Huguette Deloddere: “Alles wat ik kan, heb ik al doende geleerd”

Kurt Vandemaele
Kurt Vandemaele Reporter

Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Maak kennis met Huguette, die haar carrière ooit begon als model.

Iedereen heeft een verhaal, sommigen hebben er vele. Huguette Deloddere is een wandelende bibliotheek. Ik kom haar tegen in het centrum van Marke. Het is geen weer om een hond door te jagen, laat staan een boeiend mens in te interviewen, en zo komen we terecht in ‘Odelie’, een gezellige koffiebar waar Huguette weleens vaker komt, tussen de vele omzwervingen door. “Ik kom hier de krant lezen, of ik zit wat te werken of gewoon een koffietje te drinken. Ik hou van de ambiance. Gezellig en heel volks. Je hoort hier prachtige verhalen van gewone mensen. En soms stoot je op een verloren ziel. De bazin is zelf fotografe geweest. We hebben nog samengewerkt. Aan een project voor Klara. Samen een sfeertje neergezet.”

Wanneer ik vraag wat ze doet, antwoordt ze “Eigenlijk een beetje van alles” en ook “sferen creëren”. Niet veel later laat ze zich ontvallen dat ze alles wat ze ooit heeft gedaan, al doende heeft geleerd. Ze was nog te jong om thuis weg te trekken, maar allerlei woelige situaties dreven haar naar Amsterdam. Ze herinnert zich de prille jaren waarin ze geen vaste verblijfplaats had. Dagelijks belde ze uit een telefooncel naar ‘Model’s Office’, waar ze een contract had als fotomodel, om te horen of er werk was. In die tijd ging er geen week voorbij zonder dat Huguette in Flair of andere bladen prijkte. Als model leerde ze zichzelf schminken. Ze zag ook hoe modellen vaak in decors werden neergezet. En ze gaf haar ogen de kost. Ze bleek talent te hebben voor het aankleden van mensen en interieurs. En bleek het nodig om ook de menselijke façades wat bij te werken, dan nam ze die klus erbij.

Zo werd ze stiliste voor publiciteitsfotografie en mediaopdrachten, costumière in het theater en schminkster voor tal van opdrachten: interieurs en mensen. Ze cast ook mensen met een speciale uitstraling. “Altijd met de bedoeling om een mooi beeld te hebben, dat mensen zeggen: dat wil ik.” En mensen willen haar. Soms brachten opdrachten haar in New York, Indië of China. Theatermonument Peter De Graaf beroept zich al jaren op haar expertise. Het legendarische typetje van Sjamayee destijds op de BRT zou er zonder haar niet zo opvallend anders uitgezien hebben. Als schminkster moest ze ook vaak politici van een geloofwaardig gezicht voorzien. “In het begin was dat vaak met trillende handen. Ik was bang dat ik iets verkeerd zou zeggen tegen die mensen.”

Ze werd voor de leeuwen gegooid toen ze Bert Anciaux moest schminken. “Hij moest op de foto in een circuskooi met echte leeuwen,” herinnert ze zich. Mede door haar verzamelwoede kocht ze in Marke een hangar om in te wonen. “Ik rij er binnen met mijn bestelwagen en het ligt er volgestouwd met materiaal ‘dat ooit nog van pas kan komen.’ Toen mijn kinderen kleiner waren, ergerden ze zich er blauw aan. Ze wilden in een gewoon huis wonen, zoals iedereen. Nu vinden ze het wel cool, denk ik.” En intussen is Huguette zich nog maar eens aan het heruitvinden. “Ik geef meer en meer workshops: moodboards voor je interieur met kleuradvies, psychologie van kleur voor jezelf en je omgeving en face yoga.”