De nachtopvang in de Tuighuisstraat in Kortrijk draait op volle toeren. Dankzij onder meer de 90 vrijwilligers die minstens eenmaal per jaar een nachtshift doen. Hanne Denoo is een van hen. “Ik krijg regelmatig de vraag of ik niet bang ben. Dat is niet zo. Het zijn mensen als jij en ik die veel respect hebben voor ons en en de anderen.”
Dit artikel maakt deel uit van ons Dossier daklozen in West-Vlaanderen.
Tien maanden per jaar (enkel niet in juli en augustus) is de nachtopvang in Kortrijk open. “De bezoekers komen rond 19.30 uur, 20 uur aan”, legt vrijwilligster Hanne Denoo (39) uit. “Daarna verdeelt de professionele kracht van de nachtopvang de kamers en overloopt de huisregels. Nadien zetten de vrijwilligers – we zijn altijd met twee – de tafel en eten we ook mee. Dan is er tijd voor ontspanning. Zo kaarten we of spelen we uno. Om 23 uur ten laatste gaat iedereen slapen en vertrekt de professionele medewerker.”
“In de nachtopvang heerst na het eten een leuke, ongedwongen sfeer. Iedereen heeft ook veel respect voor elkaar. Mensen die weten dat ik eenmaal per maand naar de nachtopvang ga, vragen me wel eens of ik niet bang ben, of ik wel respect krijg als vrijwilligster. Ik kan hen geruststellen: respect is daar heel belangrijk. De bezoekers zijn trouwens gewone mensen, niet?”
Bezoekers van de nachtopvang hebben soms de behoefte om hun verhaal te vertellen. Dan bieden de vrijwilligers een luisterend oor aan. “We staan voor hen klaar, maar ze moeten zelf willen”, benadrukt Hanne. “We gaan hen dus niet de pieren uit de neus vragen, integendeel. Doordat ik elke maand meedraai en sommige bezoekers ook regelmatig langskomen, bouw je met hen wel een band op. Dan kan je hen wel eens zelf een tip geven of vragen hoe het met haar of hem is.”
kinderen
Hanne is nu al een drietal jaar vrijwilligster in de nachtopvang. “Ik vorm steevast een duo met An Terrie, een goede vriendin. Zij is al vijf jaar vrijwilliger en vroeg me op een dag of ik geen zin had om me ook te engageren. Eenmaal per maand doen we de nachtshift op zondag: dat is het best te combineren met mijn gezin. Ik heb me altijd al als vrijwilliger geëngageerd en wou dit ook doen. Want de nachtopvang heeft vrijwilligers nodig om de zaken draaiende te houden.”
Tijdens die shifts wordt de Kortrijkse af en toe geconfronteerd met schrijnende situaties. “Moeders met een baby of met jonge kinderen die komen aankloppen, het grijpt je wel bij de keel. Als je de dag nadien dan naar huis rijdt, naar je gezin dat het wel goed heeft… Het stemt tot nadenken, ja. Het is een reden te meer om me te blijven inzetten. Ik werk bovendien bij het OCMW van Kortrijk als projectbegeleidster en dat helpt. Tot slot is ook het intakegesprek belangrijk: als je je engageert als vrijwilliger, krijg je veel uitleg, wat helpt om alles te kaderen”, besluit Hanne Denoo.
“Nachtopvang uitbreiden?”
In Kortrijk is er al een tijd een nachtopvang. Maar tot de herfst van 2015 was die beperkt tot maximaal vier maanden. Toen de nieuwbouw in de Tuighuisstraat opende, is de nachtopvang sindsdien tien maanden per jaar (juli en augustus niet, red.) open.
“Het ging om 242 nachten, waarop 2.659 overnachtingen werden geregistreerd”, aldus OCMW-voorzitter Philippe De Coene. “Dat waren er gemiddeld 11 per nacht. Sinds september is een nieuw werkjaar gestart en nu al is alweer gebleken dat er grote nood is aan nachtopvang in Kortrijk: in september overnachtten daar gemiddeld 11,2 personen, in oktober gemiddeld 15,5 personen.”
In de nachtopvang zijn elke nacht 15 bedden beschikbaar. Een bezoekers mag in een tijdspanne van 30 dagen 20 keer gebruik maken van de opvang, voor gezinnen wordt die beperking niet opgelegd. “We bestuderen nu of we de capaciteit kunnen uitbreiden naar 20 of zelfs 24 bedden per nacht”, besluit Philippe De Coene, die nog onderstreept dat de nachtopvang niet kan draaien zonder vrijwilligers.
Dossier daklozen in West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier