Norbert uit Rumbeke was de allereerste dj van de Lage Landen en stichtte VBRO

Norbert Van Slambrouck, bekend van 'Liedje voor Mary Ann' en de Brugse radio VBRO woont al 16 jaar in de Koningsstraat in Rumbeke: "Ik ben hier gelukkig met wat ik gehad heb en nu nog heb." (Foto SB) © STEFAAN BEEL
Redactie KW

Het leven van Norbert Van Slambouck (80) uit de Koningsstraat is één lange aaneenschakeling van merkwaardige beroepen en hobby’s: leraar, muzikant, zanger, componist, arrangeur, producer, redacteur, journalist, radio- en tv- vedette, … tot stichter van de Brugse Radio Omroep, nu een nationale omroep, beter bekend onder de afkorting VBRO. Hoog tijd om hem even op de praatstoel te krijgen.

Norbert begint wat aarzelend, maar vertelt dan voluit over zijn boeiend leven. “Ik ben geboren op oudejaarsdag 1937 in de Sint-Katelijnestraat in Brugge. Mijn ouders hadden een bedrijf met onder meer een goed draaiende fietsenhandel waar de Franse Zusters van het ‘Institut Sainte-Marie d’Haverloo’ zeer goede klanten waren”, begint Norbert geanimeerd te vertellen.

“Door dat goede contact met die Franse Zusters heb ik mijn kleuterklas en de eerste jaren van de lagere school in hun instituut doorgebracht met Frans als voertaal en als klasgenootjes vooral kinderen van de Brugse adel en de hogere burgerij. Vanaf het derde leerjaar volgde ik de lessen in het SFX Instituut (De Frères).”

“Daarna trok ik naar KU Leuven om er de richting economie te volgen om uiteindelijk als licentiaat af te studeren. Via de studentenclub Ekonomika werd ik verkozen in het studentenparlement en werd er verantwoordelijke van de pers- en informatie commissie. De toekomstige eerste minister Wilfried Martens was toen voorzitter van dat studentenparlement”, gaat Norbert verder.

Toch reserveofficier

“Nadien volgde het leger. Ik was anti-militarist, dus zeker van plan om geen reserveofficier te worden. Maar een majoor besliste daar tijdens mijn drie dagen in het Klein Kasteeltje anders over. Die man zei simpelweg: jullie studenten staan in Leuven te roepen en te betogen ‘Vlaamse officieren voor Vlaamse soldaten’. Dat is gemakkelijk, maar als niemand van jullie het wil worden, waar gaan we ze in godsnaam halen. Ik vond dat die man gelijk had en ik ben dan toch reserveofficier geworden.”

“Als leraar gaf ik in alles les waar ik niet voor gestudeerd had”, lacht Norbert: verkoopkunde, bedrijfsleer, publiciteit en marketing. In die tijd heb ik ook honderden voordrachten gegeven. Na drie jaar stapte ik uit die wereld van patroons- en middenstandsopleidingen en koos ik het ‘onzekere’ voor het ‘zekere’. Vanaf toen heeft muziek, show, vrije radio, zanger, muzikant, enz… mijn verdere leven bepaald en beheerst.”

“Ik ben muzikaal geschoold, dankzij mijn moeder volgde ik pianolessen. Mijn zangtalent werd verder ontwikkeld in het knapenkoor van het Sint-Fransiscus Xaverius Instituut. Ik leerde en speelde op jonge leeftijd piano, gitaar, accordeon, drums. Ik was lid van de SFX Speelschaar.”

“Later in mijn leven werd ik dj. De kleermakersfederatie kon op het jaarfeest geen live orkest meer betalen. Door mijn job was ik ook secretaris van die beroepsvereniging en ten einde raad stelde ik voor om die avond muzikaal in te vullen. Met mijn bandopnemer, pick-up en micro trok ik ernaartoe. Het was een schot in de roos. Ik vermoed dat ik door dit optreden de allereerste dj van de Lage Landen geworden ben.”

“Op die avond zelf kreeg ik al meteen zeven aanbiedingen. Met een mengpaneeltje op batterijen, een pick-up, een bandopnemer en met een zelf in elkaar geknutselde versterker en luidspreker slaagde ik er in om non-stop dansmuziek te draaien en ze vlot aan elkaar te praten. De dj-trein was vertrokken.”

Professioneel zanger

Maar het beste moest als professioneel zanger nog komen. In de Vlaamse Showencyclopedie lezen we: Norbert blijft als zanger onlosmakelijk verbonden met nummers als Het is te laat en Waar is de tijd. Tot de klassiekers uit de Vlaamse top tien behoren ook zijn sfeervolle bewerking van de Tura compositie Liedje voor Mary Ann, en het liedje En dat vergeet ik nooit.

“Ik ben gevraagd om ‘Binnen en Buiten’ te presenteren maar het werd uiteindelijk Mike Verdrengh”

“Via mijn zangcarrière, en vooral als regisseur, ben ik ook onlosmakelijk verbonden met de Hey-meisjes. Ik was er van overtuigd dat er bij een goede show ook dans en ballet hoorde. De Hey-meisjes waren de solisten van het ballet, zongen, dansten, acteerden en speelden zelfs hostess”, glimlacht Norbert.

“In de jaren zestig was ik niet van het tv-scherm weg te branden. Dat had natuurlijk met mijn succes als zanger te maken en dankzij BRT-producer Nest Jansen kon ik regisseren, animeren en presenteren. Ik ben zelfs gevraagd om het populaire tv-programma ‘Binnen en Buiten’ op zondagnamiddag te presenteren maar mijn platenfirma Philips vond dat dit schadelijk voor mijn zangcarrière zou zijn. Het werd Mike Verdrengh. Ik heb er nog altijd spijt van.”

“Na een helse periode werd ik door stemproblemen geveld en de behandelende dokter stelde uiteindelijk TBC vast, wat in die tijd een zeer ernstige ziekte was. Na een zware behandeling en dankzij een net uitgevonden medicament heb ik de ziekte overwonnen. Toch werd me aangeraden om een lange herstelvakantie in te lassen. Die heb ik in Estepona aan de Costa del Sol doorgebracht.”

“Na die herstelperiode werd ik door Sylvain Tack, eind 1973, onmiddellijk als dj bij de legendarische zeezender Radio Mi Amigo gevraagd. Toen de zender wettelijk verboden werd, startte ik langs de Moerkerksesteenweg in Sint-Kruis-Brugge met een eigen discotheek-feestzaal-showtheater. Later ook in Roeselare aan het Stationsplein in het gebouw van de oude cinema Rex.”

“Ook als redacteur en journalist heb ik mijn strepen verdiend”, vertelt Norbert. “Van zodra het ‘gedoogbeleid’ tegenover de lokale radio’s min of meer beklonken was en we zonder veel risico’s konden uitzenden, ben ik in mei 1981 met de Brugse Radio VBRO begonnen. We werden in geen tijd de nummer één onder de vrije radio’s in Brugge en ruime omgeving.”

“Een nieuw frequentieplan vanaf 1 januari 1986 zorgde ervoor dat de meeste echte vrije radio’s het zwijgen werd opgelegd. Ook onze eigen VBRO moest verhuizen naar 106 Mhz met 38 watt en een zendbereik dat beneden de 8 km lag. Op 1 december 1989 gooide ik moegestreden de handdoek in de ring en ging onze radio uit de ether en de vzw in vereffening.”

“Met bandopnemer, pick-up en micro slaagde ik erin om non-stop dansmuziek te draaien”

“Gelukkig was er op dat moment Frederik Thomas, een jonge getalenteerde medewerker. Hij overtuigde me om met VBRO verder te gaan. Hij kocht in september 1991 de naam ‘VBRO’ van de vereffenaar en vanaf 1 februari 1993 weerklonk VBRO opnieuw volwaardig in de Brugse regio. VBRO is nu nog over het hele Vlaamse land te beluisteren met nagenoeg uitsluitend populaire Nederlandstalige muziek van vroeger en nu.”

Uitrusten in Oostende

“Van 1990 tot 2002 woonde ik in Oostende om na 30 ontzettend drukke jaren uit te rusten van een hectisch leven in muziekland. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Met mijn ervaring en kennis opgedaan in vele opnamestudio’s in binnen- en buitenland begon ik eigen studioproducties te maken. Ook bouwde ik voor Frederik een digitale video-studio uit, waar wij onder andere video commercials maakten voor Cercle en Club Brugge.”

“Maar toen werd mijn enige zus Yvonne, kloosterzuster bij Soeurs de Saint-André met hoofdhuis in Ramegnies-Chin, ernstig ziek. Ik wou haar in huis nemen, dat kon niet in Oostende en ik heb aan een nichtje van ons uit Ledegem gevraagd om voor ons een appartement in haar omgeving te zoeken. Zo ben ik met mijn zus in 2002 in Rumbeke gearriveerd. Ik woon hier nu al 16 jaar en ben er gelukkig met wat ik gehad heb en nu nog heb.”

“Mijn zus is op 3 mei 2018 overleden”, vertelt Norbert. “Dat was voor mij een harde noot om kraken. Sindsdien gaat het lichamelijk wat minder goed, maar ik maak er het beste van met radio VBRO op de achtergrond.”

(Arnold D’haene)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier