Raskat Cléo wordt op 20 meter van thuis meegenomen in Sint-Michiels

Tanja Hoste en haar siamees Cléo. © WK
Redactie KW

Tanja Hoste is niet te spreken over de manier waarop ze vorige week zaterdag haar geliefde siamees Cléo bijna kwijtspeelde. De 17 jaar oude raskat werd die morgen zowat gekidnapt op haar dagelijkse ommetje. Even later werd de kat opgegeven als vermist door vzw Kat Zoekt Thuis. “Deze kat had geen chip en dus konden wij ook geen baasje linken aan de kat”, vertelt Melanie Jacques die verantwoordelijke is bij de vrijwilligersorganisatie.

“Cléo is nogal aanhankelijk”, start Tanja haar verontrustende verhaal, “dus toen we ze thuis niet meteen aantroffen, deden we rondvraag bij de buren. Niet veel later kwam onze buurvrouw met een foto die ze gezien had op de Facebookgroep Sint-Michiels. Cléo stond daar opgegeven als vermist en was ondertussen zelfs al overgebracht naar een opvanggezin van Kat Zoekt Thuis.”

Politiehulp

Het kostte Tanja en haar man vervolgens heel wat moeite om Cléo weer thuis te krijgen. Zoveel moeite zelfs dat ze de hulp van de politie inriepen. “En toen we onze kat uiteindelijk terugkregen, kregen we daarbovenop een factuur van de dierenarts gepresenteerd: Cléo bleek getest op vlooien, aids en diabetes!” Het echtpaar kon er niet om lachen.

“Hoe is het mogelijk dat je huisdier in een straal van 20 meter rond je woning wordt weggekaapt?”

“Hoe is het nu mogelijk dat je huisdier in een straal van twintig meter rond je woning zomaar wordt weggekaapt en in minder dan een dag tijd ergens wordt geplaatst? Omdat ze niet meer zo goed te poot is en wat aan de magere kant, was Cléo zogezegd verwaarloosd. Maar elke kat is dan een potentiële zwerfkat. Cléo krijgt hier thuis de beste zorgen“, aldus Tanja, die aan haar huisdier ook bijzonder gehecht is.

Ironie

“Met haar 17 jaar was Cléo er altijd al bij – ze was er zelfs al vóór onze dochter. Ondertussen is ze slechtziend en bijna doof, we waren dus behoorlijk ongerust toen ze plots leek te zijn verdwenen”, klinkt het. Het gezin zelf was op dat moment niet thuis. “Maar ze hadden toch op zijn minst even bij onze buren kunnen aanbellen om te vragen of ze de kat niet kenden. Niet iedereen heeft tenslotte zo’n oude Siamese kat rondlopen”, besluit Tanja, die met haar verhaal dergelijke praktijken aan de kaak wil stellen. “Vrijwilligers die voor zo’n organisatie werken die zwerfkatten opvangt, zouden de wetgeving beter moeten kennen. En een vorm van communicatietraining lijkt me ook best aanbevolen. Op de website van Kat Zoekt Thuis las ik ergens ‘kat vermist, wat nu?’ Lijkt me toch een tikkeltje ironisch aangezien ze zelf zomaar huisdieren uit hun omgeving wegplukken…”

Kat Zoekt Thuis: “Nooit slechte bedoelingen”

“Kat Zoekt Thuis had nooit slechte bedoelingen”, vertelt Melanie Jacques die verantwoordelijke is bij de vrijwilligersorganisatie. “Wanneer een van onze vrijwilligers een katje op straat tegenkomt, is het sowieso moeilijk om vast te stellen of het om een huis- of zwerfkat gaat.”

Geen chip

“Daarom gaan wij altijd na of het diertje gechipt is. Via die chip kunnen we meteen achterhalen wie het baasje is. Deze kat had geen chip en dus konden wij ook geen baasje linken aan de kat. De kat zat vol vlooien, was aan de magere kant en reageerde niet goed op geluid. Daarom zijn wij naar een dierenarts gegaan, om het katje te verzorgen en daarna een geschikt onderkomen te zoeken voor het dier.”

“Wij plaatsen ook altijd een foto van de gevonden poezen op de website en Facebook. Op de chip na, is dit de enige manier om de baasjes te vinden. Op die manier hebben ook zij hun kat teruggevonden. Na hun oproep hebben wij alles in gang gezet om het katje terug te herenigen met haar baasjes.” (WK/LQ)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier