Met 63 namen op zijn truitje fietst Michaël 1.000 km tegen kanker

Michaël Vannieuwenhuyze fietst de volledige 1.000 km voor Kom op tegen Kanker. Hij rijdt die in eerste instantie voor zijn goede vriend Michiel Vandenberghe, die op 22-jarige leeftijd overleed. Maar ook voor 62 andere Harelbekenaren die aan kanker overleden.

Michiel is de stiefzoon en zoon van Filip Vanwijnsberghe en Veerle Debaets en broer van Maaike. Hij verloor in 2010, op 22-jarige leeftijd, de strijd tegen kanker en leukemie. “Twee jaar ervoor werd darmkanker vastgesteld. We zijn toen hoopvol begonnen met de behandeling want de dokters gaven Michiel 90 procent overlevingskans”, vertelt Veerle sereen.

Maanden in ziekenhuis

Maar zijn overlevingskansen begonnen te slinken… “Terwijl het ene gezwel succesvol bestreden werd, dook er elders opnieuw kanker op. Bovenop de darmkanker kreeg Michiel ook nog eens leukemie. Hij verbleef maanden in het ziekenhuis. De jongste zes maanden is Michiel nog één keer naar huis gekomen. Al die tijd zijn we blijven hopen dat alles goed zou komen, maar het heeft jammer genoeg niet mogen zijn.”

Michaël Vannieuwenhuyze maakte dit droevige verhaal van dichtbij mee. “Ik ken Filip, Veerle, Maaike en Michiel al lang, van vroeger uit de loopwereld. Filip en ikzelf liepen vaak dezelfde wedstrijden en we waren aangesloten bij dezelfde atletiekclub VACBL. Zo zijn we heel goede vrienden geworden. Toen Michiel ziek werd, ging ik samen met enkele andere vrienden regelmatig op bezoek bij hem thuis. Naarmate de maanden voorbijgingen, zag je dat het steeds zwaarder werd voor Michiel.”

“Ik voelde me toen zo machteloos, ik kon niets doen, noch voor Michiel, noch voor zijn familie”

“Ik vond het zo onrechtvaardig dat zo’n jonge gast, die aan het begin van zijn leven stond en die eigenlijk nog alles moest ontdekken, plots werd geconfronteerd met die ziekte. Ik voelde me vooral machteloos omdat ik niets kon doen, noch voor Michiel, noch voor Veerle, Filip en Maaike.”

Kom op tegen Kanker

Toevallig startte Michaël, samen met een aantal collega-vrienden van Binnenlandse Zaken in Brussel, een groep op die elk jaar een aantal initiatieven voor het goede doel steunt. Onder andere Music for Life, Plan International en Kom op tegen Kanker. Zo nam de groep IBZ-Aid een aantal jaar deel aan de 1.000 km trappen tegen kanker. “Ik reed toen telkens een rit van 125 km mee. Ik was vooral gepakt door de warmte die de organisatie uitdraagt. Elke deelnemer heeft wel zijn of haar verhaal. Iedereen ondersteunt elkaar ook tijdens, voor en na de fietsrit. Bovendien was de aankomst in Mechelen en in de middagsteden vaak een superbeleving en dat wou ik ook ooit naar Harelbeke halen.”

Een drietal jaar geleden nam Michaël, intussen in Harelbeke schepen van Sport, voor de eerste keer contact op met de mensen van Kom op tegen Kanker. “Zo is de bal aan het rollen gegaan. Uiteindelijk werden we verkozen als Middagstad op de slotdag van 13 mei. Omdat we Middagstad zijn, ging ik de uitdaging aan om in plaats van één rit de 1.000 kilometer volledig te rijden. Ik wilde dit doen met de naam van Michiel op mijn truitje als nagedachtenis.”

Tranen in de ogen

“Omdat ik ondertussen in Harelbeke veel verhalen hoorde van mensen die hun dierbaren verloren, besloot ik om zoveel mogelijk namen van mensen uit Harelbeke die zijn overleden aan kanker, op mijn truitje te plaatsen.”

Michaël deed daarvoor een oproep via Facebook, radio en pers. Uiteindelijk werden 63 namen doorgegeven. “Elk met hun eigen aangrijpend verhaal. Ik moet zeggen dat ik meermaals tranen in de ogen kreeg als ik opnieuw een mailtje kreeg.”

“We hebben heel veel respect voor Michaël die de 1.000 km alleen zal afleggen voor iedereen die de strijd tegen kanker heeft verloren, in het bijzonder voor Michiel die jong is gestorven en die hij zo heeft zien achteruitgaan. We duimen voor Michaël en gaan hem zeker steunen in die vier dagen fietsen“, zeggen Veerle, Maaike en Filip.

De langste erehaag

Intussen kijkt Michaël al uit naar de aankomst in Harelbeke op zondag 13 mei. “Ik hoop echt dat er heel veel volk zal zijn. Als we de langste erehaag van alle middagsteden kunnen vormen, ben ik bereid om nog een sportieve uitdaging aan te gaan die de mensen zelf mogen kiezen. Maar dan moeten we eerst dat record breken”, zegt Michaël glimlachend.