De decanale Sint-Tillokerk liep vanmiddag helemaal vol met mensen die afscheid kwamen nemen van Peter Defreyne. De Izegemse advocaat en politicus overleed vorige week vrijdag aan de gevolgen van kanker.
Het werd een sobere uitvaartplechtigheid. “Peter Defreyne had dit zelf zo gewenst”, nam een familielid het woord bij aanvang van de viering. Eigenlijk getuigde iedereen hetzelfde: al wie in zijn laatste levensweken hulp kwam aanbieden, kreeg eigenlijk hulp van Peter. Hij was immens bekommerd om wie achterbleef.
De viering werd bijgewoond door tal van politici: minister Hilde Crevits, Stefaan De Clerck, Joachim Coens, enkele gedeputeerden, enz. Ook elke politieke familie uit de Izegemse gemeenteraad was vertegenwoordigd. Allen herinneren ze zich Peter Defreyne als iemand die echt voor zijn standpunt ging, maar buiten de politiek evengoed met iedereen bruggen kon bouwen.
Vooraan in de kerk prijkte zijn toga. Een stille getuige van zijn andere roeping: de balie. Ook uit die wereld waren kwam tal van mensen een laatste eer betuigen. “Peter hield eraan dat zijn toga hier vandaag aanwezig zou zijn. De toga staat symbool voor de waarde die hij hechtte aan onze instituties, aan ons vaderland, het koningshuis, aan tradities ook, religieuze hoogdagen maar ook herdenkingsplechtigheden zoals vandaag op 11 november”, aldus pastor Griet Van Coillie die voorging in de dienst samen met deken Herman Lecluyse.
“Mijn leven was nog lang niet af. Te horen dat ik kanker had, was voor mij dan ook een zware slag. Maar ondanks mijn geknok en steun van iedereen, kreeg ik te horen, je gaat spoedig heen. Niet de dood maakt mij bang, maar mijn allerliefsten achterlaten.” Het is de tekst die Peter Defreyne op zijn rouwkaartje liet optekenen. Bewust prijkt er geen foto op, wel een bronzen beeld. “Het beeld dat centraal stond tijdens zijn ziekenzalving”, aldus pastor Griet Van Coillie.
Op het einde van de uitvaartdienst nam Stefaan De Clerck nog even het woord waarin hij het leven en karakter schetste van Peter als collega, partijgenoot en vriend. Een vriend die zijn lot aanvaardde. “Verdrietig maar berustend, dankbaar voor het mooie leven dat hij heeft gehad en niet had gewild dat het anders was geweest”, klonk het nog.
(FM – Foto’s FM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier