Henriette Houtteman: zingend naar honderd jaar

“Nee, ik had nooit kunnen denken dat ik 100 jaar zou worden”, zegt Henriette Houtteman uit Heule. “Slechts één keer dacht ik eraan. Toen mijn broer en mijn zus 50 jaar getrouwd waren en ik dat niet kon halen doordat mijn man gestorven was, zei ik: ‘En als ík 100 word, kan ik ook eens goed vieren!'” En kijk, op 16 augustus is het zo ver. Een dag met een keer… De kwieke dame die nog altijd een onaangetast geheugen heeft, mag straks in wzc Ter Melle 100 kaarsjes uitblazen. Misschien zingt ze dan zelf een feestlied, want zingen heeft ze haar leven lang gedaan.

Henriette woonde bijna heel haar leven in Heule maar geboren is ze – officieel als Hendrika – in de laatste maanden van de Eerste Wereldoorlog in Kortrijk, in het toenmalige café De Mol in de Meensesteenweg, het laatste huis van grondgebied Kortrijk. Ze was de tweede van vier kinderen van Jozef Houtteman en Marie Surmont.

Haar vader was van Tielt afkomstig en was vóór de oorlog al naar Kortrijk gekomen om bij de Spoorwegen te werken als machinist. Ook zijn echtgenote kwam hij daar ‘op het spoor’, want ze was de dochter van een seinwachter. Het gezin verhuisde algauw naar Heule, eerst in de Kortrijksestraat ter hoogte van de Molenstraat, daarna in de Bissegemsestraat. In 1925 bouwden Henriettes ouders dan een woonst op de hoek van de Moorseelse- en de Bissegemsestraat, zodat Henriette grotendeels haar jeugd doorbracht op de Haantjeshoek (later ook Fatimawijk genoemd).

“Iedereen vraagt hoe je 100 wordt, ik neem gewoon elke dag zoals hij komt”

Te voet van de Haantjeshoek trok Henriette naar de meisjesschool in de Mellestraat en de laatste jaren nog naar de Rekollettenstraat in Kortrijk. Op haar veertiende ging ze dan als naaister werken bij Julia Segaert in de Schinckelstraat in Kortrijk. Tot er een zekere Albert Lacombe in haar leven kwam. De jongeman uit de Markesteenweg zag wel iets in dat ‘mooie meisje van de Haantjeshoek’.

Getrouwd in WO II

Intussen zaten we in de Tweede Wereldoorlog. ” Sommigen wachtten om te trouwen tot na de oorlog, maar wij zijn toch in 1942 in het bootje gestapt”, zegt Henriette, “hij was 26, ik 24 en we wisten niet hoelang die oorlog ging duren. We gingen opnieuw in de Bissegemsestraat wonen in het eerste huis over de tweede spoorweg naast een tante. Eind de jaren vijftig zijn we dan verhuisd naar de Koning Leopold I-laan in de ‘nieuwe wijk’, waar ik tot vorig jaar ben blijven wonen.”

Henriettes man Albert werkte eerst als mecanicien in de weverij De Jaegher in de Bissegemsestraat. “Zelf heb ik voor die firma thuis veel zijden plastrons gemaakt”, zegt Henriette. Daarna werd Albert meestergast bij het meubelbeslagbedrijf Metakor. Helaas heeft hij zijn pensioenleeftijd niet gehaald. Hij kreeg eerst een hartinfarct en is dan in 1973 op 57-jarige leeftijd overleden. Henriette is dus nu al 45 jaar weduwe.

Henriette is moeder van drie kinderen: Arlette (75), getrouwd met Luc Soens, woont in Heule; Walter (71) woont in Kortrijk; Edith (67), getrouwd met Julien Leo, woont in Wemmel. Er zijn zes kleinkinderen en acht achterkleinkinderen. “Mijn broer en zussen zijn gestorven en ook al mijn kozijns en nichten, maar ik heb een goede familieband met mijn eigen familie maar ook met achterneven en achternichten van de twee kanten.”

Een goed geheugen

“Ja, iedereen vraagt hoe je 100 wordt”, zegt Henriette. “Het zit niet echt in de familie. Mijn vader werd maar 65, mijn moeder 78. Mijn broer Jules, die in Lendelede woonde, werd wel 92. Ik neem gewoon elk dag zoals hij komt. En ik heb het geluk gehad van een goede gezondheid te genieten en ik heb een goed geheugen, nog altijd. Of het ermee te maken heeft, weet ik niet, maar ik heb ook altijd graag gezongen terwijl ik aan het werk was. Mijn vader zei eens: ‘Het zal mij deren als Henriette het huis uit is, dat ik haar niet meer zal kunnen horen zingen’. Op school zong ik al van ‘t Zijn weiden als wiegende zeeën en ook De vier jaargetijden heb ik veel gezongen. Ik ken de tekst nog.”

Sinds september 2017 verblijft Henriette in Ter Melle. Ze zal er nu de derde 100-jarige zijn, na Albert Delaere (intussen 101 sinds januari) en Maria Devriendt (100 sinds oktober) die van Heule-Watermolen komt. In Huize Sparrenhof in de Steenstraat is er dan nog de 105-jarige zuster Rachel Vannieuwenhuyse.

Trouwe KW-lezer

“Ik begin het hier intussen allemaal een beetje te kennen”, zegt Henriette, die weigert om een rollator of stok te gebruiken… Af en toe gaat ze nog eens bij de kinderen, ze neemt deel aan allerlei activiteiten én om de twee weken komt Eric Depoortere haar ophalen om in De Nieuwe Lente een kaartje te leggen. Voor de rest kijkt ze ‘s avonds wat tv en niet te vergeten: op vrijdag is ze trouwe lezer van onze krant! Op Maria Hemelvaart 15 augustus wordt Henriettes verjaardag gevierd in familiekring en donderdag op haar verjaardag zelf wordt ze in het woonzorgcentrum getrakteerd op een feestje mét feestmaaltijd. Het menu mocht ze zelf kiezen: tomaat-garnaal en gelardeerd varkensgebraad. Smakelijk!

(NOM)