Philippe Lagae voor de start van triatlon: “Pas vier maanden geleden mijn laatste chemo”

Atletiek drijft het echtpaar Philippe Lagae en Veerle Beernaert. Terwijl het voor de ziekte van Philippe een gezonde vorm van ontspanning was, voelt het door isolatie van de ziekte en de therapieën goed aan om er weer bij te horen. (Foto EDB)
Redactie KW

Philippe Lagae (52) is er klaar voor om zondag tijdens de triatlon in Kortrijk tien kilometer te lopen. Een jaar eerder werd bij hem slokdarmkanker vastgesteld. Intussen heeft hij radiotherapie, twee chemokuren en een operatie achter de rug. Ook zijn vrouw Veerle Beernaert (48) zal met een team van AZ Groeninge, waar zij in het labo werkzaam is, deelnemen.

Philippe Lagae werkt als ambtenaar bij de personeelsdienst van het Kortrijkse OCMW. Hij is getrouwd met ultraloopster Veerle Beernaert en vader van vier dochters.

Philippe was een gepassioneerd loper, maar vorig jaar ging het lopen al een tijdje niet zo goed. Terwijl hij vroeger vrij vlot marathons liep, kreeg hij rond deze periode vorig jaar met conditieverlies te maken. “Soms moest ik op trainingen stoppen omdat het niet meer ging. Dat was niet normaal.” Eind juni liep Philippe zijn laatste wedstrijd, waar hij moest opgeven omdat hij duizelig werd.

Geen nabehandeling

“Er volgden een cardiologisch onderzoek en ook een slaaponderzoek, want ik sliep ook al niet meer goed”, vertelt Philippe verder. “Aangezien ik slikproblemen had en vermagerde, weet met dit aan een operatie aan een nekhernia in het begin van het jaar. Aangezien men hiervoor aan de voorkant opereert en de slokdarm opzij moet leggen, was het normaal dat het slikken een tijdje niet zo goed ging. Die verklaring was dus logisch. Ik werd gerustgesteld, maar de toestand verslechterde en ik kon enkel nog zachte dingen zoals puree en yoghurt eten.”

Er volgde een gastroscopie en daarbij werd de camera tussen slokdarm en maag door een groeiende tumor gehinderd. Zo werd in juli slokdarmkanker vastgesteld. Er volgde een chemokuur van vijf weken en tegelijkertijd een maand radiotherapie in Kortrijk om de tumor te verkleinen. In oktober werd die dan operatief verwijderd, en gezien de ernst van de situatie gebeurde dit in Leuven. “Een deel van mijn slokdarm en een deel van mijn maag werden weggenomen tijdens een operatie die acht uur duurde.”

“De uitdaging voor Sterkk is al een overwinning op zich. De prestatie is bijkomstig”

Na twee weken ziekenhuis in Leuven zou Philippe thuis revalideren. Er zou geen nabehandeling meer volgen, en Philippe schreef zich in om met het project Sterkk van AZ Groeninge samen met andere ex-kankerpatiënten als loper deel te nemen aan de kwarttriatlon in Kortrijk.

Calvarietocht

Tijdens een pathologisch onderzoek bleek echter dat er nog drie klieren aangetast werden. Er was ook één uitzaaiing. “In plaats van revalideren volgde een nieuwe chemokuur die niet voorzien was”, zucht Philippe. “De klieren zorgen voor de verspreiding van de ziekte. De tweede chemokuur moest de kans op herval verkleinen. In tegenstelling tot de eerste chemokuur in augustus die ik redelijk goed verdragen had, was de tweede kuur heel zwaar. Ik ben heel ziek geweest en door de operatie was ik ook al verzwakt.”

“Daarbovenop kwamen nog onaangename extraatjes zoals een uur lang met je handen en voeten in een ijsbad omdat je nagels niet zouden uitvallen… De tweede kuur verliep ook over een langere tijd. Om de twee weken kreeg ik chemo gedurende december, januari en februari. Een paar keer werd de chemo ook uitgesteld toen ik in het ziekenhuis met een infectie belandde. Ik kijk terug op een ware calvarietocht…”

Philippe Lagae voor de start van triatlon:

Maar Philippe verloor de moed niet, en wou toch voor de tien kilometer op de kwarttriatlon in Kortrijk gaan. Na zijn laatste chemo halfweg februari startte hij met de revalidatie. “Tot halfweg mei ging ik twee keer per week een uurtje kine met andere ex-kankerpatiënten volgen. Om de twee weken kreeg ik ook psychosociale begeleiding. Ik was daarvoor nog nooit naar een psycholoog geweest en stond daar wat sceptisch tegenover, maar daar had ik toch veel deugd van.”

Zwaard van Damocles

“Ik leef momenteel met de harde realiteit dat ik vijftig procent kans op herval heb. Dat blijft toch als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangen, terwijl je lichamelijk aan het herstellen bent. Hervallen zou erger zijn dan de eerste diagnose. Dan denk je nog dat ze je niet zullen krijgen, je maakt deel uit van een jong gezin en we zullen ervoor vechten, maar nu zou ik weten wat me te wachten staat. Als ik herval is het ‘einde verhaal’“, stelt Philippe.

“Ik probeer zoveel mogelijk te genieten en doe meer met de kinderen, zoals naar optredens gaan. Vroeger zou ik gezegd hebben dat ik daarvoor geen tijd had, maar die dingen doe ik nu wel en stel ik niet uit.” Philippe blijft echter positief: “Ik kan ook genezen en nog jaren leven natuurlijk!”

Nu is Philippe volop met project Sterkk bezig. Daarin worden ex-kankerpatiënten begeleid en getraind om in trio aan de kwarttriatlon in Kortrijk op zondag 17 juni deel te nemen. Er werden tien trio’s gevormd. Philippe zal binnen zijn trio de tien kilometer lopen voor zijn rekening nemen. Philippe had wel een achterstand, want de voorbereidingen begonnen al eind vorig jaar. Hij kon pas eind maart weer te lopen. “Doordat ik een loopverleden had – ik liep al 57 marathons – was die achterstand in te halen. Iedereen krijgt een individueel schema voor de trainingen en dat werd aangepast. Na negen maanden bijna niet buiten te komen, kom ik weer uit mijn sociaal isolement en dit doet een mens goed.”

Philippe bleef vooral via sociale media met iedereen in contact. “Ik ben altijd open over mijn ziekte geweest en schreef alles van me af. Ik kon me ook optrekken aan feedback en respons van de mensen die me steunden. Dat was een deel van mijn verwerkingsproces.”

Samen sporten

Philippe liep al mee tijdens ‘Kortrijk loopt’. “Dat was mijn generale repetitie“, zegt hij. Het feit dat Philippe de uitdaging voor Sterkk aangaat, is voor hem al een overwinning op zich. “De prestatie is bijkomstig. Gewoon samen sporten en tevreden zijn dat je het weer kan en je je plaats in de maatschappij weer hebt; dit alles doet al deugd. Je hebt iets om naartoe te leven en je ziekte een beetje achter je te laten.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier