De verwoestende brand in de Notre-Dame in Parijs roept herinneringen op. Op 14 augustus 1896 brak er brand uit in de Sint-Pieterskerk in Oostende. Het volledige dak waar werken aan de gang waren, stortte in. Een aantal kerkschatten kon gered worden, net als de westertoren.
De brand brak uit omstreeks de middag. Op dat moment waren er werken aan het dak aan de gang. Een sterke zuidwestenwind wakkerde de vlammen aan. Na een halfuur stond het volledige dak in lichterlaaie. De brandweer kwam erg laat opdagen. Gelukkig was er hotelier August Stracké van hotel Allemagne uit de belendende Kerkstraat die over een eigen brandweerpomp beschikte en met zijn personeel snel ter plaatse was.
Dankzij hen werd het praalgraf van de eerste koningin Louise-Marie, dat nu nog in de Sint-Petrus-en-Pauluskerk te zien is, gered. Toen de pompiers eindelijk arriveerden, met te weinig en gebrekkig functionerend materiaal, hebben die nog een poging ondernomen om het orgel te redden, tevergeefs.
Uiteindelijk kwam alleen de toren, de huidige Peperbusse, ongehavend uit de verwoestende brand. Tot overmaat van ramp bleek er te weinig druk op de waterleiding omdat die in dit stadskwartier werd gebruikt om de liften in de grote grand hotels op de zeedijk te bedienen. Anderhalf uur na het uitbreken van de brand stortte het dak in. Veel bewoners uit het nabije visserskwartier hadden ondertussen al heel wat kerkschatten uit de brand kunnen slepen. De kerk lag in asse en bracht de dagen nadien een massa ramptoeristen op de been. Toen al!
De oorzaak van de brand is nooit opgehelderd. Zelfs koning Leopold II, die de Sint-Pieterskerk onwaardig vond voor zijn geliefde koninklijke hoofdstad aan zee, werd verdacht het brein achter de brand te zijn… De rechtszaak die tegen hem liep, werd later geseponeerd. Ook een leerling-loodgieter, een jongen van amper 12, werd beticht.
Uiteindelijk blijft de kerkbrand tot op vandaag een mysterie en kreeg de koning zijn neogotische Sint-Petrus-en-Pauluskerk.
(ML)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier