Mutant Christ uit Tielt: “Altijd volle bak vooruit, zo krijgen we het publiek mee”

Hun allereerste song gaat over de vorige paus, ze beweren van zichzelf dat ze klinken als een snoerloze stofzuiger en hun muziek als diarree is. Een alledaagse band is dit dus niet. We maken kennis met de vier bandleden van Mutant Christ.

Mutant Christ zag het levenslicht in het jaar 2011 en wordt in de eerste plaats gevormd door een paar goede vrienden. “We zijn alle vier kameraden, maar hebben ook een gemeenschappelijke muzikale interesse en smaak. Die twee dingen gecombineerd stonden aan de wieg van Mutant Christ”, vertellen de bandleden.

Oorspronkelijk bestond de band dan ook uit de vier gezworen kameraden Bert, Frans, Boofy en Bastiaan. “Wij waren de originele bezetting. Vorig jaar gaf Frans er de brui aan. Renzo was al een tijdje onze roadie en uiteindelijk heeft hij dan de bas overgenomen. Zo bestaat onze band dus nog steeds uit vier vrienden.”

Demo

“Het feit dat onze co-oprichter Frans ‘Kees’ Van Gorp uit de band is gestapt, kwam toch wel hard aan bij iedereen”, gaan de bandleden verder. “Gelukkig vonden we in Renzo een waardige vervanger. De band heeft ook eventjes uit vijf leden bestaan. Zoran heeft een jaartje met ons meegespeeld, op gitaar. Zo kon Bert die gitaar even aan de kant zetten om zich enkel te focussen op de vocals. Dat heeft toch gezorgd voor nieuwe inspiratie binnen de groep. Maar Zoran had andere ambities en verliet dus vrij snel weer onze groep. We hebben dan hard gewerkt aan nummers met ons viertal. Dat leidde dan uiteindelijk tot de komst van onze demo, die uitgebracht werd eind 2018.”

We houden vooral van optredens op een locatie met een iets intiemere sfeer

Het eerste nummer dat de band ooit schreef, ging over onze vorige paus. Toch is hun bandnaam, Mutant Christ, niet meteen zo christelijk geïnspireerd. “Eigenlijk baseerden we onze bandnaam op een vet nummer van de deathmetalband Cryptopsy“, verklaren ze hun bijzondere keuze.

Krachtige nummers

Ook de sound van de band is bijzonder, al omschrijven ze het zelf op nogal plastische wijze. “We klinken als het geluid van een snoerloze stofzuiger, met veel gekletter en geschreeuw”, lachen ze. “Onze muziek is als diarree: het gaat vlot vooruit en je bent blij als je ervan af bent. We spelen deathmetal, zonder meer. Korte, krachtige nummers.”

Die nummers schrijven de bandleden zelf en dat gaat er democratisch aan toe. “We bundelen de ideeën van al de bandleden die ons op dat moment pakken en die beginnen we dan doorheen de repetities bij te sturen tot we uiteindelijk bij een nieuwe song uitkomen.” De bandleden repeteren elke week. “We doen dat afwisselend op donderdag en vrijdag, steeds in Markegem. Tijdens die repetities proberen we zoveel mogelijk nieuwe nummers te maken.”

Volle bak

Het pausnummer waarmee het verhaal van de band startte, gaat nog altijd mee. “We zingen Benedictus Superbia nog steeds. Daarnaast zijn Reflectie van toorn en Medisch verantwoord kannibalisme intussen meezingers. We spelen daarmee de pannen van het dak. We houden vooral van optredens op een locatie met een iets intiemere sfeer, waar de mensen duidelijk komen voor de bands en niet ‘om er geweest te zijn’. Tijdens een optreden spelen we een volledige set, van begin tot einde, zonder bindteksten. Volle bak vooruit! Dat werkt, want zo krijgen we het publiek goed mee. Maar een bedankje aan nonkel Ludo kan er wel altijd vanaf”, sluiten ze af.

(Lien Depauw)