Massale opkomst bij afscheid Francis Rodenbach: “Cis streed op karakter”

Woensdagvoormiddag vond de begrafenis van gewezen gebiedswerker en CD&V-gemeenteraadslid Francis Rodenbach (44) – gekend als Cis – plaats in een bomvolle Sint-Maartenskerk in Kortrijk.

Door Els Deleu en JVGK

Een klein half uur voor de uitvaartplechtigheid begon, was het al aanschuiven tot op de Grote Markt in Kortrijk. Kortrijks burgemeester Vincent Van Quickenborne, burgemeester Francis Benoit van Kuurne, heel wat (gewezen) Kortrijkse schepenen en gemeenteraadsleden, de quasi voltallige CD&V van Kortrijk, inwoners van alle deelgemeenten van Kortrijk en heel wat stadspersoneel en scouts waren aanwezig op de uitvaartdienst.

(Lees verder onder de video)

De kist, Francis’ foto en bloemen werden naar voor gebracht door vrienden van Cis. Op de kist lagen tekeningen en knuffels van zijn twee kinderen, de tweeling Arthur en Renée. De dienst werd voorgegaan door deken Geert Morlion en broeder Alexander Rodenbach, de oudste broer van Cis.

De plechtigheid begon met het voorlezen van twee tekstjes van Arthur en Renée, die zelf nog te klein zijn om op de plechtigheid aanwezig te zijn. “Papa kon ons aan het lachen brengen, ook als hij het moeilijk had. We danken hem voor alles en zullen hem missen”, luidde het.

Lijfspreuk ‘op karakter’

Tijdens de begrafenisplechtigheid werd het eerste deel van de homilie gebracht door zijn broer broeder Alexander, die het leven van Cis schetste. “Cis was een opgewekt en levenslustig kind. Hij en zijn jongere broer Boudewijn waren onafscheidelijk. Alles leek van een leien dakje te lopen tot Cis in zijn tiende levensjaar ernstig ziek werd. Er moest vlug ingegrepen worden want het was een kwestie tussen leven en dood. Het enige wat Cis kon redden was het wegnemen van zijn rechterbeen.”

“Na een lange weg van ziekenhuisopnames en therapie sloeg Cis zich erdoor en overwon hij zijn ziekte. Elke dag met één been en een prothese rondlopen, vroeg echter veel van Cis maar toch hield hij van het leven. Hij was bij de scouts en werd later cultuurfunctionaris, actief in de Kortrijkse stadsschouwburg en in Bellegem. Daarna werd hij ook gebiedswerker voor Rollegem, Bellegem en Kooigem. Bij zijn vroegere collega’s werd Cis omschreven als iemand met veel talent, gevoel voor humor en een volksfiguur die dicht bij de mensen stond. Hij verraste zijn collega’s soms met kleine attenties. Zij zijn dankbaar voor wat hij voor hen betekende.”

“Cis was ook in het bestuur van Kortrijk Koerse en voetbalde een tijd bij Amp Football België. Hij was ook bekend als trouwe KVK-supporter. Cis engageerde zich uiteindelijk in de politiek. In 2012 werd hij bij de gemeenteraadsverkiezingen met glans verkozen. Hij zette zich in, bracht ook anderen in beweging en kon nieuwe initiatieven op gang brengen. Cis werd gesteund in zijn relatie en was trots op de tweeling Arthur en Renée. Hij bleef echter de wonde van zijn beperking voelen en werd getroffen door een reeks zware tegenslagen die hem in de greep hielden. Hij streed drie jaar ‘op karakter’ tegen angst, onmacht en verdriet en zijn levenslust doofde. Hij kende ook goede momenten van hoop en werd geholpen en bemoedigd door zijn ouders, broers en zussen en zijn vrienden en hoogstwaarschijnlijk ook door mensen in deze kerk aanwezig die er in het verborgene waren voor hem. Hij werd echter getekend door zijn lijden. Toch zijn we fier en dankbaar voor al het moois dat we samen mochten beleven. Cis’ lijfspreuk ‘op karakter’ heeft hij altijd met zich meegedragen. Hij heeft veel mensen kleur gegeven aan hun leven. Nu zal hij thuiskomen bij de Vader.”

‘Verlossing’

Deken Geert Morlion vulde nog aan dat het ondoordringbare mysterie van het lijden voor Cis waarschijnlijk een hel zal geweest zijn. “Hij bevond zich in een donkere tunnel waar nergens een deur of venster te zien is. Het moet verschrikkelijk zijn om in dit duistere te leven. Misschien zal zijn dood een verlossing geweest zijn van het lijden dat Cis zo lang gedragen heeft. Dat woord ‘verlossing’ heeft diep ingehakt bij mij. Ik heb respect voor de moed en de kracht die Cis had en voor het motto in zijn leven: ‘op karakter’, maar het kan te veel worden voor een mens, en blijkbaar is dit zo geweest. We bidden dat Cis ‘op karakter’ de hand neemt van Christus en doorgaat in de tunnel van het licht dat niet overgaat“, besloot de deken.

Als voorbeden brachten Cis’ drie petekinderen nog enkele anekdotes. “Cis vormde als jongere nonkel de brug tussen jong en oud. Er waren vaak plagerijen, want ‘nonkel Cis’ was Anderlechtsupporter en wij waren voor blauw-zwart. Wat waren we blij toen hij voor het sympathieke KV Kortrijk begon te supporteren! De jongens wisten wat we mochten verwachten als nieuwjaarcadeau: samen met Cis naar een match van KVK gaan kijken.” Ook zijn jongste petekind Amélie grifte mooie momenten in haar geheugen. “Zo waren er wandelingen op het strand en leuke kerstfeestjes”, zei ze.