Rik Labeeuw houdt ermee op als medewerker van De Zeewacht Kust

Rik heeft nu terug meer tijd om te lezen. Een goed boek gaat hij niet uit de weg. © JRO
Redactie KW

Wie vanaf nu De Zeewacht Kust leest, zal er geen stukken meer in terug vinden van Rik Labeeuw. Deze week ging zijn pen voorgoed in de holster. Meer dan 15 jaar lang was hij medewerker voor onze krant. “De laatste twee jaar was ik al wat aan het afbouwen. Het is mooi geweest”, klinkt het bij Rik.

50 jaar lang bracht Rik Labeeuw het nieuws tot bij de mensen via diverse kranten. Het begon voor hem allemaal op 18-jarige leeftijd. “Ik startte mijn journalistieke carrière bij de toenmalige concurrent Het Wekelijks Nieuws. Ik schreef er stukjes over het jeugdvoetbal van Izegem. Later werd Het Wekelijks Nieuws ingepalmd door Roularta. Eigenlijk wilde ik al journalist worden van zodra ik kon lezen en schrijven. Dat kwam door de sport. Ik was hevige fan van Rik Van Looy, die toen in zijn beginjaren zat. Ik speelde alle koersen na met mijn knikkers, gaf er commentaar bij en maakte daar ook verslagen van (lacht). De hele vakantie hoorden mijn ouders mij niet. Zelf heb ik nooit gekoerst ik speelde wel voetbal bij Izegem – maar sport in het algemeen boeide mij van kindsbeen af. Ik verslónd de artikels van wijlen André Blancke, indertijd bekend sportjournalist bij dagblad Het Volk.”

Halve eeuw journalist

Rik volgde de richting Latijn-Grieks en stapte na zijn hogere studies in het onderwijs. “De droom was journalist worden, maar dat was toen niet zo simpel. Vroeger waren het ofwel beroepsjournalisten of de schoolmeester uit de buurt. Begin de jaren ’70 raakte een en ander in een stroomversnelling: ik kwam in contact met Gerrit Luts, de toenmalige redacteur van Het Nieuwsblad, editie Roeselare-Tielt. Hij gaf me de kans om voor hem te werken. Enkele jaren later, hij was toen redacteur van de editie Kortrijk-Waregem-Menen, bood hij me aan om fulltime aan de slag te gaan als beroepsjournalist.”

Ik hou niet meer zo van de deadlines

Daarna ging Rik ook nog schrijven voor Het Volk en voor Het Laatste Nieuws, om zo’n 15 jaar geleden bij De Zeewacht terecht te komen. “Voor Krant van West-Vlaanderen en De Zeewacht volgde ik heel diverse zaken op, maar de jongste jaren beperkte ik mij tot toerisme, toneel, de wijkwerking Hazegras en het nieuws uit enkele scholen. Ik zorgde ook telkens voor de rubriek ‘Hart op de tong’, die later ‘Ons gedacht’ werd en voor een uittip. Hoh, ik heb er nu 50 jaar als journalist opzitten, waarvan 30 jaar als beroepsjournalist. Het is niet omdat ik er mee stop dat ik niet meer graag schrijf, integendeel. Ik had ooit gezegd dat ik zou stoppen op een rond getal, als ik 70 werd, maar het pensioen is twee jaar vervroegd (lacht). Ach, 50 is ook een rond getal, niet?”

Van hot naar her

“Weet je, ik hou niet meer zo van de deadlines. Mensen zijn dikwijls moeilijk bereikbaar en soms moet je in zeven haasten nog een interview regelen. Ik kan de motivatie niet meer opbrengen om op mijn leeftijd nog van hot naar her te rennen. Het is een mooie tijd geweest, ik heb er bijna mijn hele leven, met uitzondering van mijn jeugdjaren, aan gespendeerd.”

De internationale vliegshow was de meest pakkende dag uit mijn journalistieke loopbaan

Rik maakte als journalist heel wat mee. “Als journalist leer je uiteraard veel mensen kennen. Sommigen laten een bijzondere indruk na, anderen verdwijnen snel weer uit je ‘databank’. Er zijn ook gebeurtenissen die je je leven lang bijblijven. Zo had ik op 26 juli 1997 bezoek, toen plots de telefoon ging. Niet wetende dat het de meest pakkende dag uit mijn journalistieke loopbaan zou worden. Tijdens de Internationale vliegshow in Oostende was een Jordaans stuntvliegtuig neergestort op de massa. Daarbij vielen tien doden en vijftig gewonden. Meteen ook het einde van de vliegshow in Oostende. Het is een dag die in mijn geheugen gegrift staat. De chaos toen ik daar aankwam, onvoorstelbaar…” (zwijgt even)

Regisseur

Rik is al 20 jaar als regisseur betrokken bij d’Ostendsche Revue. De laatste 17 jaar schrijft hij ook het scenario. Dat deed hij de voorbije drie jaar samen met zijn vrouw. “Wij hebben een goed klankbord aan elkaar en nu komt er wat meer tijd vrij om mij daar op te concentreren. Maar ook om opnieuw meer te lezen. Een goed boek kan me een paar uur na elkaar in de ban houden. Dingen die vroeger moeilijk haalbaar leken door tijdstekort, kunnen nu wel. Zoals wroeten in ons volkstuintje… Ach, ik heb schrijven voor de krant altijd heel graag gedaan, met veel passie – rijk word je er niet van – maar om het met een cliché te zeggen: er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan.”

Meteen de laatste woorden van Rik voor De Zeewacht Kust. Bedankt, Rik voor je inzet voor onze krant.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier