Febe (17) en reddende engel Cindy: “Dolblij dat we elkaar hebben teruggevonden”

Het begon als een verkeersongeval en het eindigde in een zoektocht die heel wat mensen online in de ban hield. Wie was de onbekende dame die de 17-jarige Febe Strobbe-Tanghe hielp nadat ze door een bestelwagen werd aangereden? Uw krant zocht én vond de dame in kwestie.

De start van het verhaal is een aanrijding die Febe het liefst zo snel mogelijk wil vergeten. “Maandagavond reed ik met mijn fiets in de Moeskroenstraat naar huis. Iets na 18 uur passeerde ik voorbij het kruispunt met de Diefhondstraat, toen een bestelwagen wegreed. De chauffeur had me niet gezien en schepte mij samen met mijn fiets op. Halverwege de straat kwam hij tot stilstand en daar lag ik dan”.

Febe heeft nog altijd wat last van haar verwondingen maar ze recupereert verbazingwekkend snel. “Ik speel voetbal bij de meisjesploeg van U15 Menen en de dokters wisten me te vertellen dat het dankzij mijn spieren is dat ik er relatief goed ben uitgekomen. Het had veel erger kunnen zijn.”

Auto dwars over weg

Het ongeval zelf, hoe pijnlijk voor Febe ook, is op zich niet zo uitzonderlijk. Het is vooral wat erop volgde dat heel wat harten heeft beroerd. “Toen ik op de grond lag, had ik pijn en was ik bang”, gaat Febe verder. “De chauffeur van de bestelwagen had me niet gezien en hij kon er ook niets aan doen. Onmiddellijk na het ongeval is hij gestopt om me te helpen maar hij was ook de pedalen kwijt. Uit het niets zag ik een auto verschijnen die zich dwars over de weg plaatste. De auto blokkeerde het verkeer en een dame stapte uit. Ze begon mij onmiddellijk te verzorgen en is bij mij gebleven tot de MUG en de ambulance ter plaatse waren. Ze heeft er ook voor gezorgd dat niemand mij kon aanraken en probeerde mij te kalmeren. Eenmaal de ambulance er was, gaf de dame een volledige beschrijving van alles wat er was gebeurd zodat de ambulanciers de verzorging konden overnemen. Toen ik vertrok met de ziekenwagen verloor ik haar uit het oog.”

Ik ben dolblij dat we elkaar via jullie krant hebben gevonden en we blijven vast en zeker contact houden – Cindy Desplancke

Febe startte een grote zoektocht met één enkel doel: het terugvinden van die dame. “Ze heeft echt iets heel bijzonders gedaan voor mij, ik wilde haar koste wat het kost terugvinden om haar te kunnen bedanken. Ze was mijn beschermengel en ik kon dat niet zomaar voorbij laten gaan. Via jullie krant lanceerde ik een oproep en die had resultaat.”

Massaal opgepikt

De oproep die op de website van Krant van West-Vlaanderen werd gelanceerd, werd massaal opgepikt en kwam uiteindelijk ook bij de dame in kwestie terecht. Cindy Desplancke (44) uit Moorsele werd wat overdonderd door de gigantische respons. “Ik zat op een vergadering toen ik plots een bericht kreeg. Vrienden vertelden me dat de krant mij waarschijnlijk aan het zoeken was, maar ze waren het niet zeker. Ik heb toen zelf de krant geraadpleegd en ik herkende Febe meteen.”

Haar heldendaad bekijkt Cindy op een nuchtere manier. “Ik heb gedaan wat moest gebeuren, daar bestaat geen twijfel over”, klinkt het. “Ik kwam in de Moeskroenstraat terecht in een file terwijl ik op weg was naar een patiënt (Cindy is zelfstandig thuisverpleegster, red.) dus besloot ik uit te stappen en te kijken wat er gaande was. Ik zag meteen de fiets en de benen van Febe dus ik wist dat er een ongeval was gebeurd. Ik merkte dat een paar automobilisten al wat ongeduldig werden, dus in een reflex reed ik uit de file de tegengestelde richting op en plaatste ik mijn wagen dwars over de weg. Zolang Febe op de grond lag, mocht geen enkele auto voorbij.”

Niets doen geen optie

Volgens Cindy een normale actie, volgens Febe en haar familie veel meer dan dat. “Zelf heb ik twee dochters”, gaat Cindy verder. “Ik mag er niet aan denken dat ze in een ongeval betrokken zouden zijn en dat niemand hen zou helpen. Niets doen, was dus geen optie. Toen ik naast Febe zat, merkte ik ook dat enkele mensen haar probeerden naar de kant van de weg te dragen maar dat heb ik verhinderd. Iedereen wil wel helpen, maar het doet vaak meer kwaad dan goed. Iemand die gewond is, moet blijven liggen tot de hulpdiensten er zijn.”

Het verhaal kent dus een goed einde, al was er wel een zure twist. “Ik heb nog lang aan Febe gedacht na het ongeval”, sluit Cindy af. “Ik wilde echt graag weten hoe het met haar ging maar ik wist totaal niet wie ze was. Op een moment dacht ik er nog aan om naar het ziekenhuis te gaan maar hoe moest ik uitleggen dat ik iemand zocht die ik eigenlijk niet kende. Ik ben dolblij dat we elkaar via jullie krant hebben gevonden en we blijven vast en zeker contact houden. Laat het ook een teken zijn naar die ene persoon die kwam klagen dat mijn auto het verkeer tegenhield en dat ik dit niet mocht doen. Een mensenleven gaat altijd voor op de rest, ongeacht hoeveel je van je oren maakt.“