Leen Pollet uit Kortemark loopt momenteel stage in Gambia

Tijdens de tweedehandsbeurs van de Gezinsbond werden afgelopen zondag heel wat babykleertjes ingezameld voor Leen Pollet (20), die als studente verpleegkunde momenteel stage loopt in Basse, in Gambia. “In het ziekenhuis maak ik heel wat zaken mee waartoe ik in België nooit de kans zou krijgen”, vertelt Leen, die nog tot eind april in Gambia blijft.

Leen Pollet is de jongste dochter van Chris Pollet en Rita Maertens, ze heeft nog een oudere broer Stijn (26) en een zus Lies (23). Leen zit in haar derde jaar verpleegkunde aan de hogeschool Vives in Roeselare.

“Ik ben zeer blij dat we de kans krijgen van de hogeschool om deze ervaring te mogen meemaken”, vertelt ze vanuit Gambia. “Onze hogeschool werkt samen de vzw Contano (Wat in Mandinka, een van de lokale talen, ‘geluk’ betekent, red.). Deze vzw is opgericht in 2015 en ondersteunt kwetsbare vrouwen en kinderen in Basse, voornamelijk op vlak van social welzijn maar nu dus ook op medisch vlak. Basse is een kleine gemeenschap in het oosten van Gambia, in de regio Upper River. We lopen hier stage met vier studenten verpleegkunde uit Vives Roeselare en een student vroedkunde uit Vives Brugge.”

Steriliteit

“De mensen hier zijn zeer vriendelijk. De kindjes spreken je aan met ‘toebab’, wat ‘blanke’ wilt zeggen. Basse beantwoordt aan het typisch beeld dat ik van Afrika had. Maar Banjul, de hoofdstad, is dan weer heel toeristisch en een ideale vakantiebestemming. Dat was voor mij wél een cultuurshock”, ontdekte Leen. “Gambia is een arm land, 60 procent van de mensen leeft onder de armoedegrens”, gaat Leen verder. “De armoede is ook merkbaar op vlak van educatie. De officiële taal in Gambia is Engels, maar enkel het personeel in het ziekenhuis spreekt die taal. Communicatie is dus vaak zeer moeilijk.”

De studenten slapen in een compound van de vzw, op zo’n twee minuten wandelen van het ziekenhuis. “Daar zijn naast een vrouwen- en mannenafdeling, een kraamafdeling/bevallingsruimte en een pediatrie, ook HIV/TBC consultaties, er is een oogkliniek, een laboratorium, apotheker en een operatiezaal waar enkel keizersnedes en sterilisaties plaatsvinden.”

“In het ziekenhuis kan ik zaken meemaken waar ik in België nooit de kans toe zou krijgen. Ik stond deze week in de kraamafdeling en zag dus een aantal bevallingen. Met de materialen die hier aanwezig zijn kan je niet alles doen zoals in België. Maar wat je hebt kan je zeker wel gebruiken, al worden de materialen niet altijd op de juiste manier gebruikt. Ik denk dan aan steriliteit en handhygiëne die vaak minder goed worden toegepast.”

Trouwfeest

“Ook wennen is de manier waarop ze werken in het ziekenhuis. Zo doen verpleegkundigen bijvoorbeeld ook consultaties. Een arts die zeven jaar gestudeerd heeft, en bij ons dus een huisarts is, doet hier curettages en keizersnedes, want een gynaecoloog is niet aanwezig.” Een heel moeilijk moment voor Leen en haar medestudenten was toen een baby overleed. “Er vloeiden traantjes bij ons, maar de verpleegkundige lachte hiermee.”

“De mooiste momenten zijn als lokale mensen ons de cultuur leren kennen: zo zijn we al naar een loopwedstrijd geweest in een school – ik heb nog nooit iemand zo snel zien lopen met gewone schoenen en kleren, waren we te gast op een trouwfeest waar we in twee uur tijd twee keer eten kregen, en werden we meegenomen naar het hoogste punt van Basse.”

Preparé

Leen verblijft twaalf weken in Gambia waarvan tien weken stage waardoor ze nog even tijd hebben om vakantie te nemen dit zullen we doen in Banjul. Eind februari komen haar ouders op bezoek. “Zo zullen ze eens kunnen zien waar ik stage loop. Ze brengen ook veel babykleertjes en medisch materiaal voor het ziekenhuis mee”, legt Leen uit.

“Verder hebben we hier alles wat we moeten hebben, maar ik mis vlees”, lacht ze. “Hier wordt vooral kip en vis gegeten, en ik mis préparé. Wie ik ook heel erg mis, is mijn vriend. Maar dat is een goed teken zeker?”

Leen hoopt de opgedane kennis rond tropical health care te kunnen gebruiken in haar verdere carrière: “Als mensen bijvoorbeeld op reis zijn geweest naar een tropisch land en terugkomen met een besmetting zal ik hopelijk sneller linken kunnen leggen. Ik leer hier ook zelfstandiger en assertiever te zijn. En ik hoop dat ik hierin nog zal groeien de komende weken.”