Na een schrijfstilte van acht jaar kroop Raf De Boever weer in zijn pen. In zijn grotendeels autobiografische ‘faction’-roman ‘De klepel en zijn klokkenluider’ blikt hij in de ik-persoon terug op naar eigen zeggen ‘de mooiste jaren uit mijn leven’. Maar ook in het Franse zuiden luidt hij de klok…
“Ik was beter nooit geboren, denk ik soms”, poneert Raf De Boever nogal onverwacht op het einde van onze babbel. Onze verbazing vraagt om verduidelijking. “Begrijp me niet verkeerd, maar ik leef zo graag en ben nu zo gelukkig dat ik het erg moeilijk heb met de onverwerkte gedachte dat er met de dood ooit een einde aan komt.”
Maar de tijd die hem nog rest zit de 70-jarige oud-politicus en zakenman niet stil. Zijn spraakmakende politieke passage als gemeenteraadslid van Agalev en later DEMO eindigt in 2000 in Zuid-Frankrijk. “Na het verschijnen van mijn boek ‘Casino Gate’ waarin ik de corrupte casinoconsessie aan de kaak stelde, werd mijn gezin slachtoffer van stalking, inbraak en doodsbedreigingen. Dat werd voor ons ondraaglijk en we zijn vertrokken, noem het gevlucht, naar de Provence.”
Onder die zuiderse zon schrijft de Oostendenaar ‘De Hand van de Koning’, een op feiten gebaseerde, stoute roman over de afgezaagde slavenhand aan het monumentale Leopold II-standbeeld op de dijk. In het gerechtelijke nasleep van die frats van De Stoeten Ostendenoare wordt De Boever van medeplichtigheid beticht: “Mijn 20 maanden burgerdienst klopte ik ooit op de redactie van die stadskrant, vandaar wellicht.”
Feiten en fictie
Ook in ‘De klepel en zijn klokkenluider’ halen de feiten het op de fictie. De herkenbare ik-figuur in het verhaal is een klokkenluider die met zijn vrouw een ander, rustiger leven wil uitbouwen in de Franse Luberon nabij het stadje Apt. Ook daar blijven doodsbedreigingen en inbraken hun leven verzuren. Maar een geval van seksueel grensoverschrijdend gedrag in de directe entourage van het koppel belaagt eens te meer hun psychologische veerkracht. Weer haalt de realiteit het op de fictie.
“In feite was ik eerst van plan om een biografisch reisverhaal te schrijven ’15 jaar in de Provence’ maar vrienden vonden dat ik dat geval van kindermisbruik niet buiten de context van het boek kon houden. Door dit drama kwamen de beelden weer voor mijn geest van wat ik ooit zelf tijdens mijn collegejaren had meegemaakt. Zij het veel minder ingrijpend en traumatiserend, maar toch. Ook dat beschrijf ik in mijn boek dat qua chronologie fictief is, maar naar feiten grotendeels waar.”
Toffe herinneringen
Zelf beschouwt de auteur ‘Casino Gate’, ‘De hand van de koning’ en ‘De klepel en zijn klokkenluider’ als een trilogie. “In de laatste roman krijgen de vroegere gebeurtenissen een vervolg of lopen verhaallijnen verder”, aldus de auteur die naar eigen zeggen nog altijd schrijft voor zijn plezier. “Ik ben licentiaat geschiedenis geworden omdat ik in de journalistiek wou. De politiek heeft mij van kleins af altijd gefascineerd. Als broekje volgde ik in 1956 op de radio al de inval van de Russen in Hongarije. Nee, ik heb nu geen politieke ambities meer. En ja, men heeft me al gevraagd voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen, maar ik hou de boot af. Alhoewel, zeg nooit nooit! Want eens klokkenluider, altijd klokkenluider: als ik onrecht of corruptie vermoed dan (re)ageer ik. Het is sterker dan mezelf: de freedom of speech is mij heilig”, zegt de man die sinds een paar jaar weer in Oostende woont.
“Mijn moeder is 102 jaar en ik woon nu het dichtst van al haar kinderen in de buurt. Daarbij blijft Oostende mijn formidabele vaderstad met haar nare maar ook erg veel toffe herinneringen. En het casino staat er nog altijd. Daar ben ik erg trots op. Je hoort mij dus niet klagen!”
‘De klepel en zijn klokkenluider’ van Raf De Boever kost 19,90 euro, is uitgegeven in eigen beheer en te koop in De Standaard Boekhandels, bij Corman en sommige krantenwinkels.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier