Onze man gaat linedancen in Menen: “Marginale cowboys? Niets van! Dit is pure sport”

“Country, het wilde westen, linedancen en Dolly Parton. Ik moet bekennen dat mijn kennis van de wereld van cowboys en indianen relatief beperkt is en zich dan ook limiteert tot een paar clichés. Toen de Meense linedance club ‘The Barrel Dancers’ ons een uitnodiging voor hun event stuurden, twijfelden we dan ook geen ogenblik.” Onze Christophe Lefebvre liet zich één avond onderdompelen in de yeehaa’s en klakkende cowboyboots.

Rebecca Verslype (39), voorzitster van ‘The Barrel Dancers’, doorprikt meteen een van de grootste bubbels. “Voor cowboys en indianen moet je hier absoluut niet zijn“, zegt ze met een ongekende passie in haar stem. “Het is inderdaad zo dat heel veel mensen linedancen en de cowboys uit de Far West op één en dezelfde lijn zetten, maar dat klopt niet helemaal. Cowboys en indianen zijn afkomstig uit de Amerikaanse cultuur, een cultuur die inderdaad ook rijkelijk gevuld is met allerlei western-style dansen. Wij hebben ons echter toegespitst op het Catalaans linedancen, een variatie met roots die zich in het Spaanse Catalonië bevinden.”

Sophie Lefebvre (34), penningmeester van de vereniging, gaat nog een stapje verder. “Het linedancen dat heel veel mensen kennen, is vaak nogal repetitief. Catalaans linedancen is veel speelser, melodischer, je kan het zowaar de popversie van country noemen“, grapt ze.

Doorweekt van het zweet

Jaarlijks organiseert de vereniging dan ook een heuse country-happening, waar iedereen kennis kan maken met deze wereld. Een wereld die nog al te vaak gebukt gaat onder bepaalde vooroordelen zo blijkt. “We horen nog met de regelmaat van de klok dat het volledige countrygebeuren iets voor marginalen is, een moment in de week waarop er veel alcohol wordt gedronken en waar we alle remmen los gooien. Wel integendeel. Niet alleen houden we van de muziek, maar het Catalaans linedancen is ook een echte sport. Na een paar uur voluit dansen, zijn onze shirts van ons zweet doorweekt.”

Hoewel het beeld van de cowboy, gewapend met lederen holster en revolver, nog steeds door ons hoofd blijft spoken, ontbreekt hiervan elk spoor op deze happening. “Geweren, lange jassen, pluimen en tipi’s in de voortuin zijn bij ons eerder uitzondering dan regel. Onze vereniging focust zich vooral op het dansen, iets waarin al onze leden zich kunnen uitleven.” Een vereniging die blijkbaar op belangstelling kan rekenen want hun ledenaantal tikt ondertussen bijna tegen de 40 aan. Ook het evenement lijkt een schot in de roos, de meer dan 100 aanwezigen hiervan het levende bewijs.

Weinig professionals

“De absolute trekpleister van de avond is de workshop die door Laura Jones wordt gegeven”, aldus de voorzitter. “Net zoals bij alle andere dansstijlen is de choreografie bij Catalaans linedancen de absolute hoeksteen van het geheel. Helaas zijn er in ons land bijna geen professionals beschikbaar. Laura Jones is één van de weinige Belgen die zowel nationaal als internationaal naam heeft gemaakt. Ze woont en werkt in Gent en heeft een drukbezette agenda, dat ze hier les komt geven is dan ook een echte eer voor ons.”

KW Kortrijk – Menenhttps://www.facebook.com/kwkortrijkmenen/https://www.facebook.comFacebook1280

video1.0https://www.facebook.com/kwkortrijkmenen/videos/2196896253857348/500

We merken dan ook dat, van zodra Laura Jones het podium overneemt, de volledige zaal recht veert en zich naar de dansruimte begeeft. Jong en oud, man en vrouw, debutant of gevorderd, het maakt niet echt uit. Iedereen beweegt.

Na enkele tellen op de dansvloer, opgezweept door een hippe beat met western-toets, vallen we meer over onze eigen voeten dan dat we vlotte pasjes tevoorschijn toveren

Eenvoudig is het dan ook helemaal niet. Na enkele tellen op de dansvloer, opgezweept door een hippe beat met westerntoets, vallen we meer over onze eigen voeten dan dat we vlotte pasjes tevoorschijn toveren. Misschien ligt het aan ons schoeisel? Onze sneakers zijn de vreemde eend in de bijt, in een ruimte gevuld met lederen laarzen voorzien van allerlei motiefjes en patronen.

“Het lijkt in het begin inderdaad allemaal erg complex”, laat Laura Jones, tussen workshops door, ons weten. “Het is dan ook de reden dat ik mij hierin heb verdiept. Het statische van de standaard cowboydansen boeide me minder en minder. Het was geen uitdaging meer. Catalaans dansen, daar zit schwung in. Het beweegt, het gaat vooruit, het draait alle kanten uit en het is erg intensief. Dankzij dergelijke evenementen kan iedereen het leren en wie weet worden enkele nieuwe mensen wel door de microbe gebeten?”

Stadsambassadrice danst mee

Een opvallende aanwezige, tijdens de workshop, is de eerste eredame van onze stadsambassadrice: Amber Dumon. Niet alleen danst ze lustig mee, ze vertegenwoordigt er eveneens de ‘Werkgroep Stadsambassadrice’. “Onze aanwezigheid staat in het teken van de dramatische brand enige tijd terug, waarbij een gezin uit Lauwe hun volledige hebben en houden verloor. Tijdens dit dansevenement, en andere events die in onze stad worden georganiseerd, verkopen we decoratieve theelichthouders. De opbrengst van die verkoop gaat integraal naar de getroffen familie”, glimlacht Amber.

De uren glijden voorbij, het schoeisel worden aan een duurtest onderwerpen en heel even wanen we ons zowaar de Fred Astaire van de Catalaanse country. Eén reality check later beseffen we dat onze danspasjes meer weg hebben van een hopeloze poging ‘niet vallen in publiek’, al hebben we ons wel mateloos hebben geamuseerd. Door onze aderen vloeit naar alle waarschijnlijkheid niet meteen cowboybloed, maar tijdens het evenement van ‘The Barrel Dancers’ konden we toch even doen alsof. We kunnen nu eenmaal niet allemaal voetballiefhebber zijn.

(Tekst en foto’s Christophe Lefebvre)