Maria Declerck stopt na 18 jaar als parochie-assistente binnen Sint-Jakob Tielt-Pittem

Maria Declerck kijkt met voldoening terug op haar jaren als parochie-assistent, maar ziet voor de Kerk nog heel wat uitdagingen. © Foto Jan
Redactie KW

Achttien jaar lang zette Maria Declerck zich in als parochie-assistente binnen de Pastorale Eenheid Sint-Jakob Tielt-Pittem. Dit jaar wordt ze 65, dus zal ze tijdens een dankviering op zondag 25 november de fakkel doorgeven.

“Ik kan niet zeggen dat ik de motivatie om mij intensief in te zetten voor de parochie van thuis uit heb meegekregen”, begint Maria haar verhaal. “Ik kom uiteraard uit een christelijk gezin, toch was het meer het zelf zoeken naar een diepere zin en de drang om de christelijke boodschap naar anderen uit de dragen die mij uiteindelijk gedreven hebben.”

“Ik ben destijds thuis gebleven om voor de kinderen te zorgen en was in mijn vrije tijd actief als vrijwilliger binnen de parochie, onder meer in de vormselwerking. Toen de kinderen wat groter werden, dacht ik opnieuw te gaan werken en in die periode las ik een artikel over een dame uit Lichtervelde die als parochie-assistente werkte. Dat leek mij echt wel iets voor mij. Aanvankelijk was er echter geen vacature, dus ben ik als vrijwilliger, louter uit interesse, het eerste jaar van de opleiding gaan volgen. Toen er een jaar later toch plaats was voor een parochie-assistent in de pastorale eenheid heb ik mijn kandidatuur gesteld en daarna de overige drie jaar opleiding afgewerkt. In 2000 ben ik als parochie-assistente aan de slag gegaan.”

“Mijns inziens moeten we priesters de vrije keuze laten om al dan niet te huwen”

Haar taken opsommen is niet eenvoudig. “Er zijn uiteraard de wekelijkse eucharistievieringen, doopsels, huwelijken en begrafenissen, maar er is ook zieken- en doopselbezoek, vormselcatechese, er zijn de misdienaars, er is de schoolcatechese en ten slotte schrijf ik ook nog voor Kerk en Leven. Eigenlijk kan je alles het best samenvatten als mensen samenbrengen en verbinden en op die manier de boodschap en Christus doorgeven. Dit is uiteraard geen negen-tot-vijfjob, maar zo heb ik het ook nooit gezien. Ik mag wel zeggen dat ik van ‘s morgens tot ‘s avonds met mijn werk bezig was en er ook plezier in had. Ik prijs mij heel gelukkig dat ik, in al wat ik deed, de volle steun van Frans en de kinderen heb gekregen, wat onontbeerlijk is om de taak goed te kunnen vervullen.”

nieuwe manieren

In de loop van de jaren is uiteraard een en ander veranderd. “Toen ik begon waren er in Pittem en Egem nog drie vieringen per kerk en had elke parochie nog een priester. Op dit moment telt de pastorale eenheid acht kerken en zijn er twee priesters die alle vieringen voorgaan. Uiteraard is ook het kerkbezoek in de loop der jaren teruggelopen, wat heeft meegespeeld in het beperken van het aantal vieringen.”

“Wellicht zullen een aantal ‘heilige huisjes’ moeten sneuvelen”

Tegen de achtergrond van dat laatste vroegen we Maria hoe zij de toekomst van de Kerk ziet. “We moeten vooral vooruit kijken, nieuwe manieren zoeken om het geloof weer levend te krijgen bij jonge mensen en zeker niet terugdenken aan hoe het was. Ik hoorde ooit iemand zeggen: ‘wanneer we te veel in onze achteruitkijkspiegel kijken, zullen we onvermijdelijk botsen’ en dat is maar al te waar. Uiteraard ligt een pasklare oplossing niet voor het grijpen en wellicht zullen een aantal ‘heilige huisjes’ moeten sneuvelen. Zo zullen we moeten afstappen van het principe van één parochie per kerkgebouw en moeten we toe naar een grote (nieuwe) parochie, waarin een aantal kerkgebouwen gebruikt worden.”

Tegen de stroom in

Dan is er uiteraard de eeuwige vraag rond het celibaat. “Mijns inziens moeten we priesters de vrije keuze laten om al dan niet te huwen. Ik weet uit ondervinding dat je maar een boodschap van geluk kunt uitdragen als je zelf gelukkig bent en een gezin kan daarin als ruggensteun een belangrijke rol spelen.”

Er is ook nog de rol van de vrouw binnen de kerk. “Toen ik bijna twintig jaar geleden als vrouw binnen de kerkgemeenschap actief werd, was dat verre van evident. Ik heb mijn plaats moeten zoeken en soms wel tegen de stroom in moeten zwemmen. Dat is weliswaar wat geëvolueerd, maar er is nog een lange weg te gaan. Zo kan een vrouw, hoe gemotiveerd ook, nog steeds geen diaken worden.”

Tijd voor kleinkinderen

Voor het zwarte gat heeft ze zeker geen schrik. “Ik blijf zeker werkzaam als vrijwilliger op diverse vlakken. Daarnaast wil ik meer tijd vrijmaken voor de kleinkinderen en om samen met Frans dingen te doen. Ten slotte wil ik ook wel eens wat tijd maken om bij het leven zelf stil te staan.”

Privé

Maria Declerck (65) is getrouwd met Frans Vromman (67) en de mama van Eli (40), Eva (38), Jonas (37) en Sarah (31). Zij woont in de Joris Wybostraat en is de trotse oma van twaalf kleinkinderen.

Loopbaan

Maria volgde de opleiding tot verpleegster in Brugge, maar heeft dat beroep maar kort uitgeoefend. Sinds 2000 is ze parochie-assistente voor Pittem en Egem binnen de Pastorale Eenheid Sint-Jakob.

Vrije tijd

In haar weinige vrije tijd gaat ze eenmaal per week tennissen. Daarnaast is ze ook een fervent fietser en actief als vrijwilliger binnen diverse verenigingen.

(Jan Goossens)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier