Op 1 september bekomt kanunnik Jan Tilleman eervol ontslag als deken van Brugge en pastoor van de eenheid Sint-Donatianus. Hij wordt in beide functies opgevolgd door Philippe Hallein, momenteel nog president van het Grootseminarie. “De grootste confrontatie in Brugge was die met de eenzaamheid. Met onze projecten wilden we zoveel mogelijk mensen uit hun isolement halen”, blikt Tilleman terug.
‘Wat doet een deken nu eigenlijk juist?’, is de eerste vraag die we afscheidnemend deken Jan Tilleman voorschotelen tijdens een dubbelgesprek met zijn opvolger, kanunnik Philippe Hallein.
“In de eerste plaats is een deken ook altijd nog pastoor, in mijn geval van de pastorale eenheid Sint-Donatianus, die diverse Brugse parochies waaronder dus ook Sint-Salvator, omvat. Daarnaast ben ik als deken verantwoordelijk voor de coördinatie en het ondersteunen van de pastorale werking in drie pastorale eenheden en drie federaties. Het decanaat Brugge omvat alle Brugse parochies, met uitzondering van Zeebrugge en Lissewege, en alle parochies van de Stad Damme”, verduidelijkt Jan Tilleman. “De deken is dus de brugfiguur tussen het bisdom en de parochies.”
Eenzaamheid
Tilleman werd 14 jaar geleden aangesteld als pastoor van Sint-Salvator en van de latere pastorale eenheid Sint-Donatianus. In 2013 werd hij deken van het Decanaat Brugge. Daaraan voorafgaand was hij jarenlang actief in het onderwijs, onder meer als leerkracht en directeur in het Sint-Leocollege.
“Toen ik begon als pastoor, maar ook later als deken, werd ik vooral geconfronteerd door de vele mensen die in Brugge in eenzaamheid leven. Ik maakte dan ook zo vlug mogelijk werk van projecten om mensen uit hun isolement te halen”, zegt Tilleman. “Zo is er het parochiaal centrum Het Meersenhuis waar iedere dinsdag en donderdag laagdrempelige ontmoetingsmomenten plaats vinden.”
“En in onze Open Balie in de Baliestraat ontvangen we iedere voormiddag mensen die het op allerlei vlakken wat moeilijk hebben. Waar nodig verwijzen we de mensen van daaruit ook door naar gespecialiseerde diensten, onder meer naar het OCMW.”
“Veel mensen hebben het ook moeilijk met het alleen zijn op zondag. Ze lopen dan wat verloren. Daarom organiseren we iedere laatste zondag van de maand een ontbijt in de Agapezaal in de Jan Boninstraat. Daar komen telkens toch zo’n 60 à 70 mensen op af.”
“Eén keer per maand organiseren we een receptie na de zondagsmis. Ik merk dat mensen na de mis graag nog eens hun ervaringen of ideëen met elkaar delen. Vroeger gingen de kerkgangers op café na de mis. Die gewoonte is om allerlei redenen weg gedeemsterd maar die nood aan ontmoeting blijft er wel.”
“Mensen hebben nood aan ontmoeting en ook aan stilte en rust”
“Naast die nood aan ontmoeting ervaar ik ook een grote nood aan stilte en rust. Veel mensen genieten er van om eens een kerk binnen te wandelen, ook los van een viering. Ze komen er tot rust. Elke woensdag organiseren we om 21 uur trouwens een nocturneviering in de kathedraal. Daarbij mogen jongeren ook zelf muziek maken op hun favoriete instrument.”
Jan Tilleman vertelt dat huisbezoeken voor hem altijd heel belangrijk zijn geweest. Zeker bij belangrijke momenten in het leven zoals bij geboorte en bij sterfgevallen.
“Ik heb veel mooie dagen meegemaakt als pastoor maar het spreekt voor zich dat het pedofilieschandaal rond Roger Vangheluwe een absoluut dieptepunt was. Dat waren echt zwarte dagen. We hebben daar als Kerk gelukkig wel veel uit geleerd. Het schandaal heeft het denken zeker veranderd. Of die wonden nu geheeld zijn? Jammer genoeg nog niet helemaal vrees ik. Dit is niet iets wat je zomaar kunt klasseren.”
Verrassing
Kanunnik Jan Tilleman wordt op 1 september opgevolgd als pastoor en als deken door kanunnik Philippe Hallein.
“Ik kom uit Roeselare en ben tot nu toe vooral bezig geweest met onderwijstaken, zoals leraar in Roeselare. Toen er kort na elkaar twee jongeren stierven in een verkeersongeluk voelde ik me echt wel ‘pastoor’ doordat ik vrienden, medeleerlingen en familie moest troosten, steun bieden”, vertelt Philippe Hallein.
“Ik studeerde later nog verder in Rome en geef er nu ook zelf enkele weken per jaar les. Ik ben ook verbonden aan de priesteropleiding in Brugge en werd president van het Grootseminarie. Zoals bekend besloot de bisschop om de eigenlijke priesteropleiding te verhuizen naar het Seminarie in Leuven, waardoor mijn opdrachtvoor een groot stuk weg viel. Toch blijven de pastorale werking en de stages, vanuit Brugge georganiseerd worden. Dus ik blijf wel rector voor die opleidingen.”
“Dat ik tot pastoor en deken zou aangesteld worden, was voor mij echt wel een verrassing. Ik grijp deze kans met beide handen want zo maak ik kennis met een nieuw aspect van het priester zijn. Het is niet mijn bedoeling om direct de grote verandering in te luiden. Ik wil eerst met zoveel mogelijk mensen en groepen kennis maken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier