In memoriam: Roger Eeckhout uit Meulebeke: “Hij leefde voor zijn bedrijven en familie”

Morgen, zaterdag 1 december, wordt afscheid genomen van Roger Eeckhout. De 90 jaar oude man kwam om het leven bij een zwaar ongeval aan de spoorwegovergang tussen Meulebeke en Tielt. Zijn plotse dood laat bij een pak mensen diepe wonden na. “Onze papa was een gouden man”, zegt dochter Chantal. “Het is niet te vatten dat hij er niet meer is.”

Hoe het ongeval precies is kunnen gebeuren, is nog altijd niet duidelijk. Feit is dat Roger Eeckhout (90) donderdagmiddag 22 november rond 12.45 uur aan de gesloten slagbomen van de Meulebeeksesteenweg in Tielt stond te wachten, maar zijn BMW werd gegrepen door een voorbijrazende trein. De klap moet ongemeen hevig geweest zijn, want het motorblok werd uit de wagen geslingerd.

“Papa was die middag gewoon om een krant gereden”, zuchten dochter Chantal (56) en kleinzoon Gregory Ciers (28). “Alleen is hij nooit meer teruggekeerd. En dat doet ons allemaal erg veel pijn.”

Roger Eeckhout kan je gerust als het prototype van de selfmade man omschrijven. Hij zag het levenslicht op 1 juli 1928 en vormde met zijn echtgenote Suzanne Verheyen (86) al 70 jaar een gelukkig koppel. “En liefst 65 daarvan waren ze ook getrouwd. Normaal zouden we binnenkort nog een groot familiefeest organiseren om hun jubileum te vieren…“

Keiharde werker

In 1946 ging Roger van start met een eigen dakwerkbedrijf, dat doorheen de jaren omgedoopt werd tot Meulebeekse Dakwerken en nu door de familie gerund wordt. “Hij heeft zijn hele leven keihard gewerkt. In de zetel zitten, dat deed hij alleen om naar de wedstrijden van Club Brugge te kijken. Eigenlijk was onze papa en pepe de klok rond in de weer. Ook nu nog, hoewel hij al 90 jaar was, bleef hij met de bedrijven bezig. Zo zat hij nu eenmaal in elkaar.”

“Wanneer papa mensen in feeststemming mocht vervoeren, was hij de gelukkigste mens op aarde” – dochter Chantal

Naast het dakwerkbedrijf was Roger ook de bezieler van het overbekende Ceremonie Roger. “Dat was zijn grote passie”, klinkt het. “Alles is begonnen met een eerste oldtimer die hij ergens begin jaren 60 op de kop heeft getikt: een Corre-La Licorne, een legendarisch Frans automerk. Hij wilde die zelf restaureren, maar dat is er nooit van gekomen.”

Duizenden huwelijken

Toch was die bewuste aankoop voldoende om het vuur eeuwig te laten branden bij Roger. “Al snel volgde een Citroën B14 en daarmee vervoerde pepe zijn eerste klanten”, pikt Gregory in. “Door de jaren heen breidde hij het wagenpark verder uit en begin jaren 80 werd de eerste bus aangekocht. Die zijn ondertussen het keurmerk van Ceremonie Roger geworden. Pepe was dakwerker van beroep, maar de ceremoniewagens waren zijn grote passie. Als bij toeval is die zaak gegroeid, maar hij beschouwde het echt als zijn kindje. Wanneer hij mensen in feeststemming mocht vervoeren, was hij de gelukkigste mens op aarde.”

Tot zijn 80ste toerde Roger nog met zijn wagens en autobussen rond. “Maar toen vond hij zelf dat de tijd rijp was om het stuur uit handen te geven. Al nam hij die beslissing met veel spijt in het hart”, zegt Chantal. “Elke keer wanneer de bussen het depot verlieten, stond hij die uit te zwaaien.”

“Een man met een gouden hart en een uitstekend buikgevoel. Hij was terecht trots op wat hij verwezenlijkt had” – dochter Chantal en kleinzoon Gregory Ciers

Hoeveel huwelijken Roger zelf begeleid heeft, is niet meer te tellen, valt te horen. “Dat moeten er in al die jaren enkele duizenden geweest zijn. En elk feest deed hij met hart en ziel. Klant was altijd koning bij onze papa. Die spreuk hing zelfs in zijn kantoor. Niet enkel in België deed zijn naam een belletje rinkelen, hij was tot in Noord-Frankrijk en Nederland actief.”

Steunbetuigingen

Roger Eeckhout was een gedreven zakenman, zeggen Chantal en Gregory. “Iemand die leefde voor zijn bedrijven en zijn familie. Een man met een gouden hart en een uitstekend buikgevoel. Hij was terecht trots op wat hij verwezenlijkt had.”

Roger was ook erg geliefd, zo blijkt. “Al die jaren heeft hij ontelbaar veel mensen gelukkig gemaakt en nu krijgen we uit tal van onverwachte hoeken steunbetuigingen. Mensen die tien, twintig jaar geleden op Ceremonie Roger een beroep deden, betuigen nu hun medeleven. Dat doet ons wel goed.”

Citroën DS aan de kerk?

Zowel de Meulebeekse Dakwerken als Ceremonie Roger worden nu voortgezet door de nazaten van Roger. “En dat zullen we met evenveel passie als papa zelf doen”, benadrukt Chantal. “We willen zijn verhaal voortzetten. Binnen twee weken wordt ons wagenpark trouwens met een nieuwe gerestaureerde oldtimerbus uitgebreid. Dat zal een speciaal moment zijn, want papa was erg begaan met die aankoop.”

Zaterdag wordt in de Meulebeekse Sint-Amanduskerk afscheid genomen van Roger. “Misschien zullen we zijn Citroën DS aan het portaal plaatsen“, aldus Gregory. “Dat was pepe’s lievelingsauto. Tot vijf jaar geleden ging hij er ook nog zelf de baan mee op. Hij koesterde die wagen écht.”

Een gouden man

Klopt, zegt Chantal. “Hij praatte trouwens tegen ál zijn voertuigen. Iets wat ik van papa heb geërfd. Ach, het is en blijft bijzonder jammer dat we onze pater familias op deze manier moeten afgeven. Hij was in prima conditie en is in zijn hele leven nooit zwaar ziek geweest. In 1982 raakte hij betrokken in een zwaar ongeval met een heftruck, waarbij hij zijn twee hielen brak. De artsen zeiden dat papa nooit meer zou kunnen stappen, maar dat was buiten zijn wilskracht gerekend. Het typeerde hem helemaal. Nooit opgeven en doordoen. Een gouden man. Maar het noodlot heeft beslist dat we nu afscheid moeten nemen.”

Roger Eeckhout was de vader van Chantal (56, getrouwd met Frank Ciers) en Sonja (60, getrouwd met Luc Pauwels). Hij was de grootvader van Gregory (28), Leslie (34) en Tracey (32). Roger was ook de overgrootvader van Laurence (5) en Axelle (3).