zo graag alles met haar willen delen. Ik zou haar willen vragen waarom ze nooit voor mij heeft gekozen. Mist zij mij dan niet? Ik ben niet boos op haar, eerder teleurgesteld. Maar los daarvan ben ik een gelukkig mens. Ik heb een fantastische job in het Zeepreventorium in De Haan. Als ik mensen in dezelfde situatie een raad mag geven? Er zijn voldoende mensen die je kunnen helpen. Als je echt die stap wil zetten, ga er dan voor”, besluit Stefanie.

(JRO)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier