Ieperse regisseur Annabel Verbeke over haar topfilm
De best bekeken documentaire op Canvas in 2018. Die pluim mag de Ieperse regisseur Annabel Verbeke (32) op haar hoed steken. Met We Will Remember Them gooide ze bovendien hoge ogen op binnen- en buitenlandse filmfestivals.
Het gaat hard voor de gewezen Ieperse, die zich nu vanuit Gent vooral focust op de vele filmprojecten die op stapel staan. Annabel herinnert zich nog goed wanneer ze die afslag voor de filmwereld koos. “Ik volgde toneelles aan dé Academie in Ieper en vond het creëren van iets wel tof. Het verzinnen van een groter verhaal sprak me wel aan. Het was op aangeven van mijn mama dat ik uiteindelijk gekozen heb voor de Brusselse filmschool RITCS, maar ik had ook een plan B. Mocht het op de filmschool niet lukken, dan zag ik zeker ook iets in interieur-vormgeving. Uiteindelijk heb je daar als regisseur, bewust of onbewust, ook oog voor.”
Cinema Oud Yper
Haar eerste filmervaring deed ze uiteraard op in Ieper. “Ik heb goede herinneringen aan de ijspralines van Cinema Oud Yper”, lacht ze. “Die at ik telkens ik er als kind naartoe ging. Jammer genoeg sloot de bioscoop, maar gelukkig konden we daarna als 15-jarige in onze bib terecht voor dvd’s. Eigenlijk verdient Ieper wel een eigen bioscoop.” Haar studies als regisseur rondde ze succesvol af en haar afstudeerfilm ‘Les Enfants de la mer/mère’ uit 2010 werd geselecteerd door 20 festivals. Het leverde haar 8 internationale filmprijzen op. Toch is Annabel nog het meest trots op haar wildcard die ze kreeg van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF). “Hierdoor heb ik de documentaire ‘We Will Remember Them’ kunnen maken. Ik noem het zelf een non-historisch tijdsdocument over herdenken. Het deed me wel iets dat de VRT de docu uitgezonden heeft in prime time op 11 november. Een mooier moment om dit eerbetoon te programmeren kun je in feite niet bedenken.” Voor ‘We Will Remember Them’ probeerde Annabel iets nieuws. “Het is een aaneenschakeling van impressies en fascinaties, waarbij ik inspeel op het moment en de observatie. Het begin was het moeilijkst, maar ik voelde de drang om iets te vertellen.”
Filmbubbel
Annabel had liefst 40 uur filmopnames. “Reduceren is de boodschap, maar soms zie je het niet omdat je zo in de bubbel van je film leeft. De selectie van de beelden doe ik nog altijd vooral zelf, maar ik werk volgens een stappenplan en het vraagt tijd om door zo’n proces te gaan. Voor een documentaire is dat met een vrij kleine ploeg van drie personen, terwijl het bij televisie met een vrij groot team gebeurt. Vooraf alles op papier zetten is misschien nog het gemakkelijkst, maar het moet vooral goed in mijn hoofd zitten. Gelukkig heb ik ook niet snel last van stress. Hoe verder je in het proces zit, hoe gerichter je kan gaan filmen. En ik wil zeker niet telkens in eenzelfde patroon vervallen, door bijvoorbeeld steeds dezelfde verteltechniek te gaan gebruiken. Dan ga ik liever eens op mijn bek door iets nieuws uit te proberen. Een stempel als regisseur is goed, maar je moet toch steeds kunnen verrassen.”
Annabel kreeg de kans om zich te bewijzen met We Will Remember Them en dat leverde ook een positief resultaat op. “Ongewild legde ik mezelf een druk op om een fantastisch werk te maken. Ik krijg hier een kans, dus ik moet me gaan bewijzen. Het had zelfs verlammend kunnen werken, maar ik heb het niet zover laten komen. Gelukkig bleek dat dit nergens voor nodig was, want in het jaarrapport 2018 van het VAF bleek ‘We Will Remember Them’ de best bekeken documentaire. Ik had dat niet verwacht, want het is geen klassieke documentaire met interviews.”
Mijn film heeft mensen doen nadenken over herdenken
Annabel kreeg een beginbudget van 40.000 euro ter beschikking. “Toch bleek dit niet voldoende om ‘We Will Remember Them’ te verwezenlijken. Het zal uiteindelijk zo’n 130.000 euro gekost hebben. De aandacht die we ermee gekregen hebben, maakt het zeker de moeite. Al zijn de reacties van de mensen, zeker als je weet dat ze niet echt iets met film hebben, nog zoveel waardevoller.”
Souvenirs
En hoe kijkt Annabel zelf naar de vierjarige herdenking van de Grote Oorlog? “Doordat ik uit Ieper afkomstig ben, vind ik het wel een deel van mijn identiteit. Al vind ik bepaalde gedragingen van mensen wel heel absurd, zeker als je kijkt naar de souvenir-industrie. Gelukkig heeft mijn film mensen doen nadenken over herdenken. Het is absoluut geen kritiek, zie het eerder als een vaststelling over gedrag van mensen in groep of als individu. Ik worstel zelf een beetje met het absurdistische van het leven zelf. Sommigen zijn verbaasd dat ik op mijn leeftijd al zo bezig ben met het nihilistische. Het leven op zich is dan in mijn ogen heel relatief. Al is het wel mooi om zien hoe iedereen zin zoekt in het leven. En ik steek daar veel van op en het verwondert me telkens weer.” Genoeg levensfilosofie, laten we kijken wat er verder op stapel staat voor Annabel, die ook al regisseerde voor Topdokters (Vier) of Pop-o-rama (Canvas). “Met het filmsysteem waarin we hier werken ben je al vlug drie jaar bezig met een project en dat frustreert soms. Het zou allemaal iets vlugger mogen gaan, maar het heeft onder andere te maken met binnenhalen van voldoende subsidies. Tegelijkertijd worden hierdoor de projecten zeer intens ontwikkeld en voorbereid, wat ook tot betere films leidt. Daarom probeer ik verschillende projecten door elkaar te combineren. Zo ben ik nu ook bezig met ‘t(w)o work’ waar ik overkoepelend regisseur ben voor zes collega’s uit Japan, Colombia, Georgië, Ghana, Syrië en Libanon. Het gaat over migratie en werkgelegenheid: allemaal bijzonder actueel. Dat zou af moeten zijn eind 2020 of in het voorjaar van 2021.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier