De Pittemse wielertoeristenclub WTC Gerowi viert dit jaar zijn gouden jubileum. Wat 50 jaar geleden begon als een sportief onderonsje tussen drie vrienden is uitgegroeid tot een bloeiende club met toekomstambities.
“De club is eerder per toeval ontstaan”, begint Germain Houttekier, de enige nog levende oprichter, zijn verhaal. “Ik koerste destijds bij de pompiers en keerde terug van een training toen Willy Claeys bij mij op bezoek kwam. We praatten wat over mijn trainingen en Willy stelde voor om samen eens een ritje te maken en meteen ook Roger Joye, die fietsenmaker was, mee te vragen. Na samen een paar ritjes gemaakt te hebben, kwam het idee om een club op te richten. We stippelden wat ritjes uit, vroegen hier en daar wat mensen om mee te gaan en al snel hadden we een 20-tal leden. Als naam voor de club kwamen we na wat zoeken uit bij ‘Gerowi’, een combinatie van de eerste letters van onze namen.”
Verzekering
“Tijdens een van onze eerste ritten was het enthousiasme echter zo groot, dat er enkelen tegen de grond gingen”, herinnert Germain zich. “Dit deed ons beseffen dat een verzekering zeker nodig was. We voerden dus lidgeld van 100 frank (2,5 euro) in, waarmee onder andere de verzekering van 1.200 frank (30 euro) kon betaald worden.”
“Uiteraard ging het er toen minder professioneel aan toe dan nu”, gaat Gilbert Bolle, lid van het eerste uur, verder. “Niet iedereen beschikte bijvoorbeeld over een koersfiets. Sommigen vezen de spatborden van hun gewone fiets, draaiden het stuur ondersteboven en klaar waren ze. Ook de uitrustingen waren een allegaartje van allerlei modellen en kleuren. Een eerste mijlpaal was toen we onze eerste truitjes kregen, die nog in wol gemaakt waren. Aan het eind van de jaren 80 werden dat voor het eerst zijden truitjes. In tegenstelling tot vandaag reden we toen ook niet het jaar rond. We begonnen in april en in september werd de riem er afgelegd. We reden enkel op zondag en deden ritten van zo’n 80 km aan een gemiddelde van 20 km/u. We organiseerden wel tweemaal per jaar een daguitstap naar bijvoorbeeld Sluis of de zee.”
Zaterdagrijders
“In de loop der jaren is de club uiteraard heel wat geëvolueerd”, gaat Guido Huys verder. “De ritten werden langer, er werd niet alleen op zondag maar ook gedurende de week gereden en het materiaal werd professioneler. Dat alles zorgde ervoor dat de snelheden de hoogte in gingen. Omdat niet iedereen het hoge tempo kon en wilde volgen, werd in 1994 beslist de leden op te splitsen in een A- en B-groep. Een kleine tien jaar geleden kwamen daar, onder meer onder impuls van een aantal dames in de club, de zaterdagrijders bij. Die doen kleinere tochten en de gezelligheid is het belangrijkst.”
“In 1999 werd na rijp beraad besloten voor de eerste maal een fietsreis naar Lourdes te organiseren”, vertelt ex-voorzitter en initiatiefnemer Joan Geurs. “Dat was toen – zonder internet, gps en gsm – een hele onderneming. Met behulp van twaalf wegenkaarten werd de route van 1.204 km uitgestippeld en werden hotels gezocht. Met elf leden vertrokken we voor een zevendaagse trip van per dag 160 tot 170 km. Die viel zo goed mee dat we in 2009 besloten nogmaals de reis te doen, maar nu in acht dagen. Vorig jaar werd de Lourdesreis een derde keer georganiseerd, omdat diverse mensen die er destijds niet bij waren ook dit avontuur eens wilden beleven.”
Gemotiveerde groep
“We zouden dit uiteraard niet allemaal hebben kunnen realiseren, gedurende de voorbije 50 jaar, zonder tal van gemotiveerde medewerkers die zich al die jaren ingezet hebben”, besluit huidig voorzitter Robert Vandevoorde. “We hebben nooit de grootste willen zijn, maar hebben er steeds over gewaakt dat er een familiale sfeer binnen de club heerste. We zijn blij dat we op dit moment, naast een aantal ervaren rotten, ook diverse jonge krachten in het bestuur hebben, die ons werk willen voortzetten met de broodnodige motivatie. We zien de toekomst dan ook hoopvol en met ambitie tegemoet.”
(JG)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier