Koersfotograaf en blogger Roland Desmet uit Dentergem kijkt uit naar wielerklassiekers

Dentergem Roland Desmet is al van kleins af wielerliefhebber. Sinds zijn pensioen kan hij zijn volledige aandacht vestigen op de koers en dat doet hij met veel plezier. De komende weken staat hij zeker met zijn fototoestel in de aanslag tijdens de E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen. Naast de koersfotografie startte hij ook een blog op: ‘rodeden’ staat voor Roland Desmet Dentergem.

Roland, vandaag is jouw grootste passie de koers. Maar als jonge knaap had je vast ook andere hobby’s?

Roland Desmet: “Als jonge gast heb ik nog gevoetbald bij de caféploeg de Zonnesjotters van het café ‘t Zonneke. Maar het mooiste jaar uit mijn jeugd was toen ik 18 jaar was. Ik speelde toen in het orkest The Sergeants als saxofonist en klarinettist. In die tijd waren dj’s nog niet zo populair en werd op trouwfeesten en bals nog vaak een balorkest ingehuurd. We speelden muziek van de jaren 70 en 80, maar ik was ook enorme fan van de Amerikaanse rockband Creedence Clearwater Revival. We traden zowat iedere week op in heel West-Vlaanderen en hebben zo een pak mooie momenten meegemaakt.”

Hoe ben je precies in de koerswereld terechtgekomen?

“Ik ben al van kleins af wielerliefhebber. Het begon allemaal in mijn kindertijd, toen mocht ik tien minuutjes uit mijn bed om naar de koers te kijken op tv. (Roland was als kind lange tijd bedlegerig door astma. red. ). Mijn grootste idool was Rik Van Looy. Mijn verste koersherinnering dateert van toen ik zeven jaar oud was. Er was een koers aan café Het Meike in Aarsele, waarbij de renners rond een ton moesten rijden. Daarna werd ik supporter van de Tieltse wielrenner Sylvère Hellebuyck. Ik volgde hem overal en richtte zelfs een supportersclub voor hem op. Later volgden de gebroeders De Vos en mijn eigen zoon Dieter.”

De mooiste periode in mijn leven was de koersperiode van mijn zoon Dieter

Je bent ook begonnen met een blog. Hoe is die eigenlijk tot stand gekomen?

“Het is allemaal begonnen toen ik op mijn 54ste met pensioen ging. Toen besloot ik om alle fietsroutes over heel West-Vlaanderen af te rijden. Maar na een maand of tien had ik ze allemaal voltooid en had dus opnieuw heel wat vrije tijd. Ik was enorme koers- en fotografieliefhebber en toen kwam het idee om een blog op te starten. Het eerste bericht dat ik plaatste gaf ik als titel ‘Wielrennen en andere dingen’, in eerste instantie wou ik over veel meer dan alleen koers schrijven. Maar al snel beperkte ik mij enkel tot het koersgebeuren. Ik kreeg veel positieve respons van de wielerliefhebbers en mijn blog haalde heel wat bezoekers. Ik schrijf voornamelijk over de koersen in de streek, maar houd mij ook bezig met de overlijdens in het wielermilieu.”

Ben je ook nog op andere manieren actief geweest in de wielerwereld?

“Ik ben lange tijd secretaris geweest van verschillende koersverenigingen in Tielt. Ik wilde ook graag zelf koersen organiseren in Tielt, maar er was nogal veel tegenkanting. Toch kon ik vrij vlug criteriums organiseren en ik heb zelfs na ongeveer vijf jaar toenmalig Belgisch kampioen Dirk Van Verre kunnen strikken. Maar die koers draaide anders uit dan verwacht. Van Verre reed wel mee in de koers, maar geraakte niet ver. Er werden namelijk spijkers op de weg gestrooid, waardoor die wedstrijd compleet in het honderd liep.”

Het is mijn bedoeling om nog lang door te gaan, liefst zolang ik leef want koers is mijn lang leven

“Later kwam ik ook terecht in het bestuur van de Omloop van het Hoogserlei. Ten slotte kon ik mij aansluiten bij de Belgische Wielerbond (BWB), waar ik twee jaar afgevaardigde ben geweest. Zo kon ik aan mijn perskaart komen, heel handig als fotograaf. Ik heb ook ooit eens meegedaan aan een koers, de eerste parochianenkoers in de Oude Stationsstraat in Tielt, maar dat bleef bij een eenmalig iets.”

Wat heeft de koers je geleerd over het leven?

“Volharden, de moed niet laten zakken, na regen komt zonneschijn! Een coureur valt en staat op, rijdt verder en haalt soms nog goede resultaten. De koers kan je vergelijken met het echte leven, ook in het echte leven moet je na tegenslagen voortdoen en niet opgeven. Verdriet verwerk ik in stilte en vaak breng ik mijn overleden dierbaren een bezoek op het kerkhof. Ik verloor mijn broer Luc – ook een fervent wielerfanaat – op vrij jonge leeftijd. Dergelijke zaken laten je nooit meer los.”

Van welke dingen word je blij?

“In de natuur zijn, vogels spotten en allerlei dieren observeren in mijn tuin. Familiebezoeken vind ik fijn en na het zien van mijn kleinkind kan mijn dag niet meer stuk. De eenvoudige dingen des levens dus. De mooiste periode in mijn leven was de koersperiode van mijn zoon Dieter, waar de familie wekelijks samenkwam om hem aan te moedigen. Een prachtige periode met veel mooie momenten en amusement want na overwinningen van zoonlief bleef de familie steevast vieren met alle gevolgen van dien.”

“Een leven zonder koers kan ik mij niet voorstellen. Het leven is mals voor mij geweest: ik heb een lieve vrouw, een fantastische zoon en schoondochter en mijn kleinkind is mijn oogappel. Ik kon de dingen doen die ik wilde en de koers schonk mij zoveel vriendschap en passie dat ik alleen maar oprecht dankbaar kan zijn dat ik die mag meemaken. Het is mijn bedoeling om nog lang door te gaan, liefst zolang ik leef want koers is mijn lang leven!”