Peter Bracke is net zijn tweede maand ingegaan als nieuwe pastoor in de al even nieuwe parochie die bestaat uit Zulte, Olsene en Machelen.
Peter Bracke (51) is afkomstig uit De Klinge, een dorpje helemaal in het noorden van Oost-Vlaanderen. Hij studeerde handel, maar zijn roeping vond al plaats toen hij zijn eerste communie deed. Vanaf toen werd hij misdienaar en wou hij later priester worden.
Na de humaniora trok hij naar het seminarie van Mariakerke, om daar zijn opleiding tot priester te volgen. Een opleiding die zeven jaar duurt. In het eerste jaar sloeg het noodlot toe en overleed zijn moeder aan een aneurysma, een erfelijke aandoening die vaak hersenbloedingen veroorzaakt. De 18-jarige Peter stopte zijn studie en ging aan het werk in de lokale bibliotheek.
Late roeping
Pas drie jaar later hervatte hij zijn priesteropleiding. “Wie na zijn 18de nog naar het seminarie gaat, volgt een opleidingsvorm die ‘De Late Roeping’ heet. Die laat je toe om de eerste vijf jaar de opleiding te combineren met een job. Pas de laatste twee jaar loop je fulltime mee met een priester als stage”, legt Peter uit.
In het tweede jaar van zijn tweede inschrijving aan het seminarie, sloeg het noodlot opnieuw toe: op 77-jarige leeftijd overleed ook zijn vader. Deze keer zette Peter Bracke door en maakte zijn opleiding af.
In 1997 werd hij tot priester gewijd en aangesteld in Lebbeke. Later kwamen daar ook Dendermonde en Wichelen bij. Door de vele fusies van kleine parochies in de laatste jaren, werkte pastoor Bracke in een grote verscheidenheid aan kerken en gemeenschappen onder al even veel titels. Zijn laatste parochie was die van Lede/Wichelen, waar hij negen jaar de mis opdroeg.
Heimwee
“Het is de eerste keer dat ik in een volledig andere streek ben, ver weg van familie en vrienden. In het begin is er wel wat eenzaamheid”, bekent pastoor Bracke. “Het is meer dan een uur rijden naar mijn geboortestreek, dan ga je ‘s avonds niet eens snel over en weer. Bij mijn eerste mis die ik hier opdroeg in de kerk van Olsene, was drie kwart van de aanwezigen uit Lede gekomen. En nog steeds zie ik elk weekend parochianen van Lede die hier de mis komen volgen. Ik ben ook nog op kampbezoek geweest deze zomer bij de Chiro van Lede.”
Aan de muur in zijn bureau prijkt ook een schilderij van de kerk van De Klinge, zijn geboortedorp. De verbondenheid met de thuisstreek is duidelijk nog groot.
“Ik ben wel heel blij met de medewerking die ik hier krijg. De overdracht verliep vlot en er zijn veel mensen die me hier wegwijs helpen. Ze zijn als wegwijzers voor mij en leggen contacten bij de vele lokale verenigingen. Die eerste weken heb ik dan ook vooral veel vergaderd met de scholen, de catechisten, het Parochieblad, met OKRA, noem maar op. Mijn eerste jaar hier wordt sowieso een jaar van aftasten.”
Op één lijn
De gemeenten Zulte, Olsene en Machelen zijn dan al lang samengevoegd tot Groot Zulte, maar de parochies zijn pas recent gefusioneerd. Als grootste uitdaging noemt Peter Bracke dan ook het op één lijn krijgen van de drie parochies. “Nu zijn bijvoorbeeld de vieringen voor communies heel uiteenlopend in de drie kerken. Vanuit het bisdom komt de richtlijn om dergelijke gelijkaardige vieringen wat meer te stroomlijnen en ook voor mij is het een pak gemakkelijker als die qua structuur, teksten en liedjes wat meer op elkaar afgestemd zijn. Het komt ook niet over als ik te veel naar mijn papieren moet kijken.”
Zijn eerste indruk van onze parochie is nog pril maar op één vraag was het antwoord duidelijk: “In de kerk van Zulte zit ‘s zondags het meeste volk. Gevolgd door Machelen en in Olsene zag ik het kleinste aantal parochianen”, verklapt hij. (JF)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier